53ο Φεστιβαλ Κινηματογραφου Θεσσαλονικης

[Chiras365]

53ο Φεστιβαλ Κινηματογραφου Θεσσαλονικης

Οπως καθε χρονο,ετσι και φετος το Φεστιβαλ Κινηματογραφου Θεσσαλονικης,ενα απο τα καλυτερα και αξιοπροσεκτα Φεστιβαλ στον Ελλαδικο χωρο θα πραγματοποιηθει απο τις 2 εως τις 11 Νοεμβριου.

Η τελετη εναρξης θα πραγματοποιηθει την Παρασκευη 2 Νοεμβριου στο Ολυμπιον με την προβολη της πολυαναμενομενης και πολυσυζητημενης νεας ταινιας του Leo Carax,το Holy Motors.Εχοντας ως παρακαταθηκη το Βραβειο Νεοτητος απο τις Καννες αλλα και τις διθυραμβικες κριτικες,σιγουρα αποτελει πολο ελξης για τον κοσμο.

Holy Motors by Leos Carax

Η αυλαια θα πεσει στις 10 Νοεμβριου παλι στο Ολυμπιον,με την προβολη της νεας ταινιας του Sang-soo Hong (The Power of Kangwon Province) , In Another Country με πρωταγωνιστρια και σε τριπλο ρολο την Isabelle Huppert.Η ταινια ελαβε μερος στο Φεστιβαλ των Καννων και οι κριτικες που ελαβε ειναι ενθαρρυντικες.

In Another Country by Sang-soo Hong

Νεα-Δελτια Τυπου/Αφιερωματα:

53ο ΦΚΘ: Η αφίσα

Το εικαστικό της αφίσας αποτελείται από απλές γραμμές οι οποίες συνθέτουν ένα νοητό «πλάνο», μέσα στο οποίο πρωτοστατεί το 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Σαν το εναρκτήριο πλάνο μιας ταινίας, οι γραμμές παίρνουν τη θέση τους, αποκαλύπτοντας όσα θα επακολουθήσουν. Όσο πλησιάζει η μεγάλη κινηματογραφική γιορτή, σχηματίζονται οι πρώτες ουρές, καταγράφονται οι πρώτες εντυπώσεις, δίνοντας σιγά-σιγά μορφή στο 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Την αφίσα του 53ου ΦΚΘ φιλοτέχνησε το δημιουργικό τμήμα της Blender SKG Επικοινωνίες Α.Ε.

53ο ΦΚΘ: Αφιέρωμα Θόδωρος Αγγελόπουλος

«Ζούμε σε μια αβέβαιη εποχή. Ένα τοπίο στην ομίχλη».
Θόδωρος Αγγελόπουλος


Το 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (2-11 Νοεμβρίου 2012) αποτίνει φόρο τιμής στο Θόδωρο Αγγελόπουλο, τον δημιουργό που συνδέθηκε στενά με την πορεία και την εξέλιξη του θεσμού, μέσα από ένα αφιέρωμα που επιχειρεί να αναδείξει χαρακτηριστικές πτυχές της προσωπικότητας και του έργου του.

Το αφιέρωμα στηρίζεται σε ένα πλέγμα αλληλοσυμπληρούμενων δράσεων: Θα προβληθούν τρεις ταινίες - σταθμοί στη φιλμογραφία του σκηνοθέτη - Ο θίασος (1974), Ταξίδι στα Κύθηρα (1984) και Τοπίο στην ομίχλη (1988 ) - οι οποίες αποτύπωσαν σε εικόνες την ψυχή του αγγελοπουλικού σύμπαντος, ενώ παράλληλα θα πραγματοποιηθεί μια ξεχωριστή συναυλία της Ελένης Καραΐνδρου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Στη συναυλία – συνδιοργάνωση του ΦΚΘ με την ΚΟΘ – η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, υπό τη διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυράτ, θα ταξιδέψει το κοινό στις μουσικές των ταινιών του Θόδωρου Αγγελόπουλου που τόσο αγαπήθηκαν, με ερμηνεύτρια τη Δήμητρα Γαλάνη και τη συμμετοχή του τζαζ τρίο David Lynch, Σταύρου Λάντσια και Γιώτη Κιουρτσόγλου.

Βασικοί συνεργάτες του σκηνοθέτη, οι οποίοι συμπορεύτηκαν μαζί του σε κάθε στάδιο της κινηματογραφικής παραγωγής, θα συμμετάσχουν σε μια ημερίδα που στόχο έχει να παρουσιάσει τον δημιουργό «επί τω έργω» κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και της υλοποίησης των ταινιών του, αποδίδοντας έτσι μια εκ των έσω οπτική του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Στο πλαίσιο του αφιερώματος θα κυκλοφορήσει πλήρης δίγλωσση έκδοση για το σύνολο του έργου του Θόδωρου Αγγελόπουλου.

«Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος είχε πει κάποτε πως ‘’είμαστε καταδικασμένοι να λειτουργούμε με τις εμμονές μας. Δεν κάνουμε παρά μόνο μία ταινία, δεν γράφουμε παρά μόνο ένα βιβλίο’’. Οι εμμονές του, στην πορεία του χρόνου, έγιναν και δικές μας εμμονές. Η ταινία του καταγράφηκε στη συλλογική μνήμη. Το βιβλίο της ζωής του, μένει σε όλους εμάς, ανεκτίμητος θησαυρός, μια παρακαταθήκη από έναν σπουδαίο άνθρωπο και δημιουργό», επισημαίνει ο διευθυντής του ΦΚΘ, Δημήτρης Εϊπίδης.

53o ΦΚΘ: Νυχτερινές Εικόνες

Η underground πλευρά του σινεμά βγαίνει στην επιφάνεια στη νέα ενότητα του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με τίτλο «Νυχτερινές Εικόνες». Ταινίες που καταρρίπτουν ταμπού, εξερευνούν τη σκοτεινή όψη της ανθρώπινης φύσης και επαναστατούν με το δικό τους τρόπο, προκαλούν τους υποψιασμένους θεατές και προσκαλούν τους μη μυημένους να τις ανακαλύψουν.

Η καυστική, αιρετική ματιά του έλληνα σκηνοθέτη Κώστα Ζάπα και το πειραματικό, ανήσυχο βλέμμα του νέου ισραηλινού δημιουργού Λιόρ Σαμρίζ / Lior Shamriz, θα εγκαινιάσουν στη φετινή διοργάνωση, την «απαγορευμένη» ζώνη του Φεστιβάλ.

Κώστας Ζάπας

Συνεπής σε ένα σινεμά με αυθεντικά προσωπικό στίγμα, ο Κώστας Ζάπας ξεγυμνώνει με σκληρό ρεαλισμό μια κοινωνία σε αποσύνθεση, δυναμιτίζοντας τα όρια των προκαταλήψεων. Ενδεικτικό της ιδιαίτερης ταυτότητάς του είναι η συμφωνία με την Trust Film Sales, την εταιρία διεθνών κινηματογραφικών πωλήσεων της Zentropa του Λαρς φον Τρίερ, για εκπροσώπηση του συνόλου του έργου του έλληνα σκηνοθέτη. Προσεχώς, αναμένεται και η επόμενη ταινία του Κώστα Ζάπα με τίτλο Frankenstein: A Death Odyssey, τη μουσική της οποίας θα υπογράψει ο διεθνούς φήμης ιάπωνας συνθέτης Σιγκέρου Ουμεμπαγιάσι, γνωστός από τις συνεργασίες του, μεταξύ άλλων, με τους Ζανγκ Γιμού και Γουόνγκ Καρ Γουάι στις ταινίες Ιπτάμενα στιλέτα, 2046, κ.ά.

Στο φακό του Ζάπα, η αστική καθημερινότητα ιδωμένη μέσα από την οικογένεια, τη σεξουαλικότητα και την πολιτική, εκτίθενται πρωτόγονα, απαλλαγμένα από καθετί συμβατικό. Οι επιθετικοί διάλογοι, οι γκροτέσκ χαρακτήρες και η «βρώμικη» ατμόσφαιρα των ψηφιακών καρέ του, συνηγορούν στα παραπάνω, αποφεύγοντας ταυτόχρονα την παγίδα της «πρόκλησης για την πρόκληση». Ο απαγορευμένος ερωτισμός, η αυταρχική βία και η κατάλυση των ηθικών νόμων μέσα στους κόλπους του κλειστοφοβικού ενδοοικογενειακού περιβάλλοντος κυριαρχούν στην τριλογία των ταινιών Uncut Family (2004), The Last Porn Movie (2006) και Μικρές ελευθερίες (2008 ). Εδώ ο δημιουργός αποδομεί χωρίς περιστροφές την ελληνική πυρηνική οικογένεια ως παθογενή βάση της γενικευμένης κοινωνικής κρίσης. Στην τελευταία του ταινία Η ανταρσία της Κόκκινης Μαρίας (2010), αποκρυσταλλώνεται η άποψη αυτή, υπό πολιτικό πρίσμα αυτή τη φορά, μέσα από ένα πανκ μανιφέστο για την προσωπική επανάσταση δύο αντι-ηρώων, το οποίο, όπως όλη η φιλμογραφία του Κώστα Ζάπα, εκφράζει τολμηρά τη μεγαλύτερη ίσως αρετή του σινεμά του: ωμό, ακραίο, αλλά απόλυτα αληθινό, όπως άλλωστε και η πραγματική ζωή.

Λιόρ Σαμρίζ

Το ανατρεπτικό πνεύμα ορίζει το έργο του Λιόρ Σαμρίζ. Γεννημένος το 1978 στο Ισραήλ, με βάση του το Βερολίνο, ο νεαρός σκηνοθέτης χαράσσει πρωτόγνωρες κινηματογραφικές διαδρομές, με πυξίδα του τον πειραματισμό, τόσο θεματικό όσο και υφολογικό. Ζητήματα ταυτότητας, κουλτούρας και σεξουαλικότητας επανεξετάζονται στο έργο του, με διάθεση αυτοσχεδιασμού και ευέλικτη κινηματογραφική γλώσσα. Ο Σαμρίζ συνθέτει ένα πολυμορφικό σινεμά αναμειγνύοντας επιρροές από το video art και την avant garde σκηνή, δημιουργώντας εν τέλει έναν δικό του κόσμο που προσομοιάζει με ένα ιδιοσυγκρασιακό home movie.

