"Οι καινούργιες λέξεις της Ημέρας, είναι οι εξής: Θάλασσα, Αυτοκινητόδρομος,
Εκδρομή, Καραμπίνα."
Υπόθεση: Ένας ψηλός φράχτης.( φρούριο) Μακριά από την πόλη, ένα σπίτι μέσα του, (βάσεις-θεμέλια) μια πισινά, (κάθαρση-νερό) και ένας πράσινος παράδεισος γύρω του.( Η Γη της επαγγελίας) Είναι παράδεισος? Μια φαμίλια. Πατέρας, μητέρα, παιδιά. Ένα αγόρι μεγαλύτερο, δυο κορίτσια μικρότερα. Στην εφηβεία και μετά. Ένας δικός τους κόσμος με κώδικες, και ονομασίες. Αλλόκοτος η όχι? Ποιος θα το κρίνει και ποιος θα κρίνει μετά τον αναμάρτητο? Μια γυναίκα του έξω κόσμου. (εισβολέας/φορέας). Με την θέληση των γονιών .( κανόνες)Ανατροπή. Αρχεγονισμός. Αιμομιξία. Αποστροφή. Αίμα. Το Α, η γέννηση του παντός.
Για να αλλάξουν τα πράγματα, πρέπει να παραμείνουν ακριβώς τα ίδια στο δια ταύτα τους…
Διαφοροποιώ γραφή και σκέψη, αλλάζω την οπτική των πραγμάτων και των γνώριμων κανόνων, θα παραμένω ο ίδιος κινηματογραφικά, αλλά νιώθω την ανάγκη να το κάνω, για αυτή την ταινία, για να μην βαριέμαι και εγώ, και όσοι αποφασίσουν να διαβάσουν αυτό το review. Με κινηματογραφική ελευθερία σκέψης και ανάλυσης πάντα, πνεύμα ανήσυχο, αλλά επιζητώντας το ιδεώδες του εσθλού. Που με οδηγεί σε αυτήν την διαφορετική προσέγγιση/κριτική. Εδώ έχουμε κάτι άλλο για τα Ελληνικά κινηματογραφικά δεδομένα… και θα φερθούμε ανάλογα…
Εν αρχή τα ερωτήματα…
Μας πόνεσε το δοντάκι μας, και είμαστε ανήμποροι να μασήσουμε αυτήν την πρωτόγνωρη τροφή , ή οι κυνόδοντες μας παραμένουν κοφτεροί, και δεν μασήσαμε τη φόλα? Ποιος θα απάντησει? Το κοινό ή οι κριτικοί? Τα φεστιβάλ ή τα ταμεία? Η ταινία αυτή για ποιον λόγο δημιουργήθηκε τελικά, και ποιος ο σκοπός της? Ποιεί το ιδεώδες «κάλλος» και είναι «τέχνημα»? Είναι πρόταση/πρόκληση για την πρόκληση και ανούσια στην ουσία της? Είναι μια ταινία γεμάτη συμβολισμούς, που μπορούν να ανακαλύψουν μόνο οι μυημένοι θεατές? Κινηματογράφος για ορισμένους? Ολοκληρωμένο πρωτοποριακό έργο ή δηθενιά του κ#λ#υ?
Σενάριο
Στην Ελλάδα αναγνωρίζουμε σε επίπεδο κριτικής και δημιουργίας δυο είδη κινηματογραφικά… Κωμωδία και δράμα. Αυτά φτιάχνουμε χρόνια τώρα. Από τις σύγχρονες μαζικές κωμωδίες παρέλασης τηλεοπτικών αστέρων και αισθητικής, στα κακογυρισμενα βαρύγδουπα δράματα υπαρξιακών ευνουχισμών και μιζέριας! Λίγα τα σύγχρονα λαμπερά παραδείγματα. Πολύ λίγα. Λίγοι και οι δημιουργοί του! Από σενάρια ειδών έχουμε μεσάνυχτα. Ούτε βάσεις ούτε παιδεία, ούτε τίποτε, για την ώρα… Και εκεί χωλαίνουμε, στο Ελληνικό σενάριο. Και στην έλλειψη παραγωγής.
