Ντέσμοντ-Σαϊντ-ταξίδι στο χρόνο-επανασύνδεση με Πένι. 10άρι.
Η συνειδητοποίηση ότι αυτό που παίζει εδώ είναι άλματα στον χρόνο
διαφορετικών εαυτών/συνειδήσεων του ίδιου ατόμου ήταν σχετικά εύκολη. Βέβαια, αυτόματα δημιουργούνται οι εξής απορίες:
-- Η συνείδηση/ο εαυτός που κάνει ταξίδια στον χρόνο είναι αυτή του Ντέσμοντ ΠΡΙΝ το Νησί, ο Ντέσμοντ του 1996. Ο Ντέσμοντ του Νησιού, του 2004, ΠΟΥ είναι, στο μεταξύ;
-- Γιατί δεν επηρεάστηκαν οι υπόλοιποι στο ελικόπτερο, παρά μόνο ο Ντέσμοντ; ΟΚ, ο Φάραντεϊ ανέφερε ότι αυτό ίσως σχετίζεται με την έκθεσή του σε υψηλές δόσεις ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Τότε, πώς εξηγείται αυτό που έπαθαν οι μακαρίτες Μπράντον και Μινκόφσκι; Επίσης, όταν ο Ντέσμοντ γύρισε το κλειδί και η καταπακτή κατέρρευσε, δεν υποτίθεται ότι η πελώρια ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που συγκρατούσαν οι Αριθμοί διαχύθηκε παντού και ο ουρανός έγινε μωβ, οι επικοινωνίες καταστράφηκαν κ.λπ.; Αυτό δε σημαίνει ότι ΟΛΟΙ πάνω στο Νησί, άρα και ο Σαϊντ, εκτέθηκαν στην ακτινοβολία αυτή;
-- Αυτό που συνέβη σε τούτο το επεισόδιο συνδέεται με τα τεκταινόμενα στο "Flashes before your eyes"; Είχα γράψει τότε
Αρχική Δημοσίευση από τον/την
HristinaB
Για μένα, είναι ξεκάθαρο ότι ΔΕΝ έπαιξε ταξίδι στον χρόνο. Μετά το γύρισμα του κλειδιού, ο Ντέσμοντ είδε σκηνές από τη ζωή του που συνέβησαν πραγματικά, πασπαλισμένες με αναφορές από τη ζωή του στο Νησί.
Τώρα, όμως, το ξανασκέφτομαι. Αλλά και πάλι δε μου κολλάει να είχε συμβεί τότε αυτό που συνέβη τώρα. Κατά πρώτον, στο "Constant" ταξιδεύει ο παλιός Ντέσμοντ, του 1996, ο οποίος εμφανίζει και σωματικά προβλήματα απ' αυτό το "ταξίδι" (ρινορραγίες). Στο "Flashes" ταξιδεύει (; ) ο νέος, του 2004, και δεν παθαίνει απολύτως τίποτα (εκτός από το ότι χάνει τα ρούχα του -- αλήθεια, θα μάθουμε ποτέ ΓΙΑΤΙ συνέβη αυτό; ). Επιπλέον, στο "Flashes" ο 2004 Ντέσμοντ κάνει λάθος σε λεπτομέρειες από το παρελθόν του (ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί) -- ένα παρελθόν που
το έχει ξαναζήσει. Στο "Constant" ο χρόνος του στο 1996 κυλάει γραμμικά -- δεν έχει ξαναζήσει ΤΙΠΟΤΑ απ' όλ' αυτά.
-- Ο Ντάνιελ φτιάχνει τη μηχανή του το 1996 χρησιμοποιώντας τους αριθμούς που του είπε ο Ντέσμοντ, ο οποίος τους έμαθε από τον Ντάνιελ του 2004. Ο Ντάνιελ του 2004 ήξερε τους αριθμούς, επειδή του τους είχε πει ο Ντέσμοντ το 1996, ο οποίος μπλα μπλα μπλα, αιώνια λούπα. The Bootstrap Paradox. Οπότε... ποιος και πότε ανακάλυψε τους σωστούς αριθμούς για τη ρύθμιση της μηχανής;
Στη σκηνή του τηλεφωνήματος κυριολεκτικά αναφώνησα "Καλέ, τι ωραίο που είναι!"
.gif "Party!!!")
. Πραγματικά αγαλλίασα που η Πένι και ο Ντέσμοντ κατάφεραν και ξαναβρέθηκαν, έστω τηλεφωνικά, και το σενάριο δε μας άφησε στα κρύα του λουτρού, κάνοντας π.χ. την μπαταρία του τηλεφώνου να αδειάσει μετά το πρώτο "Πένι;" (ή, ξερωγώ, να σκάσει μύτη καμιά κρυμμένη μελισσούλα
.gif "Rotfl")
). Ελπίζω αυτή η ιστορία να έχει αίσιο τέλος, γιατί είναι ένα συμπαθέστατο ζευγάρι, που πραγματικά αγαπιέται (να το βλέπουν αυτό μερικές, ονόματα δε λέμε, από Κ αρχίζει). Επίσης, ολόψυχα εύχομαι
και στα δικά σου σύντομα, Σαϊντ, αγόρι μου! .gif "In Love")
Ο Ντάνιελ του 1996 δε φοράει προστατευτικό κεφαλής, για να μη φάει όλη την ακτινοβολία κατακούτελα, και δεν εξηγεί καν το γιατί. Απλά μου φάνηκε χαζό, δεδομένου ότι μπήκε στον κόπο να φορέσει τη μολύβδινη ποδιά για να προστατεύσει το υπόλοιπο σώμα του.
Και μια που είπα Ντάνιελ: το μήνυμα "If anything goes wrong, Desmond Hume will be MY constant." πότε το έγραψε; Και αφού είχε γνωρίσει τον Ντέσμοντ το 1996, γιατί δεν τον θυμόταν το 2004; (Θέλω εξήγηση καλύτερη από το "έχει προβλήματα μνήμης -- βλέπε χαρτιά τράπουλας -- επειδή η ακτινοβολία του έχει τηγανίσει τον εγκέφαλο".)
Σαϊντ, άρχοντα, πάρε μας τα υπάρχοντα: σαν άλλος Μαγκάιβερ, με μισή τσίχλα, μια οδοντογλυφίδα κι ένα λαστιχάκι, φτιάχνει τηλέφωνο επικοινωνίας από τη Μέση του Πουθενά all the way to London, baby!
Απάντηση με Παράθεση