Χαρακτηριστικό της ανήσυχης φύσης του δημιουργού, είναι και το ημιαυτοβιογραφικό ντεμπούτο του Japan Japan (2007), με ήρωα ένα νεαρό που ζει στο Τελ Αβίβ αλλά ονειρεύεται να πάει στην Ιαπωνία, το οποίο κόστισε μόλις 200 ευρώ και βαδίζει μέσα από ένα μωσαϊκό στυλ, στα όρια του DIY κινηματογράφου. Η ταινία προβλήθηκε σε διεθνή φεστιβάλ ανά τον κόσμο, αλλά και στο Μουσείο MoMa της Νέας Υόρκης. Η μοντέρνα πολυπολιτισμικότητα απασχολεί τον σκηνοθέτη και στο Saturn Returns (2009), έναν πολιτικά ανορθόδοξο φόρο τιμής στο punk underground σινεμά, ενώ οι δεσμοί μεταξύ γονιών και παιδιών αναδεικνύονται στα The Magic Desk (2010) και Mirrors for Princes (2011). Στο ατμοσφαιρικό A Low Life Mythology (2012), ο σκηνοθέτης εστιάζει σε ένα νεαρό ζευγάρι καλλιτεχνών, με στόχο να διερευνήσει πώς αλληλοδιαπλέκονται ο έρωτας και η τέχνη στη σύγχρονη μητρόπολη. Αντιπροσωπευτικά δείγματα του σκηνοθετικού ύφους του Λιόρ Σαμρίζ αποτελούν οι μικρού μήκους ταινίες του. Στο 53ο ΦΚΘ θα προβληθούν και τα μικρού μήκους φιλμ Albania (2002), Ho! Terrible Exteriors (2006), Before the Flowers of Friendship Faded Friendship Faded (2007), The Vacuum Cleaner (200, καθώς και η πιο πρόσφατη δημιουργία του σκηνοθέτη με τίτλο Beyond Love and Companionship (2012).

53ο ΦΚΘ: Αφιερώματα σε δημιουργούς: Άκι Καουρισμάκι - Μπαχμάν Γκομπαντί - Αντρέας Ντρέζεν

Τρεις σπουδαίοι δημιουργοί, από τους πιο αξιόλογους εκφραστές του σύγχρονου ανεξάρτητου κινηματογράφου, έχουν την τιμητική τους στο 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, μέσα από αφιερώματα στο έργο τους: Ο ιδιαίτερα αγαπητός στο ελληνικό σινεφίλ κοινό, φινλανδός σκηνοθέτης Άκι Καουρισμάκι / Aki Kaurismäki, ο πολυβραβευμένος κουρδικής καταγωγής Μπαχμάν Γκομπαντί / Bahman Ghobadi - από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του νέου ιρανικού σινεμά -, και ο γερμανός Αντρέας Ντρέζεν / Andreas Dresen, ο οποίος έχει προκαλέσει αίσθηση σε διεθνή φεστιβάλ για το ευαίσθητο κριτικό πνεύμα του, θα δώσουν το παρών στη φετινή διοργάνωση.
[LEFT]

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΑΚΙ ΚΑΟΥΡΙΣΜΑΚΙ

Βαθιά ουμανιστικό, ανεπιτήδευτο και γενναιόδωρο στο θεατή, το σινεμά του Άκι Καουρισμάκι υμνεί με μινιμαλισμό, χιούμορ και νοσταλγία τις ανθρώπινες αξίες, ισορροπώντας εύστροφα ανάμεσα στην κωμωδία και την τραγωδία. Στο 53ο ΦΚΘ θα προβληθούν οι πιο αντιπροσωπευτικές στιγμές της φιλμογραφίας του σκηνοθέτη, το έργο του οποίου αποκτά ξεχωριστή επικαιρότητα σήμερα. Η ανεργία, η ανέχεια και η οικονομική κρίση σφίγγουν τον κλοιό για τους ήρωες των ταινιών του Καουρισμάκι: όλοι καθημερινοί άνθρωποι, οι φτωχοί και αδύναμοι αυτού του κόσμου, οι οποίοι σε πείσμα των καιρών δεν εγκαταλείπουν ποτέ την ελπίδα.

Χαρακτηριστική είναι η τριλογία του προλεταριάτου – με τις ταινίες Shadows in Paradise (1986), Ariel (1988 ) και The Match Factory Girl (1990) -, όπου ο Καουρισμάκι εξερευνά με κωμικοτραγική διάθεση τη φινλανδική εργατική τάξη: καταδικασμένους αντιήρωες, σε αδιέξοδες δοκιμασίες, έρωτες μετ’ εμποδίων, αλλά και με όνειρα για ένα καλύτερο αύριο. Παρομοίως, στην τριλογία των χαμένων – Drifting Clouds (1996), The Man Without a Past (2002), Lights in the Dusk (2006) – ο δημιουργός φέρνει στο προσκήνιο τον άνθρωπο του περιθωρίου ο οποίος παρά τις κακοτυχίες του, διαθέτει απρόσμενα αποθέματα θάρρους και αλληλεγγύης.

Παρά την ειρωνική, κυνική όψη του, το σύμπαν του Καουρισμάκι είναι διαποτισμένο από ανθρωπιά και ρομαντισμό. Με καμβά του τον κοινωνικό ρεαλισμό, αφηγείται ιστορίες με χρώματα τολμηρά, ρετρό αναφορές που «σφραγίζουν» τα στυλιζαρισμένα πλάνα του και υπόγεια αίσθηση του χιούμορ. Έτσι, με φόντο την υποβαθμισμένη πλευρά του Ελσίνκι, στο Crime and Punishment (1983) ο δημιουργός φιλτράρει με τη δική του οπτική το ομώνυμο έργο του Ντοστογιέφσκι, ενώ στο La Vie De Bohème (1992) διασκευάζει τη νουβέλα «Scènes de la vie de bohème» που ενέπνευσε την όπερα του Πουτσίνι. Στην ταινία Leningrad Cowboys Go America (1989) χτίζει ένα φαρσικό, σουρεαλιστικό road movie με πρωταγωνιστές τα μέλη της πιο ανορθόδοξης μπάντας του κόσμου, ενώ στο χωρίς διάλογους ασπρόμαυρο Juha (1999) επιστρέφει στην αθωότητα μιας από τις μεγαλύτερες εμμονές του, το βωβό σινεμά. Η πιο πρόσφατη ταινία του Le Havre (2011), μια λυτρωτική ιστορία διάσωσης ενός παράνομου έφηβου αφρικανού μετανάστη, είναι ίσως η πιο αισιόδοξη στιγμή της καριέρας του δημιουργού. Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά και ο ίδιος, μιλώντας εξ ονόματος των ηρώων του: «Όταν πλέον δεν υπάρχει ελπίδα, δεν υπάρχει και λόγος για να είμαστε απαισιόδοξοι».

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΜΠΑΧΜΑΝ ΓΚΟΜΠΑΝΤΙ

Ο Μπαχμάν Γκομπαντί υφαίνει έναν κινηματογράφο που τολμά και θίγει ζητήματα ιστορίας, κουλτούρας, κοινωνικής διαστρωμάτωσης, πολιτικών πεποιθήσεων. Το σινεμά του αποτελεί μια κραυγή για δικαιοσύνη και ελευθερία. Ρεαλισμός και ημιντοκιμαντερίστικα στοιχεία από τη μια πλευρά κι ένα παιχνίδι με το μύθο και το φανταστικό από την άλλη, συνθέτουν έναν πολυεπίπεδο κινηματογράφο, στον οποίον έννοιες όπως ο θάνατος, η ζωή και ο έρωτας αναμετριούνται ταυτόχρονα, όπως συμβαίνει στην ίδια τη ζωή.

Γεννημένος το 1968 στο Μπάνε του Ιρανικού Κουρδιστάν, εργάστηκε στο πλευρό του Αμπάς Κιαροστάμι, ως πρώτος βοηθός του στην ταινία Ο άνεμος θα μας πάρει και το 2000 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του μεγάλου μήκους με την ταινία A Time for Drunken Horses, την πρώτη κουρδική ταινία στην ιστορία του ιρανικού σινεμά, η οποία απέσπασε την Χρυσή Κάμερα στο Φεστιβάλ των Καννών. Το 2004, διείσδυσε στην καθημερινότητα μιας ομάδας παιδιών που ζουν σε έναν καταυλισμό Κούρδων προσφύγων, στα σύνορα με το Ιράκ και συλλέγουν νάρκες, παίζοντας μια διαρκή ρώσικη ρουλέτα με το θάνατο ή τον ακρωτηριασμό στην πολυβραβευμένη ταινία Turtles Can Fly. Η μουσική, απ’ τις μεγάλες αγάπες του Γκομπαντί, πρωταγωνιστεί στην ταινία του Half Moon (2006), στην οποία ο Μάμο, ένας θρυλικός κούρδος μουσικός που ζει στο Ιράν σχεδιάζει μια τελευταία συναυλία στο ιρανικό Κουρδιστάν. Ο Γκομπαντί στήνει ένα διαφορετικό road movie, ένα οδοιπορικό στο σύγχρονο Ιράν, με οδηγό του την ευαισθησία και ονειρική διάθεση. Μουσική ψυχή έχει και η ταινία του No One Knows About Persian Cats (2009), με φόντο το σημερινό Ιράν, όπου η δυτική μουσική είναι απαγορευμένη. Δυο νέοι παράνομοι μουσικοί που προσπαθούν να φτιάξουν μια μπάντα και να παίξουν στο Λονδίνο, είναι οι ήρωες μιας ταινίας, που αντιμετώπισε την οργή του ιρανικού καθεστώτος, με τη φυλάκιση συντελεστών της ταινίας. Αυτοεξόριστος ο ίδιος ο Γκομπαντί από το 2009, αρχικά στο Ιράκ και στη συνέχεια στην Τουρκία, φέτος επέστρεψε στη μεγάλη οθόνη, με την πρώτη του ταινία στην περίοδο της εξορίας του, το . Με πρωταγωνιστές τους Μόνικα Μπελούτσι και Μπεχρούζ Μποσουγκί, η – βασισμένη σε αληθινά γεγονότα - ταινία αφηγείται την ιστορία ενός κούρδου ποιητή που παρέμεινε φυλακισμένος από το ιρανικό καθεστώς για 27 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων η οικογένειά του είχε πληροφορηθεί ότι ήταν νεκρός.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΑΝΤΡΕΑΣ ΝΤΡΕΖΕΝ

Από τους πιο ξεχωριστούς εκπροσώπους της νέας γενιάς γερμανών κινηματογραφιστών, o Αντρέας Ντρέζεν επιτυγχάνει στις ταινίες του μια ιδανική σύμπραξη ευφυΐας, ρεαλισμού αλλά και λυρισμού. Στο 53ο ΦΚΘ θα προβληθούν αντιπροσωπευτικές στιγμές της πορείας του, καθώς και σε πρεμιέρα η τελευταία ταινία του Stopped on Track, που απέσπασε πέρυσι το βραβείο του τμήματος Ένα Κάποιο Βλέμμα στο φεστιβάλ Καννών.

