Με το μπαρδόν κιόλας, αλλά αυτός που το περιγράφει, γιατί χρησιμοποιεί τον όρο "sitcom"?
Ηταν το SFU sitcom και δεν το θυμάμαι?
Τύφλα να 'χει ο Seinfeld! Μην είναι η ίδια ελληνίδα τηλεκριτικός που είχε χαρακτηρίσει sitcom και το "Μαζί Σου" με τον Αποστόλη Τότσικα?
Έιμαι στη αρχή της seas. 4. Η σειρά είναι υπέροχη, συγκινητική με δόσεις μαύρου χιούμορ που τη κάνει ξεχωριστή. Εκπληκτικοί χαρακτήρες με βαθος, οχι χάρτινες φιγούρες.
Η 3 season ήταν δυναμίτης, καλύτερη απο την 1 και 2.
Ο Νειτ είναι τραγική φιγούρα, ένας <<καταραμένος>> λες και πληρώνει για τις αμαρτίες άλλων.
Ζει μια ζωή αναγκαστικά γιατί έτσι το έφεραν οι καταστάσεις. Είναι δυστυχισμένος σε προσωπικό αλλά και σε επαγγελματικό επίπεδο. Ήταν ένας τύπος ανεύθυνος και ψιλοχυμα, έπεσε απότομα στα βαθιά και πρέπει να κολυμπήσει.
Spoiler
Αναγκάστηκε να παντρευτεί λόγω του παιδιού, αλλά και να κανε μια δουλεία που δεν γουστάρει. Μοιάζει όλο και πιο πολύ στο πάτερα του, κάτι που προσπάθησε να το αποφύγει. Έτσι γίνεται συνήθως η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Η Μπρεντα είναι καμένο χαρτί, νευρωτικό και εγωκεντρικό άτομο, λες και μόνο αυτή έχει ψυχολογικά προβλήματα στο πλανήτη γη, όλα πρέπει να περιστρέφονται γύρω από αυτήν.
Spoiler
Ψίχουλα του πετούσε του Νειτ και συναισθηματικά δεν του είχε σταθεί, ολο τη πάρτη της κοιτούσε. Τώρα στην ses. 4 ( ωρίμασε ξαφνικά ) και πάει κάπως να σώσει τη παρτίδα. Αλλά ούτε και η Λιζα του ταίριαζε, πολύ μίζερη ήταν.
Πάντως δεν περίμενα να το πάρει τόσο βαριά το χαμό της Λιζας ο Νειτ, η την αγαπούσε τόσο πολύ η νιώθει ενοχές. Πάντως με το θάνατο της υπάρχουν απορίες, πιστεύω παρακάτω να δώσει εξηγήσεις.
Η Ρουθ είναι φευγάτη, φαίνεται βασανισμένη, καταπιεσμένη και στερημένη, προσπαθεί και αυτή να βρει τη ευτυχία.
Μου αρέσει η σειρά γιατί δεν τα παρουσιάζει όλα τέλεια και γλυκανάλατα, είναι όλοι προβληματικοί χαρακτήρες, νευρώσεις, κατάθλιψη, φοβίες και ενοχές.
Όπως έχει πει και ο Ντοστογιεφσκι δεν υπάρχει ισορροπημένος άνθρωπος....
Δεν είναι απο τις ευχάριστες σειρές, λόγω θεματολογίας, είναι όμως τόσο αξιόλογη που σε καθηλώνει και την παρακολουθεις.
Τελευταία επεξεργασία από τον/την butterfly_; 12 Νοεμβρίου 2009 στις 19:30
Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε.
Γιάννης Αγγελάκας
Μια κριτική ενός απλού θεατή που βρήκα για το φινάλε. Φυσικά, περιέχει σποιλερς για το φινάλε.
Ο τύπος είναι φοβερός.
Spoiler
I found that final sequence to be bordering on slapstick. So did my wife. It's the most maudlin, schmaltzy, steaming pile of emotional crap I've seen on television in a long time. In fact, I think it deserves the Emmy in the category of sentimental lameness. [...] Since many of the Six Feet Under characters are rather young and played by equally young actors, the death montage treats us to a parade of bad age makeup the likes of which I have never encountered.
The one thing I was curious about in this whole sequence is what the future would be like. The deaths go into the year 2085, which (assuming we've avoided the various possible planet-wide catastrophes available to us) should have some really cool technology and stuff. But they never show any of that. OK, there's some funny looking tableware and a glowing picture, but that's all stuff we could have now. [...] What about the flying cars, cyber implants, household robots, and nanotechnology devices? I mean in 2085 at least some things should look much different, don't you think?
( really? Πρέπει να έβλεπε παράλληλα Strar Trek και να μπερδεύτηκε.)
In fact, the fact that I knew all these characters made these rapid-fire deaths seem rather cheap and shoddy, unworthy of the characters and the wrenchign pain that was often depicted very well in the show
Spoiler
Πραγματικά ο καθένας έχει την άποψή του και σεβαστή, αλλά όταν περιμένεις σε αυτή τη σειρά, να δεις -σε σκηνές του "μέλλοντος"- αυτοκίνητα που πετάνε και ατσάλινα ρούχα, ε είσαι εκτός θέματος ρ' αγοράκι μου.