Το είδα ξανά σε Blu-ray και έχω την εντύπωση πως υπάρχουν διαφορές με το Theatrical Version. Όχι κάτι σημαντικό, απλώς ένα μικρό lifting στο μοντάζ που τρέχει περισσότερο κάποιες στιγμές ενώ θυμάμαι και κάποια πλάνα που δεν τα είδα. Προτιμώ την αρχική έκδοση, αφού στο νέο cut κάποια πράγματα μου φάνηκαν λιγάκι βεβιασμένα, με το κέρδος στο ρυθμό να είναι τελικά ασήμαντο, αν όχι ανύπαρκτο. Προσωπικά δεν με ενόχλησε εφόσον πρόκειται για επανάληψη, αλλά όποιος το βλέπει για πρώτη φορά θεωρώ πως χάνει ορισμένες λεπτομέρειες που δίνουν στην ταινία ομαλότερη ανάπτυξη και συνοχή. Όλα αυτά σε επίπεδο ψειρίσματος, αφού εδώ που τα λέμε, όσοι δεν το είδαν στο σινεμά έτσι κι αλλιώς έχασαν, γιατί η κινηματογραφική εμπειρία που προσέφερε αυτή η ταινία ήταν πραγματικά απ' τις λίγες.
Μου άρεσε πολύ ο Δόκτορας. Περίεργος, όπως δηλώνει τ' όνομά του, αλαζόνας, ξεροκέφαλος, εγωιστής και αμετανόητος κάφρος. Στοιχεία που ο εκπληκτικός Benedict Cumberbatch αποδίδει πειστικά, βρίσκοντας σημείο επαφής με το κοινό και διατηρώντας ζωντανή την ανθρώπινη υπόσταση του ήρωα, που αν και θα είχα κάθε λόγο ν' αντιπαθήσω τελικά κατάφερε να κερδίσει την συμπάθειά μου. Φυσικά τον βοηθά και το σενάριο που δεν μένει στα τυπικά του είδους και αναπτύσσει τόσο τον ήρωα όσο και την ιστορία προσφέροντας το καλύτερο origin story που έχω δει μετά το Batman Begins του αξεπέραστου Nolan. Επιπλέον πόντους κερδίζει και για την τόλμη του να ξεπεράσει τα πλαίσια του τυπικού μπλοκμπάστερ και να εισχωρήσει σε πολύπλοκα θέματα. Παράλληλοι κόσμοι, πολυσύμπαν, πολλαπλές διαστάσεις, χωροχρόνος, χρονικές ακολουθίες κ.λ.π. Πάντα μέσα απο ανθρωποκεντρικό πρίσμα, με την περιορισμένη αντίληψη του κόσμου έτσι όπως οι αισθήσεις το επιτρέπουν και την κυριαρχία του πνεύματος πάνω στο σώμα ως δύναμη που ξεκλειδώνει τα μυστικά της δημιουργίας. Ωραία είναι η δράση και τα εφέ, που εδώ ομολογουμένως είναι απ' τα κορυφαία που έχει δώσει ποτέ το είδος, αλλά προσωπικά εκτιμώ βαθύτατα όποιον δείχνει τέτοια εμπιστοσύνη στην νοημοσύνη μου ως θεατή και δεν με υποτιμά προσφέροντάς μου τα τυπικά με τη μασημένη τροφή. Σύμφωνοι, δεν είναι ούτε το Arrival ούτε το Interstellar, αλλά θεωρώ πως για το είδος πήγε τη θεματολογία του όσο μακρυά χρειαζόταν ώστε να ξεχωρίσει. Μου άρεσε και το χιούμορ του που δεν ήταν σαχλό αλλά πιο εγκεφαλικό και εκλεπτυσμένο, διατηρώντας τον τόνο και το ύφος της ταινίας σε άκρως διασκεδαστικό επίπεδο. Αν προσθέσω στα παραπάνω και το πολύ αξιόλογο καστ με τις πολύ ωραίες ερμηνείες απ' το σύνολο των ηθοποιών, τότε τα ελάχιστα αρνητικά που μπορεί να βρει κανείς σχεδόν δεν καταγράφονται στο μυαλό μου.
Τελικά η επανάληψη με βοήθησε να ξεκαθαρίσω μέσα μου κάποια πράγματα και να το αποφασίσω. Ο Doctor Strange είναι και για μένα η καλύτερη υπερηρωική ταινία της χρονιάς. Χαίρομαι που είχε και μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, γεγονός που ελπίζω να στείλει εκεί που πρέπει το μήνυμα οτι δεν υπάρχουν μόνο σκουπιδοφάγοι εκεί έξω, αλλά και ένα τεράστιο κοινό που αναζητά το καλύτερο.