Γεννημένος το 1963 στην Ανατολική Γερμανία, έχοντας ήδη κάνει μια σειρά ταινιών για τη DEFA, ο Ντρέζεν από το 1992 εργάζεται αδιάλειπτα ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος στον κινηματογράφο, την τηλεόραση, το θέατρο και την όπερα. Η «καρδιά» στο σινεμά του είναι δίχως αμφιβολία ο άνθρωπος, μέσα από μικρές καθημερινές ιστορίες διαπροσωπικών σχέσεων που ξαφνιάζουν με τη δύναμη και την ευαισθησία τους. Ο σκηνοθέτης τις καταγράφει από απόσταση, αλλά ταυτόχρονα διεισδύει στον πυρήνα τους, χάρη σε ένα ισορροπημένο μείγμα ακρίβειας και αυτοσχεδιασμού, στοιχείο που ο ίδιος χρησιμοποιεί σταθερά στο ντοκιμαντερίστικης φύσης έργο του. Ο ανθρωποκεντρικός θεματικός άξονας του Ντρέζεν δίνει εν τέλει και το σκηνοθετικό του στίγμα, καθώς ο δημιουργός προσεγγίζει τους χαρακτήρες του με αμέριστη αγάπη, συμπάθεια και ευθύτητα. Οι ήρωές του, άνθρωποι της μεσαίας ή κατώτερης τάξης, βρίσκονται συνήθως σε σημεία-ορόσημα της ζωής τους: ο καρκινοπαθής οικογενειάρχης της ταινίας Stopped on Track (2011), η ηλικιωμένη γυναίκα που διχάζεται ανάμεσα στον προβλέψιμο γάμο της κι ένα νέο έρωτα στην ταινία Cloud 9 (2008, βραβείο τμήματος Ένα Κάποιο Βλέμμα στο φεστιβάλ Καννών), η παλιά και νέα γενιά ηθοποιών που συγκρούεται και συμφιλιώνεται στο (2009, βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ Κάρλοβι Βάρι), αλλά και δυο φίλες σε υπαρξιακό και ερωτικό αδιέξοδο στο Summer in Berlin (2005). Αντιστοίχως, τόσο οι ονειροπόλοι άνθρωποι του περιθωρίου στο φιλμ Night Shapes (1999) όσο και τα παντρεμένα ζευγάρια που βλέπουν τους γάμους τους να καταρρέουν στο Grill Point (2002), όλοι έχουν ένα βασικό κοινό σημείο επαφής: ζώντας μέσα σε ένα εχθρικό αστικό περιβάλλον, αναζητούν με πάθος την ευτυχία.

53ο ΦΚΘ: Ματιές στα Βαλκάνια - Αφιέρωμα Κριστιάν Μουντζίου

Το διαρκώς μεταβαλλόμενο κοινωνικό τοπίο της βαλκανικής χερσονήσου καταγράφεται με ειλικρίνεια και τόλμη στις ταινίες που απαρτίζουν το τμήμα Ματιές στα Βαλκάνια του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Κεντρική θέση στο φετινό πρόγραμμα έχει το αφιέρωμα σ’ έναν απ’ τους σημαντικότερους εκπροσώπους του σύγχρονου ρουμάνικου κινηματογράφου, το σκηνοθέτη Κριστιάν Μουντζίου / Cristian Mungiu, ο οποίος θα δώσει το παρών στη διοργάνωση για να παρουσιάσει τις ταινίες του, ανάμεσά τους και την πιο πρόσφατη δουλειά του με τίτλο Beyond the Hills, η οποία απέσπασε βραβείο σεναρίου και γυναικείας ερμηνείας (εξ’ ημισείας για τις δυο πρωταγωνίστριές του), στο τελευταίο Φεστιβάλ Καννών. Το βαλκανικό πανόραμα παρουσιάζει τις πολυαναμενόμενες ταινίες καταξιωμένων σκηνοθετών όπως ο Γκόραν Πασκάλιεβιτς, ο οποίος επιστρέφει κινηματογραφικά με το When Day Breaks, ο Ζεκί Ντεμιρκουμπούζ ο οποίος μεταφέρει ελεύθερα το «Υπόγειο» του Ντοστογιέφσκι στο Inside, καθώς και η Αϊντα Μπέγκιτς με το Children of Sarajevo. Μάλιστα οι ταινίες When Day Breaks (Σερβία), Beyond the Hills (Ρουμανία) και Children of Sarajevo (Βοσνία – Ερζεγοβίνη) αποτελούν τις επίσημες υποψηφιότητες των χωρών παραγωγής τους για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΜΟΥΝΤΖΙΟΥ

Στο 53ο ΦΚΘ, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει το σύνολο του έργου του Κριστιάν Μουντζίου, σε ένα πλήρες αφιέρωμα που ξεκινά από τις μικρού μήκους ταινίες του και ολοκληρώνεται με την τελευταία του δημιουργία Beyond the Hills η οποία είναι εμπνευσμένη από τα έργα της Τατιάνα Νικουλέσκου Μπραν. Το αφιέρωμα - στο οποίο θα προβληθούν συνολικά 6 μικρού μήκους ταινίες και 4 μεγάλου μήκους - συνοδεύεται και από ειδική έκδοση την οποία επιμελήθηκε ο υπεύθυνος του τμήματος Δημήτρης Κερκινός.

Ο βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα το 2007 για το έργο 4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 ημέρες, σκηνοθέτης, διεισδύει με ευφυή ρεαλιστικό τρόπο και απλότητα που καθηλώνει στις κοινωνικές δομές της χώρας του, σχολιάζοντας διακριτικά, ωστόσο καίρια τις προκαταλήψεις, τις αγκιστρώσεις του παρελθόντος και την πολιτική κατάσταση.

Σε αντίθεση με τη μινιμαλιστική ρεαλιστική προσέγγιση που διατρέχει τις σημαντικότερες τελευταίες στιγμές της φιλμογραφίας του, ο Μουντζίου πειραματίστηκε στην αρχή της κινηματογραφικής του πορείας, με διαφορετικά υφολογικά μέσα. Οι μικρού μήκους ταινίες του ξεχωρίζουν για την ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ, το σουρεαλισμό και την σύγχυση των ορίων φαντασίας και πραγματικότητας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα έργα του, The Hand of Paulista (1998 ), ένα απρόσμενο παιχνίδι φανταστικού – πραγματικού, με φόντο τις λατινοαμερικανικές σαπουνόπερες, Η Χορωδία των Πυροσβεστών (2000), που καταγράφει τις ανθρώπινες αδυναμίες και Zapping (2000), η σχέση ενός παθητικού θεατή με έναν τηλεοπτικό παρουσιαστή που ζωντανεύει και τον καθοδηγεί.

Η Δύση (2002), ντεμπούτο μεγάλου μήκους του Μουντζίου, είναι μια σπονδυλωτή πικρή κομεντί, η οποία αποτυπώνει τα αδιέξοδα των νέων που επιθυμούν να απαγκιστρωθούν από τα τραύματα του παρελθόντος και να εγκατασταθούν στη Δύση. Το 2007, ο Μουντζίου επανέρχεται με μια ταινία – σταθμό στη διαδρομή του. Το 4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 ημέρες που του χάρισε το μεγάλο βραβείο του Φεστιβάλ των Κανών, σκιαγραφεί με ωμό ρεαλισμό την παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στη Ρουμανία επί καθεστώτος Τσαουσέσκου, με αφορμή μια ιστορία έκτρωσης σε μια περίοδο κατά την οποία οι αμβλώσεις στη χώρα είχαν κριθεί παράνομες. Δυνατό ρεαλιστικό δράμα και ταυτόχρονα ένας ύμνος στη αλληλεγγύη και τις ανθρώπινες αξίες, που συνέβαλλε σημαντικά στην άνθιση του νέου ρουμανικού σινεμά. Το 2009, η σπονδυλωτή ταινία Tales from the Golden Age (έξι επεισόδια από πέντε σκηνοθέτες, ανάμεσά τους και ο Κριστιάν Μουντζίου), ζωντανεύει αστικούς θρύλους της κομμουνιστικής Ρουμανίας, με ιδιαίτερο χιούμορ, αλλά και ευαισθησία.

Στο πλαίσιο του αφιερώματος θα προβληθεί και η πιο πρόσφατη δημιουργία του ρουμάνου κινηματογραφιστή, Beyond the Hills (2012), η οποία εμπνέεται από την αληθινή ιστορία ενός εξορκισμού σε ένα μοναστήρι έξω απ’ το Βουκουρέστι και τις τραγικές συνέπειές του. Δυο φίλες, συναντιούνται ξανά ύστερα από έναν σύντομο αποχωρισμό: Η Βοϊκίτσα επιστρέφει από τη Γερμανία για να βρει την Αλίνα, με την οποία μεγάλωσαν μαζί σε ορφανοτροφείο. Μόνο που η Αλίνα, έχει καταφύγει σε μοναστήρι κι έχει αρνηθεί τα εγκόσμια. Με αφορμή μια δυνατή γυναικεία φιλία, ο Μουντζίου χτίζει μεθοδικά ένα δράμα που καθώς κορυφώνεται, αναμοχλεύει σχέσεις εκκλησίας – κοσμικής ζωής, αλλά και τους φόβους και τις αντιθέσεις μιας κοινωνίας σε μεταβατικό στάδιο.

ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ


Οι βαλκάνιοι δημιουργοί προσεγγίζουν τα ανθρωποκεντρικά θέματά τους με ευαισθησία και ρεαλιστική γραφή, μέσα απ’ το πρίσμα μιας πολύπλοκης πραγματικότητας, στην οποία ο άνθρωπος διεκδικεί την ελευθερία να εκφραστεί, να εξελιχθεί, να υπάρξει.

Ο σέρβος σκηνοθέτης Γκόραν Πασκάλιεβιτς, απ’ τους σημαντικότερους βαλκάνιους δημιουργούς της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, εγείρει ερωτήματα που σχετίζονται με την έννοια της ταυτότητας και της γνώσης του εαυτού μας, στη νέα του ταινία When Day Breaks, ένα συγκινητικό δράμα με ήρωα έναν ηλικιωμένο καθηγητή μουσικής. Σε ένα επίπονο ταξίδι αυτογνωσίας, ακολουθεί τον χαρακτήρα του ο Ζεκί Ντεμιρκουμπούζ, στην ταινία του Inside. Όπως και στη μέχρι σήμερα φιλμογραφία του, έτσι και στο Inside, ο τούρκος σκηνοθέτης εμπνέεται από τον Ντοστογιέφσκι και μεταφέρει το «Υπόγειο» στη σημερινή Άγκυρα, με εξαιρετική χρήση των κινηματογραφικών μέσων.

Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος με τον οποίο δυο γυναίκες δημιουργοί, παρουσιάζουν τα μεταπολεμικά τραύματα στο Σαράγεβο και τη Σερβία, όπως αυτά έχουν εντυπωθεί στη νεότερη γενιά. Η Άιντα Μπέγκιτς, στο Children of Sarajevo, σκιαγραφεί μια κοινωνία που δυσκολεύεται να βρει τις ισορροπίες της, μέσα απ’ τον αγώνα δύο ορφανών εφήβων στο σημερινό Σαράγιεβο. Στο Βελιγράδι από την άλλη πλευρά, η Μάγια Μίλος καταγράφει στο Clip, μια γενιά που ξοδεύει το χρόνο της σε αποστασιοποιημένες ερωτικές συνευρέσεις και εκφράσεις βίας και βιώνει την πραγματικότητα με τη διαμεσολάβηση των τεχνολογικών γκάτζετ.