Το σενάριο του Κυνόδοντα και η ταινία.
Spoiler
"Αδελφή: Μαμά τι είναι μ#$#ι?
Μητέρα: Μ#$#ι είναι η μεγάλη λάμπα. Παράδειγμα, έσβησε το μ#$#ι,
και το δωμάτιο βυθίστηκε στο σκοτάδι!"
Διαθέτει την δραματουργική διαφορετική ιδέα, ναι…όχι το παρελθόν των ηρώων, και της ιστορίας! Γιατί οι γονείς- σύμβολα πράττουν όπως πράττουν? Γιατί αυτός ο αποκλεισμός? Τους απειλεί κάτι? Έχουν άσχημα βιώματα? Προστασία και αυταπάρνηση ή εγωισμός? Ο θεατής οφείλει να τα γνωρίζει αυτά, η όχι? Και αρχίζουμε στραβά, αποκομμένα όπως και τα παιδιά στο σπίτι. Αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα… Οι Λανθιμος/ Φιλίππου έγραψαν λιτά αλλά τολμηρά την εξέλιξη μιας πρωτότυπης ιδέας, βάζοντας ευρήματα-βόμβες που τις συνδύασαν με την σκηνοθετική μάτια και άποψη του πρώτου. Ο Λανθιμος επωμίστηκε τον ρόλο/ταμπέλα του σκηνοθέτη- δημιουργού (auteur) κατά την Nouvelle Vague, δανείστηκε φόρμες ευρωπαϊκές, πολύ κομψά και σχεδόν αόρατα, (έσπασε και κομμάτιασε άλλες) και μας εισήγαγε στον κόσμο του! Ένας κόσμος που τα ζόμπι είναι μικρά κίτρινα λουλούδια, και η γάτα ένα επικίνδυνο και αρπαχτικό ζώο, που τρέφεται με ανθρώπινες σάρκες.
Στο πλευρό του, ο Διεύθυνση Φωτογραφίας Μπακατάκης, που έκοψε κεφάλια, σώματα, εικόνες, δράση λεκτική, μετακινώντας το κάδρο στο προσώπου που ακούει, και όχι πάντα σε αυτό του μιλαει, με μονοπλάνα, (και φώτισε σωστά το καθαρό λευκό, το αγνό και εξυγιαίνει και τις ψυχές) δημιουργώντας ύφος, όπως και ο μοντερ Μαυροψαρίδης, που κύλισε αργά στα πλάνα την δράση, και όλο αυτό ονομάστηκε και σενάριο. Γιατί η εικόνα και η κινηματογράφηση, κατάφεραν να διοχετευτούν αθόρυβα στην ιστορία, και να γίνουν συμπαγές σενάριο. Και αυτό είναι μαγκιά, γιατί έγινε χωρίς να φαίνεται... Και έτσι διδάχτηκαν και οι ερμηνείες. Λίγο παράφωνες, λίγο ψυχρές, σχεδόν ψεύτικες και ξύλινες αλλά στο πνεύμα της ιστορίας. Και αυτό μ άρεσε, γιατί με κρατούσε σε εγρήγορση… Τι θα γίνει παρακάτω τελικά? Το φινάλε του, επιδέχεται πολλές αναλύσεις, αν και αθόρυβα… η οικογενειακή προσωποκράτηση έχει καταργηθεί συνειδητά, από την μεγάλη κόρη, μετά από το γεγονός με τον αδελφό. Η εσωτερική επανάσταση έχει επέλθει, και η σωτηρία είναι η βίαιη εξαγωγή του Κυνόδοντα! Η όχι τελικά? Ποτέ δεν θα μάθουμε…
Δεν υπήρξε απόλυτος προσωπικός συντονισμός μου με την ταινία, και αρχικά που την είδα πέρσι, αλλά και ύστερα, άλλες δυο φορές. Μου δημιούργησε ταυτόχρονα απώθηση και αποστροφή, την ίδια στιγμή που διερωτόμουν γιατί γίνονται αυτά, και που αποσκοπούν, αλλά κατά ένα παράξενο τρόπο, δεν με πέταξε εντελώς έξω, ως ξένο σώμα. Δεν κατάλαβα ποτέ το σύστημα διαπαιδαγώγησης των γονιών., που ήταν και η βάση της ιστορίας/ταινίας. Οι πράξεις δικαιολογημένες των παιδιών. Έτσι τους έμαθαν… Το γιατί των γονιών, παραμένει μυστήριο, και η μεγαλύτερη μου ένσταση σεναριακα…
