Ποιό τραγούδι ακούτε τώρα;

[hakinen]

Αρχές 10ετιας '90.

Out of time/losing my religion (Το οποίο εχω την αίσθηση οτι μιλάει για τον χωρίς ανταπόκριση έρωτα)
No Need to Argue/Zombie. Μαγική Dolores O'Riordan.

Μαζι με αυτό:



δεν έβγαιναν ποτε απο τα πικαπ. Τα είχα λιώσει τα βινύλια!!

Ποτε; Ενταξει. Μεχρι να εμφανιστει το υποβρύχιο μωρο με το δολλάριο!

COC!!!! Άλλα κόλπα!!

Οι Metallica εχουν κάνει φοβερα video clips. Το Until it Sleeps πιθανότατα είναι το καλύτερο.

[mimika]

VNV Nation - Illusion

Απλά υπέροχοι!!!!

[prod21]

No Need to Argue/Zombie. Μαγική Dolores O'Riordan.

Δε θα ξεχάσω την εντύπωση που μου έκανε η φωνή της Dolores στο πρώτο live των Cranberries που είδα, το καλοκαίρι του 2000 στον Πειραιά (είχαν προηγηθεί τον ίδιο μήνα στην Αθήνα οι Radiohead και οι Rage Against The Machine, που να δούμε τέτοια live τώρα).

Πώς γίνεται η φωνή της να ήταν τόσο εντυπωσιακή στο live; Φοβερά συναισθήματα, αξέχαστη συναυλία.

Οι δυο πρώτοι δίσκοι τους παραμένουν στους αγαπημένους μου της δεκαετίας του '90, ειδικά ο πρώτος, το Everybody else is doing it so why can't we?. Μαζί με το Dummy των Portishead και το OK Computer των Radiohead, μερικές από τις πιο ωραίες μελωδίες της εποχής.

Παίρνω τη σκυτάλη μετά από VNV Nation, και θυμήθηκα αυτό:

[Reben]

[johny f]

Τεραστιος

[ATHENA1971]

Μετά το Cat People που δεν μπορώ να το ακούσω χωρίς να κλάψω, πολλά τα αγαπημένα.

[prod21]

Πριν τρεις μέρες άκουγα στο spotify όλο το βράδυ Bowie, τον καινούριο του δίσκο και μερικά παλιά του.

Δεν το πίστευα σήμερα το πρωί, όταν το διάβασα έπαθα σοκ. Απίστευτα μεγάλος καλλιτέχνης.

[ATHENA1971]

Στα γενέθλιά του;

[prod21]

Ναι, κυκλοφόρησε πριν τρεις μέρες στα γενέθλια του ο νέος του δίσκος, Blackstar.

Ακούω τώρα το αφιέρωμα του Γιάννη Πετρίδη στους 99,5 FM. Εδώ το "Lazarus" από τον δίσκο:

[shakermaker000]

Ο θάνατος του με έχει εντυπωσιάσει. Από το πρωί, εχει καταφέρει να προκαλέσει συμφόρηση σε κάθε συναισθηματικό κέντρο του εγκεφάλου μου... Χαρά, λύπη, σοκ, δέος, συγκίνηση, όλα εδώ. Κι όλα αυτά από έναν μουσικό που δεν είναι καν στο top50 μου! (στο #62 σύμφωνα με το last.fm μου )

Προφανώς, λύπη και σοκ επειδή έφυγε ένας σπουδαίος και καθοριστικός για τη σύγχρονη μουσική άνθρωπος, επειδή δεν το είδαμε να έρχεται, επειδή ο καρκίνος (κατά το καριόλης) πανηγύρισε μια από τις μεγαλύτερες "νίκες" του... Αλλά και δέος και χαρά, για τον σχεδόν κινηματογραφικό και σίγουρα αντάξιο της αινιγματικής του προσωπικότητας, τρόπο που έκανε το check out: πχ το videoclip και οι στίχοι του Lazarus δε βγάζουν νόημα μέχρι να έχεις στα χέρια σου το τελευταίο κομμάτι του παζλ..! Το τελευταίο mail που έστειλε στον Brian Eno δεν έβγαζε νόημα, μέχρι να πέσει στη θέση του το τελευταίο κομμάτι του παζλ..! http://www.nme.com/news/david-bowie/90711

Όλα μοιάζουν τόσο ελεγχόμενα και ομαλά, που η σκέψη που μου αφήνει είναι ότι αυτός ο τύπος όχι μόνο πρόλαβε να ζήσει για 50 ανθρώπους με ένα απλό του πέρασμα από τον κόσμο μας, αλλά στο τέλος του έμεινε και όλος ο απαραίτητος χρόνος συν κάποιες μέρες, για να γράψει τον επίλογο ακριβώς όπως γούσταρε. Να χαιρετίσει και τον τελευταίο φαν του προσωπικά.

Και είναι συγκινητικό ότι παρά την καταχνιά και τον πόνο που αναμφίβολα θα υπήρχε στους τελευταίους 18 μήνες της ζωής του, αυτός μπόρεσε και εστίασε μακριά.. στη μουσική και την περσόνα του, περιμένοντας υποθέτω να κάνουν το ίδιο και όσοι αφήνει πίσω του. Ανατρεπτικός μέχρι το τέλος, θέλησε να κάνει τον κόσμο να σκεφτεί τον θάνατό του από την κωλοαρρώστια με τον πιο ανατρεπτικό τρόπο: να μην τον πολυσκεφτεί.

Τα κακά νέα λοιπόν είναι ότι ο καρκίνος πανηγύρισε μια από τις μεγαλύτερες νίκες του. Τα καλά είναι ότι έτσι νομίζει.