Καθημερινοί άνθρωποι σε ακραίες καταστάσεις πρωταγωνιστούν στο Everybody in Our Family (Ρουμανία) του Ράντου Ζούντε. Μαύρη κωμωδία και δράμα συνδυάζονται ιδανικά σε ένα φιλμ που εξερευνά τα όρια της ανθρώπινης συμπεριφοράς με άξονα ένα διαζύγιο και θύματα, ένα ανήλικο παιδί και τους γονείς του. Θύματα και θύτες ταυτίζονται και στο Night of Silence (Τουρκία) του Ρεΐς Τσέλικ, ένα δράμα δωματίου, μινιμαλιστικό κι ενίοτε ποιητικό, που σχολιάζει παραδόσεις αγκιστρωμένες στο παρελθόν. Ήρωες της ταινίας είναι ένας 60χρονος – άρτι αποφυλακισθείς - άντρας κι ένα ανήλικο κορίτσι, που εξαναγκάζονται σε γάμο, με απρόβλεπτες συνέπειες.

Η τουρκοελληνική συμπαραγωγή Beyond the Hill του πρωτοεμφανιζόμενου δημιουργού Εμίν Αλπέρ - που ξεκίνησε την πορεία του από το Crossroads του 51ου ΦΚΘ και παρουσιάστηκε στα Works in Progress στο 52ο ΦΚΘ – εντρυφεί στην έννοια του εχθρού. Με φόντο την τουρκική επαρχία, εκτυλίσσεται ένα οικογενειακό δράμα, στο οποίο κρυμμένα μυστικά και καταπιεσμένες επιθυμίες οδηγούν στη βία και το έγκλημα. Ο Αλπέρ χρησιμοποιεί το φυσικό τοπίο ως πρωταγωνιστή που επηρεάζει την ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων, σε ένα φιλμ που διερευνά με ευφυή τρόπο τα όρια του «εμείς» και του «άλλου».

Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν φέτος οι μικρού μήκους ταινίες του τμήματος: Το Silent (Τουρκία) του Λ. Ρεζάν Γεσιλμπάς, με θέμα του το κουρδικό ζήτημα, απέσπασε το Χρυσό Φοίνικα για ταινία μικρού μήκους στο πρόσφατο Φεστιβάλ Καννών. Ο αναγνωρισμένος δημιουργός Αντριάν Σιταρού υπογράφει το House Party (Ρουμανία), μια ταινία για την ηθική και τη συνύπαρξη, όπως καταγράφεται μέσα από τη σχέση των γειτόνων μιας πολυκατοικίας. Η σπονδυλωτή ταινία 30-40-50 (Ρουμανία) των Ρουγκίνα, Περνολοβίτσι και Ραντού, συναντά τη σύγχρονη γυναίκα σε τρεις διαφορετικές περιόδους της ζωής της, η Ιρένα Τζούκιτς- Πραντζιτς εκπροσωπεί επάξια την παράδοση της σχολής κινουμένων σχεδίων του Ζάγκρεμπ, στο The Ornament of Soul (Κροατία), ενώ η παγκοσμιοποίηση διατρέχει τη θεματική του Can I Drive Daddy? του Μίχα Χοτσεβάρ (Σλοβενία). Τέλος μια ξεχωριστή ταινία για το δημιουργό με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Ζεκί Ντεμιρκουμπούζ παρουσιάζει ο Σερχάτ Καραασλάν στο Musa (Τουρκία).

53ο ΦΚΘ: Ανοιχτοί Ορίζοντες

Ο ανεξάρτητος κινηματογράφος αναδεικνύεται ως ο πιο δυνατός παλμογράφος της σημερινής εποχής, μέσα από τις ταινίες της ενότητας «Ανοιχτοί Ορίζοντες» του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το τμήμα επανέρχεται σταθερά προσανατολισμένο στην αφρόκρεμα της ανεξάρτητης κινηματογραφικής σκηνής, με ταινίες που εστιάζουν στους καιρούς μας, καταγράφοντας τη σύγχρονη πραγματικότητα στην πιο ακατέργαστη και αυθεντική μορφή της.


Φέτος, στους «Ανοιχτούς Ορίζοντες» - τμήμα το οποίο χρηματοδοτείται ανάμεσα σε άλλες δράσεις του 53ου ΦΚΘ, από την Ευρωπαϊκή Ένωση - Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, στο πλαίσιο του ΠΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας 2007-2013 - θα προβληθούν μεταξύ άλλων οι νέες ταινίες καταξιωμένων δημιουργών όπως οι Κώστας Γαβράς, Αμπάς Κιαροστάμι, Σεργκέι Λοζνίτσα, και Ούλριχ Ζάιντλ, καθώς και οι καινούριες δημιουργίες των Σίον Σόνο, Αντρές Γουντ και Πάμπλο Λαραΐν. Στις ταινίες της ενότητας, περιλαμβάνονται και εννέα φιλμ που έχουν υποβληθεί ως επίσημες προτάσεις των χωρών τους για τα επερχόμενα Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.

Πιο συγκεκριμένα, οι Ειδικές Προβολές της ενότητας «Ανοιχτοί Ορίζοντες» φιλοξενούν την κινηματογραφική επιστροφή διακεκριμένων δημιουργών. Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Στεφάν Οσμόντ, το εξαιρετικά επίκαιρο θρίλερ Le Capital του Κώστα Γαβρά, συμπυκνώνει αιχμηρά όλο το σκεπτικισμό και την αμφισβήτηση που περιβάλλει το σύγχρονο διεθνές οικονομικό σύστημα, για το οποίο ο σκηνοθέτης σημειώνει χαρακτηριστικά: «Σήμερα είμαστε όλοι όμηροι αυτής της παγκόσμιας μάστιγας». Πολεμικό κλίμα επικρατεί και στην ταινία In The Fog του πολυβραβευμένου ουκρανού κινηματογραφιστή Σεργκέι Λοζνίτσα (βραβείο FIPRESCI στο φεστιβάλ Καννών). Με φόντο τη γερμανική εισβολή στη Λευκορωσία του 1942, ο δημιουργός πραγματοποιεί μια ήπιων τόνων, άκρως διεισδυτική μελέτη για την ηθική εν καιρώ πολέμου, με ήρωα έναν άντρα που κατηγορείται άδικα για προδοσία.

Από την άλλη, με το γνώριμο, ακραίο στυλ του, ο προκλητικός αυστριακός Ούλριχ Ζάιντλ φιλοτεχνεί τα δύο πρώτα μέρη της τριλογίας του παραδείσου. Στο Paradise: Love εστιάζει στον ερωτικό τουρισμό με επίκεντρο ευρωπαίες γυναίκες μέσης ηλικίας που αναζητούν συντροφιά σε νεαρούς κενυάτες, ενώ στο Paradise: Faith (ειδικό βραβείο επιτροπής στο φεστιβάλ Βενετίας) καυτηριάζει το θρησκευτικό φανατισμό μιας γυναίκας με σαρκική αφοσίωση στο Θεό. Τα ανθρώπινα πάθη πρωταγωνιστούν και στη νέα ταινία του Αμπάς Κιαροστάμι. Ο ιρανός δημιουργός στο φιλμ Like Someone In Love, γυρισμένο εξ ολοκλήρου στην Ιαπωνία, καταθέτει μια κομψή μελέτη χαρακτήρων εστιάζοντας στη σχέση μιας νεαρής φοιτήτριας - συνοδού κυριών με έναν ηλικιωμένο ακαδημαϊκό.


Η Ιστορία, υπαρκτά πρόσωπα αλλά και αληθινά περιστατικά, εμπνέουν ορισμένες από τις πιο αξιόλογες φωνές του ανεξάρτητου σινεμά. Ο Αντρές Γουντ στο Violeta Went To Heaven σκιαγραφεί με ευαισθησία και ζωντάνια τη συναρπαστική προσωπικότητα της διάσημης χιλιανής καλλιτέχνιδας Βιολέτα Πάρα. Επίσης με άρωμα Λατινικής Αμερικής, η ταινία No του Πάμπλο Λαραΐν. ολοκληρώνει την τριλογία του σκηνοθέτη για τη δικτατορία στη Χιλή. Πρωταγωνιστής, ένας νεαρός διαφημιστής ο οποίος αναλαμβάνει μια καμπάνια ενάντια στο καθεστώς Πινοσέτ, με αφορμή το δημοψήφισμα του 1988. Η δοκιμασία ενός άλλου λαού, αυτού της Ιαπωνίας, έπειτα από την τραγωδία που έπληξε τη χώρα το Μάρτιο του 2011, καταγράφεται μυθοπλαστικά στην ταινία The Land of Hope του Σίον Σόνο. Ο ιδιοσυγκρασιακός δημιουργός, ο οποίος πραγματοποίησε μέρος των γυρισμάτων στην πληγείσα Φουκουσίμα, τοποθετεί τη δράση το έτος 20ΧΧ στην φανταστική πόλη Ναγκασίμα, εστιάζοντας σε τρία ζευγάρια που προσπαθούν να επιβιώσουν μετά την πυρηνική καταστροφή. Με τη σειρά του, ο ελληνικής καταγωγής βρετανός σκηνοθέτης Πίτερ Στρίκλαντ –γνωστός από το βραβευμένο Katalin Varga- επιστρέφει με το ατμοσφαιρικό Berberian Sound Studio, όπου αποτίνει ένα φόρο τιμής στο είδος του giallo, τα ιταλικά φιλμ τρόμου της δεκαετίας του ’70.

Νέοι από κάθε γωνιά του κόσμου αγωνίζονται ενάντια στην απώλεια, τη μετανάστευση, τη βαρβαρότητα και τη βία, βγαίνοντας νικητές με το δικό τους τρόπο, σε ταινίες που διαθέτουν αφηγηματική τόλμη και πρωτοποριακή κινηματογραφική ματιά. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, μεταξύ άλλων, οι ταινίες Kid της Φιν Τροχ, Your Beauty is Worth Nothing του Χουσεΐν Ταμπάκ, War Witch του Κιμ Νουέν και After Lucia του Μισέλ Φράνκο. Τα ένοχα μυστικά που κρύβει καλά κάθε οικογένεια στους κόλπους της, η επιστροφή στην οικογενειακή εστία, καθώς και οι συναισθηματικά εύθραυστες σχέσεις γονιών - παιδιών, απασχολούν έντονα τους δημιουργούς των «Ανοιχτών Οριζόντων». Ταινίες, μεταξύ άλλων, όπως οι Dead Europe του Τόνι Κράβιτς, Still Life του Σεμπάστιαν Μάιζε, Villegas του Γκονσάλο Τομπάλ και Camion του Ραφαέλ Ουεγιέ (βραβείο οικουμενικής επιτροπής και καλύτερης σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ Κάρλοβι Βάρι), καθρεφτίζουν με νατουραλισμό και ειλικρίνεια ό,τι ενώνει και ό,τι χωρίζει τα μέλη μιας οικογένειας.