Διακρίσεις
O Κυνόδοντας απέσπασε δίκαια το περσινό βραβείο στις Κάννες, στην κατηγορία «Ένα κάποιο βλέμμα». Μια κατηγορία, που φιλοξενεί στις συμμέτοχες της, το διαφορετικό, το προκλητικό, το παράξενο σινεμά, την πρόταση, την πρόκληση την extreme avant guarde ταινία, την πειραματική και πειραγμένη. (Και αυτό πρέπει να κάνει ένα φεστιβάλ, όταν δεν γίνεται εμποροπανήγυρη ταινιών.) Και ο Κυνόδοντας είναι όλα τα παραπάνω, και περισσότερα ακόμα, αναλόγως τις προσωπικές ηθικές και αρχές του καθενός όμως. Που, και πως κρίνει κινηματογραφικά, παρασύρεται η όχι. Και σε αυτό δεν έχω λόγο, και ούτε πρέπει…
Επίσης η νεοσύστατη Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου ( τρελαίνομαι να το γραφώ αυτό) την έρανε με 5 βραβεία. Ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, Β' Ανδρικού ρόλου, και μοντάζ. Θα είναι και η ταινία που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στα φετινά Oscars στην κατηγορία της ξενόγλωσσης ταινίας, μετά το περσινό φιάσκο του Ελληνικου Υπουργείου Πολιτισμού!( την στείλαμε, οχι λάθος, δεν την στείλαμε) Η ταινία έχει παιχτεί σε καλλιτεχνικό δίκτυο στην Αμερική, έχει αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές, ( και στην Αγγλία επίσης) και από φέτος τον Δεκέμβριο που θα αρχίσουν τα σωματεία κριτικών ενώσεων να προτείνουν και να βραβεύουν, θεωρώ ότι θα το δούμε σε πεντάδες! Άλλωστε δεν στέλνονται οι ξενόγλωσσες ταινίες επίσημα σε σωματεία κριτικών, ( μόνο στα Οscar) και όπως μπορούν τα βλέπουν οι κριτικοί.
Παρατράγουδα
Ακούστηκαν και σχόλια, ότι η όλη ιδέα είναι κλεμμένη από μια Μεξικάνικη του 1973. αλλά αλλαγμένη επιμελώς, ώστε να μην φάνει, και ότι ο Λανθιμος παραδέχτηκε τελικά, ότι έχει επηρεαστεί σεναριακα από την εν λογω ταινία. Αλλά κάτι επίσημο δεν έχω να σας πω, φήμες είναι, και στις φήμες, γυρίζω την πλάτη. Τα στοιχεία με ενδιαφέρουν, όχι η πλεκτάνη. Ακούγεται και πάλι έντονα όμως. Χθες που ανακοίνωσα ότι θα κάνω το review, ο καλος μας Snake Plissken βρήκε την μεξικανική ταινία, και μας έδωσε το λινκ. Σας παραπέμπω εκεί...http://www.imdb.com/title/tt0068348/ και τον ευχαριστώ. Το σενάριο/ιδέα/δομή/ είναι σχεδόν ίδια με του Κυνόδοντα βεβαια…και πάνω που έγραφα, ότι θα γινόταν πρώτης τάξεως Θεατρικό δράμα, προϋπήρχε και της μεξικάνικης ταινίας… Όποιος βρει περισσότερα στοιχεία, ας τα παραθέσει παρακαλώ… Θα έχει ενδιαφέρον πιστευω.