Οι ερωτικές σχέσεις σε καιρό κρίσης – ηθικής και κοινωνικής – αποτελούν επίσης θεματικό άξονα αρκετών ταινιών του τμήματος. Ήθη και παραδόσεις μέσα από τη σχέση των δυο φύλων θίγονται στην ταινία The Patience Stone του Ατίκ Ραχίμι, ενώ η θρησκεία και ειδικότερα τα εβραϊκά πιστεύω ορίζουν τη μοίρα μιας νεαρής κοπέλας στην ταινία Fill The Void της Ράμα Μπερστάιν. Παράλληλα ζητήματα σεξουαλικότητας και απαγορευμένες ερωτικές ιστορίες επανεξετάζονται με κριτική διάθεση σε φιλμ όπως, μεταξύ άλλων, τα In a Bedroom του Τόμας Βασιλέφσκι, Crossing Boundaries του Φλόριαν Φλίκερ και Betrayal του Κίριλ Σερέμπρενικοφ, που συνθέτουν το πορτρέτο του σύγχρονου ερωτισμού μέσα από μινιμαλιστικά δράματα τα οποία μιλούν κατευθείαν στην καρδιά του θεατή.

53ο ΦΚΘ: Ελληνικές ταινίες 2012 - Ελληνικές συμπαραγωγές

Το 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με χαρά ανακοινώνει τις ελληνικές ταινίες που θα συμμετάσχουν στη φετινή διοργάνωση. Συνολικά 14 ταινίες θα πραγματοποιήσουν πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη, συμμετέχοντας στις επιμέρους ενότητες του 53ου ΦΚΘ - Διεθνές Διαγωνιστικό, Ελληνικές Ταινίες 2012, Ελληνικές Συμπαραγωγές και Ειδικές Προβολές.

Σας παρουσιάζουμε, αναλυτικά, τις ταινίες ανά τμήμα στο οποίο φιλοξενούνται:

• Τα βραβεία του Διεθνούς Διαγωνιστικού θα διεκδικήσουν φέτος οι ταινίες Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού του Έκτορα Λυγίζου και Χαρά του Ηλία Γιαννακάκη.
• Ειδικές προβολές θα πραγματοποιήσουν στη Θεσσαλονίκη, η νέα ταινία του Νίκου Κούνδουρου με τίτλο Το πλοίο για την Παλαιστίνη, το φιλμ The Capsule της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη, καθώς και η πρόσφατη δημιουργία του The Boy (Αλέξανδρος Βούλγαρης) με τίτλο Χιγκίτα.
• Πρεμιέρα θα πραγματοποιήσουν στο 53ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, οι ταινίες Συγχαρητήρια στους αισιόδοξους; της Κωνσταντίνας Βούλγαρη, Μπιγκ Χιτ του Κάρολου Ζωναρά, 11 συναντήσεις με τον πατέρα μου του Νίκου Κορνήλιου, Κίτρινη πόλη του Σάββα Κατιρτζίδη και Kame Koummando του Μανόλη Δαμιανάκη.
• Τέσσερις ελληνικές συμπαραγωγές θα κάνουν επίσης πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για τις ταινίες Red City του Μάνου Τσίζεκ (Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο), Loveless Zoritsa των Ράντοσλαβ Πάβκοβιτς και Χριστίνας Χατζηχαραλάμπους, (Ελλάδα, Σερβία, Κύπρος, Πολωνία), Papadopoulos & Sons του Μάρκου Μάρκου (Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο) και Τηλεμάχεια/The Telemachy του Αλεξάντερ Νάλι (Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο).
• Εκτός από τις 14 ταινίες που θα πραγματοποιήσουν πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη, στην Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αγοράς του 53ου Φεστιβάλ θα ενταχθούν 19 ελληνικές ταινίες, δίνοντας την ευκαιρία στους δημιουργούς τους να προωθήσουν το έργο τους και να έρθουν σε επαφή με επαγγελματίες του κινηματογραφικού χώρου. Πρόκειται για τις ταινίες Αίμα του Διαμαντή Καραναστάση, Tungsten του Γιώργου Γεωργόπουλου, Ελκυστική ψευδαίσθηση του Πέτρου Σεβαστίκογλου, Dogs, Cats & Rats του Αδριανού Γεωργαντά, Απρόσμενο πάθος του Μάκη Πειθή, Η επιστροφή του Λαζάρου του Αλέξανδρου Κωνσταντάρα, L του Μπάμπη Μακρίδη, Η φόνισσα ή «Η λογική γεννάει τέρατα» της Στέλλας Αρκέντη, Χίμαιρα του Κωνσταντίνου Νάνου, Sold out των Μιχάλη Γιαρίμουστα και Ελένης Κουζούκα, Χαιρετίσματα στην Ευρώπη ή Klain Main Puts του Νίκου Αλευρά, Μια νύχτα στην Αθήνα του Δημήτρη Αρβανίτη, Σενάρια ζωής του Γιάννη Μπακάλη, Οι εξωγήινοι του Ντίνου Θεοδοσίου, Ο ξένος του Γιώργου Αγαθονικιάδη, Φαιά Έλιξ του Δημήτρη Μάστορα, Wild and Precious του Μπιλ Μουσούλις, Η εξέγερση του Δεκέμβρη του Δημήτρη Βόρρη και Narcissus της Dovile Gasiunaite.

53ο ΦΚΘ: Agora works in progress - Crossroads

Η Αγορά, το αναπτυξιακό κομμάτι του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ανακοινώνει με χαρά τις φετινές συμμετοχές στα τμήματα Agora Works in Progress και Crossroads - 8ο Φόρουμ Συμπαραγωγών. Φέτος, η Αγορά, η οποία πραγματοποιείται από τις 3 έως τις 10 Νοεμβρίου 2012, στο ξενοδοχείο Electra Palace, φιλοξενεί 17 κινηματογραφικά σχέδια στο 8ο Φόρουμ Συμπαραγωγών Crossroads και 12 ταινίες στα Agora Works in Progress.

Agora Works in Progress


Στο τμήμα Agora Works in Progress (8 Νοεμβρίου 2012) πραγματοποιούνται προβολές οι οποίες αφορούν αποκλειστικά στους ειδικούς καλεσμένους της Αγοράς και παρουσιάζονται στους παραγωγούς, εκπροσώπους πωλήσεων (sales agents), διανομείς και εκπροσώπους φεστιβάλ που θα είναι παρόντες στην 53η διοργάνωση. Με αυτό τον τρόπο, οι συγκεκριμένοι επαγγελματίες έχουν τη δυνατότητα να είναι οι πρώτοι που θα ανακαλύψουν ταινίες μεγάλου μήκους από την Μεσόγειο, την κεντρική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, σε ένα στάδιο αμέσως πριν την ολοκλήρωση τους.

Φέτος στα Agora Works in Progress συμμετέχουν 12 ταινίες, οι οποίες βρίσκονται στην τελική τους φάση και προέρχονται ή είναι συμπαραγωγές από τις ακόλουθες χώρες: Αίγυπτο, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Εσθονία, Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία, Τσεχία και Τουρκία.

Οι ταινίες που συμμετέχουν φέτος στο τμήμα Agora Works in Progress είναι οι:


• BLACK DIAMONDS, 2012
Σκηνοθεσία: Miguel Alcantud, Παραγωγή: Carlo D'Ursi, Potenza Producciones s.l., Ισπανία/Πορτογαλία/Εσθονία/Μάλι
• HUNGRY MAN, 2012
Σκηνοθεσία: Philip Martin, Παραγωγή: Xenia Maingot, Philip Martin, Eaux Vives Productions, Γαλλία
• I AM A VAGRANT, 2012
Σκηνοθεσία: Charles Najman, Παραγωγή: Cecile Vacheret, Sedna Films, Γαλλία
• THE IMPECCABLES, 2012
Σκηνοθεσία: Ramin Matin, Παραγωγή: Emine Yildirim, Bertraud Glosset, Giyotin Film, Τουρκία
• THE JAPANESE DOG, 2012
Σκηνοθεσία: Tudor Cristian Jurgiu, Παραγωγή: Tudor Giurgiu, Libra Film Productions, Ρουμανία
To Japanese Dog παρουσιάστηκε στο Φόρουμ Συμπαραγωγών Crossroads to 2010
• LATE SEASON, 2012
Σκηνοθεσία: Danilo Caputo, Παραγωγή: Franco Caputo, Taratata Film, Συμπαραγωγοί: Τα μέλη του συνεργείου, Ιταλία
• LUTON, 2013
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κωνσταντάτος, Παραγωγή: Γιώργος Τσούργιαννης, Horsefly Production, Ελλάδα
Το Luton παρουσιάστηκε στο Φόρουμ Συμπαραγωγών Crossroads 2010
• MATTRESS AND COVERS, 2012
Σκηνοθεσία: Ahmad Abdalla, Παραγωγή: Mohamed Hefzy, Film Clinic, Συμπαραγωγός: Omar Shama, Αίγυπτος
• MY DOG KILLER, 2013
Σκηνοθεσία: Mira Fornay, Παραγωγή: Juraj Buzalka, Mirafox, Συμπαραγωγός: Viktor Schwarcz, Cineart TV Prague, Σλοβακία/Τσεχία
• SEABURNERS, 2013
Σκηνοθεσία: Melisa Önel, Παραγωγή: Yamaç Okur & Aslı Erdem, Bulut Film, Τουρκία
Το Sea Burners παρουσιάστηκε στο Φόρουμ Συμπαραγωγών Crossroads το 2011.
• SEPTEMBER, 2012
Σκηνοθεσία/Παραγωγή: Πέννυ Παναγιωτοπούλου, P.P. Productions, Συμπαραγωγός: Θανάσης Καραθάνος, Twenty Twenty Vision, Ελλάδα/Γερμανία
Το September βραβεύτηκε στο Ταμείο Ανάπτυξης Σεναρίου Balkan Fund το 2010 και παρουσιάστηκε στο Φόρουμ Συμπαραγωγών Crossroads το 2011.
• WILD DUCK, 2012
Σκηνοθεσία: Γιάννης Σακαρίδης, Παραγωγή: Βένια Βέργου, Γιάννης Σακαρίδης, Athens Filmmakers' Co-Operative, Ελλάδα

Η κριτική επιτροπή των Agora Works in Progress φέτος απαρτίζεται από τους:
Michael Weber, Match Factory, γενικός διευθυντής, Γερμανία
Remi Bonhomme, Φεστιβάλ Καννών - Εβδομάδα Κριτικής, διευθυντής προγράμματος, Γαλλία
Ειρήνη Σουγανίδου, Feelgood Entertainment – Διανομέας, Ελλάδα

Crossroads


Σημαντική ενότητα της Αγοράς, το φετινό 8ο Φόρουμ Συμπαραγωγών Crossroads (6-10 Νοεμβρίου 2012) με επικεφαλής την Marie-Pierre Macia, επέλεξε 17 κινηματογραφικά σχέδια, βάση της ποιότητας του σεναρίου, της δημιουργικής ομάδας και των πιθανοτήτων ολοκλήρωσης της ταινίας. Τα κινηματογραφικά σχέδια αποτελούν είτε παραγωγές ή συμπαραγωγές μιας χώρας της κεντρικής Ευρώπης, των Βαλκανίων και της Μεσογείου, είτε συγκεκριμένα στοιχεία της ιστορίας τους συνδέονται με αυτές τις γεωγραφικές περιοχές. Τα επιλεγμένα σχέδια προέρχονται από τις ακόλουθες χώρες: Αίγυπτος, Αλγερία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ιορδανία, Ιταλία, Κύπρος, Λίβανος, Ρουμανία, Σερβία, Σλοβενία και Τουρκία.

Οι παραγωγοί και σκηνοθέτες αυτών των 17 κινηματογραφικών σχεδίων θα έχουν την δυνατότητα να παρουσιάσουν και να συζητήσουν τα σχέδιά τους επίσημα και ανεπίσημα με συμπαραγωγούς, διανομείς, εκπροσώπους εταιριών πωλήσεων (sales agents) και ειδικούς κορυφαίων τομέων παραγωγής.

Τα φετινά κινηματογραφικά σχέδια είναι τα εξής:


• 69 MIDAN MESSAHA
Σκηνοθεσία: Ayten Amin, Παραγωγή: Wael Omar, Middle West Films, Αίγυπτος
• ALGIERS BY NIGHT
Σκηνοθεσία: Yanis Koussim, Παραγωγή: Claire Mazeaum-Karoum, Une Chambre a Soi Productions, Αλγερία
• APPLE ORCHARD
Σκηνοθεσία: Carlos Chahine, Παραγωγή: Georges Schoucair, Abbout Productions, Λίβανος
• BACHA BAZI: BOYS FOR PLAY (Working Title)
Σκηνοθεσία: Ana Lazarevic, Παραγωγή: Vanja Popovic, Phanatic, Σερβία
• EASY
Σκηνοθεσία: Andrea Magnani, Παραγωγή: Chiara Barbo, Bartlebyfilm S.r.l., Ιταλία/Ουκρανία
MFI SCRIPT 2 FILM Project
• ERASED
Σκηνοθεσία: Miha Mazzini, Παραγωγή: Frenk Ceralrc, Gustav Film, Σλοβενία
• FACTORY GIRL
Σκηνοθεσία: Mohamed Khan, Παραγωγή: Mohamed Samir, DayDream Art Production, Αίγυπτος
• GOLDEN DAY
Σκηνοθεσία: Βαρδής Μαρινάκης, Παραγωγή: Αλεξάνδρα Μπουσίου, Wrong Men, Ελλάδα
• HAPPY BIRTHDAY (Working Title)
Σκηνοθεσία: Χρίστος Γεωργίου, Παραγωγή: Θανάσης Καραθάνος, Twenty Twenty Vision/ Lychnari Productions Limited, Γερμανία/Ελλάδα/Κύπρος
• KEBAB ROYAL
Σκηνοθεσία: Peter Brosens & Jessica Woodworth, Παραγωγή: Philippe Avril, Unlimited, Bo Films, Γαλλία/Βέλγιο
• ME, MYSELF AND MURDOCH
Σκηνοθεσία: Yahya Alabdallah, Παραγωγή: Rula Nasser, The Imaginarium Films, Ιορδανία
• MOTHERLAND
Σκηνοθεσία: Senem Tuzen, Παραγωγή: Olena Yershova, Tatofilm Yeni Sinemacilar, Τουρκία
• NO TEARS
Σκηνοθεσία: Yagmur Taylan & Durul Taylan, Παραγωγή: Zeynep Ozbatur Atakan, Sezgi Üstün, Zeynofilm, Τουρκία
• PARK (Working Title)
Σκηνοθεσία: Σοφία Εξάρχου, Παραγωγή: Αμάντα Λιβανού, Guanaco, Ελλάδα
• RAW AND COOKED
Σκηνοθεσία: Gabriel Achim, Παραγωγή: Dan Burlac, Green Film, Ρουμανία
SOFIA MEETINGS Project
• TALES OF VIRTUE
Σκηνοθεσία: Deniz Gamze Erguven, Παραγωγή: Charlotte Vincent, Aurora Films, Γαλλία/Τουρκία
• THROUGH MY VEINS
Σκηνοθεσία: Florin Serban, Παραγωγή: Oana Kelemen, Fantascope, Ρουμανία

Η κριτική επιτροπή του Crossroads φέτος απαρτίζεται από τους:
Anthony Muir, Film i Väst - Διεθνείς συμπαραγωγές, Σουηδία
Holger Stern, ZDF/ARTE - Commissioning editor, Γερμανία
Μαρία Χατζάκου, Haos Films – Παραγωγός, Ελλάδα

Οπως καταλαβαινετε οι επιλογες ειναι πολλες και ενδιαφερουσες.Απο την πρεμιερα και το 24ωρο οδοιπορικο του Mr.Oscar(Denis Lavant) στο Holy Motors μεσω του ελκυστικοτατου βλεματος του Leos Carax,στον ανθρωπισμο του Kaurismaki,τον αβασταχτο ρεαλισμο του Mungiu εως και τις απειρες ιδεολογικες,φιλοσοφικες,σεξουαλικες αλλα και πολιτικες βλεψεις πολλων νεων και παλιων κινηματογραφιστων.

Χαιρομαι αφανταστα για το καλλιτεχνικο ευρος και σεβομαι ο,ποιαδηποτε αντιληψη εκφραζεται,αρκει να σεβεται πρωτα τον εαυτο της και μετα τον θεατη.

Συνολικα 9 ταινιες απο το τμημα των Ανοικτων Οριζοντων ειναι Επισημες επιλογες των χωρων τους για τα Οσκαρ και θα προσπαθησω να τις δω ολες.Το Lore της Αυστραλιας,το Beyond the Hills(μεσω αφιερωματος Mungiu) της Ρουμανιας και το After Lucia του Μεξικο ειναι αυτα που εχω τις μεγαλυτερες απαιτησεις.

Παραθετω το Διαγωνιστικο Τμημα αυτουσιο,καθως λαμβανουν μερος και 2 Ελληνικες Παραγωγες:

1. Αγάπη / Σλάβομιρ Φαμπίτσκι, Πολωνία
2. Δεν είμαι χίπστερ / Ντέστιν Ντάνιελ Κρέτον, ΗΠΑ
3. Εδώ κι εκεί / Αντόνιο Μέντεθ Εσπάρθα, Ισπανία- ΗΠΑ-Μεξικό
4. Ένας μήνας στην Ταϊλάνδη / Πάουλ Νεγκοέσκου, Ρουμανία
5. Επίλογος / Αμίρ Μανόρ, Ισραήλ
6. Ζωή / Βασίλι Σιγκάρεφ, Ρωσία
7. Μια πειρατεία / Τομπίας Λίντχολμ, Δανία
8. Μούχλα / Αλί Αϊντίν, Τουρκία-Γερμανία
9. Νοτιοδυτικά / Εντουάρντο Νούνες, Βραζιλία
10. Οι μικρές μας διαφορές / Σιλβί Μισέλ, Γερμανία
11. Τα παιδιά της Κινσάσα / Μαρκ-Ανρί Βαϊνμπέργκ, Βέλγιο-Γαλλία
12. Ταμπούρ / Βαχίντ Βακιλιφάρ, Ιράν
13. Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού / Έκτορας Λυγίζος, Ελλάδα
14. Το χρώμα του χαμαιλέοντα / Εμίλ Χρίστοφ, Βουλγαρία
15. Χαρά / Ηλίας Γιαννακάκης, Ελλάδα


Το Sudoeste(Νοτιοδυτικα) του Nunez ειναι η ταινια που περιμενω να εκπληξει.

Το προγραμμα του Φεστιβαλ βρισκεται ΕΔΩ

Προσωπικα θα αφοσιωθω στο Φεστιβαλ και θα ειμαι παρων καθημερινα,οπερ και οι αναλυσεις που θα επερχονται σε αυτο το τοπικ.Ελπιζω πολλοι απο εδω μεσα που ζουνε στην πολη να κανουν την εμφανιση τους.Χωρις ντροπες

Επισημο Site

[kKKK]

Δυστυχώς φέτος λόγω υποχρεώσεων θα είναι η πρώτη χρονιά απο το 1998 που δε θα μπορέσω να πάω στο φεστιβάλ. Ελπίζω οι υπόλοιποι που θα πάτε να απολαύσετε τις ταινίες και να έχει κίνηση εδω μέσα.

Τhnx για το αφιέρωμα και Καλές Προβολές.

[TheSpecialOne]

Ωραία αφιερώματα σε καλούς δημιουργούς στο φεστιβάλ, και σούπερ παρουσίαση η δική σου
Περίμενα να υπάρχει κανά the master στην πρεμιέρα, αλλά αφού δεν μένω και Θεσσαλονίκη δεν έχει ιδιαίτερη σημασία..

[rhenium francium]

Σε mood Φεστιβάλ λοιπόν!

Πολύ όμορφο το αφιέρωμα

Φέτος θα είναι η πρώτη χρονιά μετά από το 2008 που δε θα είμαι εθελόντρια, οπότε σίγουρα δε θα το ζήσω όπως άλλες χρονιές.

Ελπίζω όμως να βρω το χρόνο να δω αρκετές από τις ταινίες και να τα λέμε εδώ!

[Chiras365]

Μιας και για το Holy Motors μπορουσες να μπεις μονο με ειδικες προσκλησεις,η σημερινη πρωτη μερα εστιαστηκε απο μερια μου στα αφιερωματα..Ηρθα ξανα σε επαφη με εναν πολυ μεγαλο δημιουργο,τον Aki Kaurismaki και γνωρισα εναν πολυ αξιολογο,τον Andreas Dresen

Wolke 9(Συννεφο 9) του Andreas Dressen
Υπομονετικες ληψεις,ομορφες ερμηνειες και μια πολυ επιτυχημενη ψυχαναληση χαρακτηρων για ενα ζευγαρι που βρισκει τον ερωτα στα 60 τους.Ο Andreas Dressen μου δημιουργησε συναισθηματα εφαμιλλα με αυτα απο ταινιες του Mike Leigh αλλα σε μικροτερο βαθμο. 3.5/5

Ariel (Αριελ) του Aki Kaurismaki
70λεπτο πανεμορφο και απελευθερωτικο φιλμ που σε αφηνει με ενα χαμογελο στο τελος.Το κωμικο υποβαθρο ερχεται σε μια γλυκητατη αντιθεση με τα σοβαρα θεματα της ταινιας με το νοσταλγικο κι επαναστατικο πνευμα να χαριζει πολυ ομορφα αισιοδοξα αισθηματα. 4/5

Kauas pilvet karkaavat (Μακρια πετουν τα συννεφα) του Aki Kaurismaki

Ενα εξαιρετικο και επικαιρο φιλμ για δυο τιμιους και εργατικους ανθρωπους που ειναι παντρεμενοι και χανουν την δουλεια τους λογω των κοινωνικων συνθηκων.Η προσπαθεια ανασυνταξης σκηνοθετειται πανεμορφα,με τα χιουμοριστικα στοιχεια να 'κρυβουν' γλυκα μια προσωπικη τραγωδια του ζευγαριου που ως θεατης,με συγκινησε καθως δεν εγινε καμια αμεση αναφορα.Το σθενος και η καλοσυνη ολων των χαρακτηρων,οι μηχανισμοι επιβιωσης τους αλλα και το αισιοδοξο μυνημα στο τελος ειναι ενα χαρακτηριστικο του σκηνοθετη γενικοτερα.