Προκλητικός ή όχι, διαστροφικός ή οχι, δήθεν ή όχι…ο Κυνόδοντας ασκεί μια αλλόκοτη κινηματογραφική γοητεία, και αξίζει την προσοχή σας. Ακονίστε τα δόντια σας λοιπόν… Αλλά προσοχή στα δαγκώματα… κυκλοφορεί και λύσσα! Oι δικοι μου Κυνόδοντες, ειναι και θα παραμείνουν στην θέση τους...
TRAILER ΤΑΙΝΙΑΣ
Υ.Σ Ευχαριστώ τον savvas999 για τις νέες τεχνικές που με δίδαξε, και θα τις αξιοποιώ από τούδε και στο εξής!
Τελευταία επεξεργασία από τον/την Above; 6 Μαρτίου 2011 στις 11:22
Ξεκινάει η ταινία και ξεκαρδίζομαι στα γέλια και αναρωτιέμαι αν όντως η ταινία θα είναι το κάτι παραπάνω στον ελληνικό κινηματογράφο.
Με λίγα λόγια λοιπόν για εμένα άξιζε μόνο η αρχική ιδέα. Στην υλοποίηση υπήρξαν πολλά προβλήματα. Κακοί διάλογοι που όμως δεν φαίνονται τόσο κακοί λόγω του όλου σουρεαλ κλίματος , αργή ταινία που τελικά προσπαθεί να πεί κάτι αλλά για εμένα δεν το λέει , και κακή ηθοποιία .
Τελειώνωντας κατάφερε να με κάνει να αναρωτηθώ κάποια πράγματα άρα αυτό ήταν κάτι .
Μου έκανε πολύ εντύπωση η σκηνή για το μαχαίρωμα των αδελφιών. Με έκανε να θυμηθώ ένα ερώτημα που είχα για το αν η βία είναι ένφυτη , στην ανθρώπινη φυση ακόμα και σε αποστειρωμένο περιβάλλον.
Μπορείς όμως να βγάλεις συμπέραμα για κάτι από μια ταινία;
Κι εγώ πάνω κάτω τα ίδια σκεφτόμουν όπως ο The Comedian.Πριν την δώ είχα ακούσει διάφορες απόψεις,εκ διαμέτρου αντίθετες η μία από την άλλη.Από "μεγάλη φόλα,δεν παλεύεται ούτε με FF" εώς "διαμαντάκι από τα λίγα".Όσο να ναι η περιέργεια εξάπτεται.Έτσι αποφάσισα να τη δω,ξεκινάει η ταινία,προχωράει η ταινία,τελειώνει η ταινία (με λίιιγο FF σπρώξιμο κάπου στα μισά) και δεν έχω καταλήξει τι ήταν αυτό που είδα..!Γελούσα σε πολλά σημεία (κωμωδία; ),ένιωσα αηδία γι'άλλες σκηνές (φτηνό b-movie; ),σοκαρίστηκα σε κάποιες άλλες,αλλά στο μεγαλύτερο μέρος δεν είχα καμία έκφραση..Το συμπέρασμα που έβγαλα είναι:ΜΑΠΑ.ΑΛΛΑ..