Συγκλονιστικη η μουσα του Kaurismaki, Kati Outinen.Την θεωρω μια απο τις καλυτερες Ευρωπαιες ηθοποιους. 4.5/5

[velvetmorning]

Οι αναμνησεις ειναι ακομα πολυ ζωντανες απο το δικο μας φεστιβαλ αρα δεν ρωταω πως θα περασεις!!

[Chiras365]

Γεματη η μερα σημερα με ωραιες επιλογες.Σε ολες σχεδον τις αιθουσες sold-out με τον κοσμο να καθεται στα σκαλακια για να παρακολουθησει μια ταινια.Πολυ ομορφες στιγμες

Infancia clandestina (Παρανομος Ερωτας) του Benjamin Avilla
Η επισημη επιλογη της Αργεντινης για τα Οσκαρ.

Αργεντινη,1979 επι δικτατορικου καθεστωτος.Το φιλμ εστιαζει κυριως στην ζωη του μικρου Χουαν και την δυσκολη καθημερινοτητα του μεσα σε μια οικογενεια που αποτελειται απο ιδρυτικα μελη επαναστατικων κινησεων.

Ο κοινωνικος του κυκλος περιοριζεται μεσω των αβολων συνθηκων,κανονων και των ψεμματων.Η γνωριμια του ομως με ενα κοριτσι και ο ερωτας τους θα αποτελεσει το φως και την ελπιδα.

Αξιολογη παραγωγη με το καλλιτεχνικο τμημα να κανει ομορφη δουλεια.Οι ενστασεις μου ειναι κυριως σεναριακου περιεχομενου και εστιασης της πλοκης σε καιρια ζητηματα.

Εξεπλαγην με την Natalia Oreiro(Μαρια της Γειτονιας,Μιλαγκρος ) καθως δεν περιμενα να ξερει να υποκρινεται.Πολυ καλη την βρηκα.Οπως και πολυ καλη βρηκε την ταινια ολο το κοινο που στο τελος χειροκροτησε με ολη του την δυναμη.3.5/5

Kapringen (A Hijaking) του Tobias Lindholm
Ο σεναριογραφος του Jagten γραφει και σκηνοθετει ενα ηρεμο,ρεαλιστικο και εν γενει πολυ καλο θριλερ που δεν διεκδικει δαφνες ποιοτητος για την δραση και τον ρυθμο,αλλα αντιθετως για τον ρεαλισμο του και τους ωριμους κινηματογραφικα χαρακτηρες του.

Η υποθεση πολυ απλα μιλαει για μια πειρατεια σε ενα Δανεζικο πλοιο στην μεση του πουθενα και ολη η διαρκεια του φιλμ εστιαζεται στις διαπραγματευσεις.Καποιες ενστασεις στο σκηνοθετικο κομματι τις εχω αλλα σε γενικες γραμμες εμεινα ικανοποιημενος.Σημειωνω το ονομα Tobias Lindholm για το μελλον.3.5/5

Rebelle (War Witch) του Kim Nguyen
Η επισημη επιλογη του Καναδα για τα Οσκαρ.

Παρα πολυ ομορφη και κινηματογραφικη η πρωτη αποπειρα του Kim Nguyen.

Η ιστορια μας μιλαει για την 12χρονη Κομονα,που απαχθηκε απο ανταρτες που λεηλατησαν το χωριο της και την ορισαν ως μαγισσα τους.Ως θεατες,βλεπουμε τις τροπες που παιρνει η ζωη της για τα επομενα 2 χρονια,αλλα και τις συναισθηματικες τις εξαρσεις κατω απο πολυ δυσκολες συνθηκες.

Η μικρη Rachel Mwanza επαιξε πολυ ομορφα και πειστικα,η κινηματογραφια πανεμορφη,με τις εικονες και τα πλανα να μαγευουν,ενω το documentary-style method που εκανε την εμφανιση του ανα σκηνες προσεδωσε εναν ωμο ρεαλισμο.

Ισως να κανει την εκπληξη και φτασει στα Οσκαρ η συγκεκριμενη.Εγω δεν θα εχω παραπονο! 4/5

[Chiras365]

Ενας κινηματογραφικος χαμος και σημερα.

The Deep (Djúpi&#240 by Baltasar Kormákur
Η επισημη επιλογη της Ισλανδιας για τα Οσκαρ.

Ο σκηνοθετης του πολυ καλου 101 Reykjavik ερχεται με μια αληθινη ιστορια και δινει το δικο του στιγμα με ενα φανερο επικριτικο και θυμωμενο ισως υφος ως προς την αντιμετωπιση της κοινωνιας και επιστημης προς το συμβαν.

Η ιστορια μας μιλαει για ενα ναυαγιο στα ανοικτα της Ισλανδιας και το πως ενας ανθρωπος καταφερε να επιζησει,κολυμπωντας 7 ωρες και περπατωντας την ηφαιστειογενη περιοχη του νησιου για αλλες 3-4 ωρες.

Στο τελευταιο 1/3 ο φακος και το βλεμμα του σκηνοθετη εστιαζεται στην προσαρμογη του επιζωντα αλλα και το αδιακριτο και ασφυχτικο επιστημονικο ενδιαφερον.

Η ταινια ειναι καλη,η υποθεση εκτιλισσεται ομαλα και με ενα documentary στυλ που δεν ενοχλει και η κριτικη που ασκειται στο τελος κρινεται ευστοχη. 3.5/5

Tabu (Ταμπου) by Miguel Gomes
Μια ταινια που απο τους indi ειδικους και μη,θεωρηθηκε διαμαντι.Κατα την γνωμη μου,θα μπορουσε να αποτελει ενα αριστουργηματικο εγχειρημα αλλα καποιοι σκηνοθετικοι χειρισμοι,οπως και το βαρυ συναισθηματικο φορτιο,δεν την αφησε να φτασει σε δυσθεωρατα υψη.

Η ιστορια μας μιλαει για την Πιλαρ,μια μεσηλικη γυναικα που μενει στον ιδιο οροφο με μια αρρωστη και διπολικη(?) εληκιωμενη με την υπηρετρια/βοηθο της.Οταν η γιαγια πεθαινει,η αφηγηση μεταφερεται στο παρελθον μεσω του παλιου της ερωτα και την πολυπαθη ζωη της στην Αφρικη.

Το πρωτο μισο εισαγει την ιστορια και πλαθει μια αχρειαστη σπουδη των χαρακτηρων.Στο δευτερο μισο εχουμε το συγκλονιστικο καλλιτεχνικο αποτελεσμα,με ενα ημι-βουβο ασπρομαυρο σινεμα να κανει την εμφανιση του.Δεν εχω ξαναδει κατι τετοιο ξανα και εντυπωσιαστηκα.Οι ηχοι καθε σκηνης 'εβγαιναν' μονο απο αντικειμενα αυτης που επαιζαν αμεσο η εμμεσο ρολο και προσεδιδαν ενα μεθυστικο και ονειρικο αισθημα.

Μονο και μονο για αυτο το original αποτελεσμα αξιζε το χειροκροτημα
3.5/5

Zhit (Ζωη) by Vasili Sigarev
Νυχτερινη προβολη.Πολυ δυσκολη αποδειχτηκε.Οταν ειχα δει μικρος το Requiem for a Dream θυμαμαι πως με ειχε πιασει μια πρωτογνωρη καταθλιψη.Σημερα στα 20 μου,ηρθε το Zhit του Sigarev να με φερει σε μια πολυ δυσκολη θεση.

Με μια εκφραση: Ενα οδοιπορικο στην κολαση

Η ιστορια μας εισαγει τρεις διαφορετικες βασεις ανθρωπων/σχεσεων.Με τα προβληματα τους,τα καλα τους και την κατα βαση μιζερια που τους διακατεχει.Εν συνεχεια,βλεπουμε σε καθε μια απο αυτες τις βασεις κατι πολυ κακο να συμβαινει.Να ερχεται το πανω κατω...Τραγωδιες που ο φακος τις κινηματογραφει με κοντινα και μακροσυρτα πλανα.

Ο Sigarev παιζει με την υπομονη του θεατη και τον φερνει σε πολυ αβολη κατασταση.Μετα την καταγραφη των τραγωδιων,εστιαζει σε καθε εναν χαρακτηρα ξεχωριστα και προσπαθει -και επιτυχαινει-να τον ξεζουμισει.Τον φτανει στα ακρα,στον πατο.Πολυ δυσκολες εικονες και σκηνες που δεν ειναι ευκολο να τις βλεπεις.

Η συγκλονιστικη μουσικη υποκρουση στις καιριες στιγμες μου χαρισε 2-3 σκηνες που δεν θα ξεχασω.Η επιτηδεμενη και τριμενη στην μουρη μιζερια παιζει στο οριο του εμποριου πονου αλλα ευτυχως συμμαζευεται.

Το τελος ειπε πολλα και εννοησε ακομα περισσοτερα.Πολυ δυνατη εμπειρια

4.5/5* (Απο 7 πηγα στο 9.Δεν εχει φυγει απο το μυαλο μου η συγκεκριμενη και εχω καταληξει πως προκεται περι πραγματικης ταινιαρας.Σοκαριστικη )

[Chiras365]

4 οι ταινιες σημερα με πολυ ενδιαφερον και γεματες αιθουσες παλι..

Taboor (Ταμπουρ) by Vahid Vakilifar

Η πιο ριψοκινδυνη ταινια του διαγωνιστικου με τον σκηνοθετη να βρισκεται στην αιθουσα και να κανει την εισαγωγη.

Τι ειδα?Μια προσπαθει απομιμησης του David Lynch σε ενα Post-apocalyptic τοπιο,μαλλον στο Ιραν,μαλλον μετα απο μια ραδιενεργη εκρηξη,μαλλον..μαλλον..

Δυστυχως,η ταινια ηταν κακη..Η βασικη ιδεα δεν υποστηριχθηκε σε κανενα σημειο και το ολο αποτελεσμα ηταν αβασταχτα κακο.Το σουρεαλ στοιχειο δεν ειναι παιξε γελασε και επειδη νομιζεις πως το καταλαβαινεις δεν σημαινει πως μπορεις να το αποτυπωσεις αυθεντικα.(κυριε Ιρανε)

Παρ'ολο την ολη κακογουστη αισθητικη,πιστευα οτι οι επιρροες θα ητανε μουσικα καλαισθητες αλλα οι ηχοι Ασιατικων ασματων σε αυτου του ειδους ταινια χωρις κανεναν διαλογο απλα μου προκαλεσαν γελιο.

Να εισαι στην Ευρωπαικη πρεμιερα της ταινιας σου και να βλεπεις την γεματη αιθουσα να αδειαζει ολη πριν το τελος.

1/5

4 luni, 3 saptamâni si 2 zile (4 μηνες,3 εβδομαδες και 2 μερες) by Christian Mungiu

Στα πλαισια του αφιερωματος του σκηνοθετη.Βραβευμενη με τον Χρυσο Φοινικα το 2007 και critically acclaimed απο ολο το σινεκριτικο συμπαν,μετα το τελος χειροκροτησα με ολη μου την δυναμη.

Το αριστουργημα του Mungiu καταπιανεται μεσα σε ενα διωρο με πολλα ζητηματα που αφορουν θεματα της Κομμουνιστικης Ρουμανιας του '80..

Το κομματι που με συγκλονισε ειναι η ψυχογραφηση των χαρακτηρων.Δυο φοιτητριες κανονιζουν μια συναντηση σε ενα ξενοδοχειο με ενα ατομο το οποιο κανει παρανομες εκτρωσεις(παρανομο δια του νομου εκεινη την εποχη).

Η νεανικη και εκνευριστικη απερισκεψια της εγγυμονουσας φοιτητριας φερνει σε δυσκολη και αβολη θεση την διαδικασια και τα πραγματα μπερδευονται.Εως που ειναι ικανο να φτασει το αθλιο κοινωνικο πλαισιο την ψυχη ενος ανθρωπου?Φθειρονται οι αισθησεις, ο νους και η κριτικη μας ικανοτητα οταν ζουμε μια μιζερη πραγματικοτητα καθημερινα?Μεχρι που μπορει να φτασει ενας ανθρωπος ετσι ωστε να βοηθησει εναν φιλο του?

Η κοινωνικη κριτικη του Mungiu ειναι εκωφαντικη,τα ψυχολογικα καδρα πανεμορφα,ο ρεαλισμος ωμοτατος και το πολιτικο σχολιο φυσικα δεν λειπει.

Η ερμηνεια της Anamaria Marinca ειναι συγκλονιστικη το λιγοτερο και εν γενει μια απο τις καλυτερες Ευρωπαικες ταινιες της τελευταιας δωδεκαετιας αξιζε και αξιζει ολους τους διθυραμβους.

5/5

A Última Vez Que Vi Macau (Η τελευταια φορα που ειδα το Μακαο) by João Pedro Rodrigues

Απο την Πορτογαλια ερχεται αυτο το πρωτοτυπο κινηματογραφικο φιλμ συντροφια με μια ακρως φιλοδοξη artistic προσεγγιση.

Ενας (λογικα) πληρωμενος δολοφονος δεχεται ενα γραμμα ζητωντας απο αυτον να γυρισει στο Μακαο,μετα απο 30 χρονια.Η επιστροφη του σηματοδοτει την αναταραχη της κακης πλευρας της πολης και επερχεται ενας σωρος απο ευτραπελα.Ολα αυτα φυσικα χωρις να υπαρχει διαλογος,καρε πλανο κ.ο.κ

Τριτοπροσωπη αφηγηση και artistic ληψεις,με τις εικονες να ειναι ομορφες,το τοπιο να συναυδει με την υποθεση και το καρικατουριστικο βλεμα να προσπαθει πολυ περισσοτερο απο ο,σο επρεπε.

Η αρχη και το τελος της ταινιας ειναι και τα καλυτερα της σημεια και εσωσαν τα προσχηματα

2.5/5

Dead Man's Burden (Το φορτιο του νεκρου) by Jared Moshe

Στα κλασσικα προτυπα και μονοπατια,ο σινεκριτικος στο επαγγελμα Moshe ερχεται με το ταπεινοτατο του budget θελοντας να δωσει μια γερη και κλασσικη western γευση στο κοινο.

Τα καταφερνει εως ενα σημειο και αυτο δεν ηταν καθολου ικανοποιητικο.Οι ερμηνειες κακες,η υποθεση χανει απο παντου και το ενδιαφερον στο απολυτο μηδεν.

Δυστυχως δεν μπορεσα να κρατηθω απο καπου εκτος απο τις καλες προθεσεις της παραγωγης.

1.5/5

[Chiras365]

Ομορφες στιγμες και σημερα με πολυ ενεργεια

Aquí y allá (Εδω κι εκει) by Antonio Méndez Esparza

Ο βραβευμενος στις Καννες με το βραβειο των Κριτικων,Mendez Esparza,μας χαριζει ενα κλασσικο λατινοαμερικανικο και δη Μεξικανικο κοινωνικο δραμα και εκμεταλλευεται πολυ ομορφα τους παραγοντες που διαθετει.

Πανεμορφο τοπιο,χαμηλο επιπεδο κοινωνικης μεριμνας,πραους ανθρωπους(ηθοποιους) και ενα ενδοοικογενειακο ζητημα το οποιο γενναει προβληματα και ενδυασμους.

Ολοι οι ηθοποιοι ερχονται σε επαφη για πρωτη φορα με τον φακο και δεν χρειαζεται καν να σχολιασω τον ρεαλισμο που βγαζει η καθε λεξη/κινηση.

Ο Πεδρο γυρναει μετα απο χρονια πισω στην οικογενεια του λογω της καριερας του ως μουσικος και βρισκει τα πραγματα σε μια ομαλα καθοδικη πορεια.Οικονομικα,ψυχολογικα κ.ο.κ Η σχεση των μελων της οικογενειας ειναι υγιης,ομαλη και οι προσωπικες τους στιγμες καταγραφονται πολυ ομορφα στον φακο.Με την παροδο του χρονου,τα προβληματα μεγαλωνουν,οι συνθηκες δυσκολευουν και το μονο που μενει στον Πεδρο και την οικογενεια του ειναι ο τιμιος και πραος τους χαρακτηρας και το σθενος που τους καθοδηγει.

Πολυ ομορφη και στοργικη ταινια απο τον Esparza που δειχνει αναμφισβητητα ενα ταλεντο που μπορει να κατεργαστει.Ισως σε μερικα σημεια ασχετα γεγονοτα να προκαλεσαν μια 'κοιλια',το αποτελεσμα ομως κρινεται ικανοποιητικο. 3.5/5

Fill the Void by Rama Burshtein
Η επισημη επιλογη του Ισραηλ για τα Οσκαρ.

Με την σκηνοθετιδα να παρουσιαζει το φιλμ με μια προσωπικη ιστορια που λειτουργησε ως εμπνευση και αφορμη,παρακολουθησα με περισσεια ορεξη μια ταινια που περιμενα πολλα.

Το θεμα ειναι ενα κλασσικο ζητημα του τοπου,με τα συνοικεσια να πηγαινουν και να ερχονται.Μια 18χρονη κοπελα,μετα τον θανατο της αδερφης της,προοριζεται ως η επομενη γυναικα του χηρου κουνιαδου της.

Ο κυριος αξονας της ταινιας ειναι θρησκευτικος,με το ανθρωπινο συναισθημα να εξυμνειται επανειλημμενως.Η πιεση που δεχονται οι γυναικες ακομα και σε αυτην την εποχη ειναι αφορητη και αδικη.

Επομενως,αυτο που περιμενα ως θεατης ηταν η ασκηση μιας θεμιτης κριτικης.Ενα πικαρισμα τελος παντων προς τα απαρχαιωμενα αυτα ηθη που μεχρι σημερα μεταφερονται απο γενια σε γενια.Απεναντιας,αυτο που εξελαβα ηταν μια απλη καταγραφη των γεγονοτων,με εμφαση στο συναισθηματικο και ερωτικο πλαισιο και που ειχε ως συνεπεια αφορητες χαρμολυπες και υπερβολικη λυρικοτητα.

Kαταπληκτικη ερμηνεια απο την πανεμορφη Hadas Yaron που βραβευτηκε στην Βενετια.

Οπως ειπε η ιδια η Burshtein,το σκηνικο που οφειλεται στην φτιαξη της ταινιας ''blew her away''..Δεν την πειραξε,φανηκε και φυσικα διαφωνω καθετως.3/5

The Patience Stone (Η πετρα της υπομονης) by Atiq Rahimi
Η επισημη επιλογη του Αφγανισταν για τα Οσκαρ.

Μεταφορα του ομωνυμου τρομερου βιβλιου.

Εξαιρετικη ταινια πραγματικα.Η μαγεια του βιβλιου ειναι διαχυτη σε ολα τα μηκη του φιλμ,απο την αρχη εως το τελος.

Μια γυναικα θρηνει τον αντρα της ο οποιος βρισκεται σε κωμα στο σπιτι τους (μαλλον στο Αφγανισταν).Η γυναικα μικρη σε ηλικια και ο αντρας μεσηλικας,καταλαβαινει κανεις ευκολα τον τροπο δεσμευσης.Με την παροδο του χρονου και με τις πολεμικες πραξεις να κλιμακονωνται εκτος των τεσσαρων τοιχων,μεσω ενος εξομολογητικου λογου,η γυναικα 'εκκενωνει' τα παραπονα,τις ιδεες,τις σκεψεις της στο σχεδον νεκρο σωμα του συζηγου,δινοντας μας την εντυπωση μιας ατυπης ψυχαναλυτικης συνεδριασης.

Συμφωνα με τον μυθο,ο ανδρας αποτελει υπο αυτες τις συνθηκες την Πετρα της υπομονης και λειτουργει ως βαλσαμο στον ψυχικο κοσμο της γυναικας.

Το κωμικοτραγικο στοιχειο εναρμονιζεται εξαιρετικα,ενω το βιβλιο οφειλεται για τους καταπληκτικους μονολογους.Η ερμηνεια της Θεας Golshifteh Farahani
ειναι υπεροχη και ο καμβας ολοκληρωνεται με την θεατρικη χρηση της δρασης-αντιδρασης

Η ταινια χειροκροτηθηκε αυθορμητα απο ολη την αιθουσα καθως η φιλοσοφικη της ταυτοτητα εβγαινε στην επιφανεια με προοδευτικη μεθοδο.Με λιγα λογια το peek της ταινιας ειναι το ιδιο της το τελος οπου και πιστευω οτι κινηματογραφηθηκε υπεροχα.

Μακαρι να φτασει εως τα Οσκαρ. 4/5 *