Η ιδέα της ταινίας ως ΙΔΕΑ και μόνο ήταν έξυπνη (αν και απ'ότι είδα και στο review σου Above ήταν κλεμμένη),οι ηθοποιοί έπαιξαν πολύ καλά αν αναλογιστούμε τις συνθήκες του εγκλεισμού τους,την απομόνωση και το ότι μεγάλωσαν σε έναν μικρόκοσμο δημιουργημένο από τους γονείς τους.Χωρίς εξωτερικά ερεθίσματα.Αλλά υπάρχουν και όρια στην καφρίλα και η ταινία ξέφυγε κατα πολύ.Δε σε κράταγε σε εγρήγορση,πολυ αργόσυρτα πλάνα,μονότονη.Δεν ξέρω τι ήθελε να τονίσει ο Λάνθιμος αλλά το κούρασε το θέμα.Τώρα,πώς άφησε διθυραμβικές κριτικές εκεί στα ξένα..και πάει και για όσκαρ ξενόγλωσσης;Θα το πάρει με τόσους πειραγμένους,τζάζ Αμερικάνους τριγύρω.Στάνταρ.
Above καταπληκτικό review,διαφορετικό,όσο και να μη μου άρεσε η ταινία αυτό το χάρηκα πολύ.
Εμενα παλι η ταινια μου αρεσε πολυ .Αρχικα αισθανεσαι μια αμηχανια για το τι ειναι αυτο που βλεπεις ,γιατι τα παιδια μιλουν σαν καθυστερημενα .Αλλα σιγα,σιγα μπαινεις στο κλιμα .Η μητερα ειναι λιγο σαν αποστασιοποιημενη .Ο πατερας αντιθετα ασχολειται υπερβολικα με τα παιδια λες και ειναι νηπια.Ενω ειναι μεγαλοι ανθρωποι που χρειαζονται χωρο δικο τους .
Προσωπικα ,δεν με αφορα η αιτια που τους εφερε σε αυτη την κατασταση .Εξαλλου ο πατερας ειναι τοσο δεσποτικος σε σημειο να γινεται επικινδυνος και ψυχωτικος που η εξηγηση μπορει να ειναι αοπλα οτι ηθελε το δικο του χωρο οπου κανεις δεν θα επηρεαζε ασχημα τα παιδια του για να τους μεταδωσει κακες αξιες .Και απο αυτη την ψυχωση του ξεκινουν ολα.Eχει φτιαξει λοιπον ενα προστατευμενο περιβαλλον που το προστατευει με καθε τροπο .Ωσπου εισερχεται μεσα ο εισβολεας και τοτε χαλανε ολα.Η ερμηνεια του ηθοποιου που ερμηνευει τον πατερα μου αρεσε πολυ .Ολο το καστ μου αρεσε με εξαιρεση την μητερα που ηταν η πιο αδυναμη νομιζω .
Οι σχεσεις μεταξυ της οικογενειας ,των αδερφων .Ο καταλυτης που ειναι η Χριστινα και η σχεση της με τα αδερφια φερνουν το τελικο αποτελεσμα .Τωρα αν υπαρχει λυτρωση δεν ξερουμε για εμενα το βασικο ειναι οτι υπαρχει επανασταση εστω με τον αδεξιο τροπο που εγινε.
Ειναι μια ταινια που αναμφισβητητα δεν ειναι για ολους .Εχει σκληρες σκηνες βιας σωματικης ,ψυχολογικη βια και ερωτικες σκηνες .Γενικα προυποθετει ενα υποψιασμενο κοινο.
Τωρα ως προς την ταινια που λενε οτι αντεγραψε .Εχουμε μια ταση σαν Ελληνες να προσπαθουμε να λεμε ασχημα πραγματα για οποιον τα καταφερνει .Ετσι οι φημες δεν με παραξενεψαν γενικα .Τις περιμενα .Και τον Ηλιαδη δεν τον ειχαν κραξει και λιγο οταν καταφερε να διακριθει και να επελεγει στο εξωτερικο .Την υποθεση της ταινιας την διαβασα λοιπον .Διαβασα και τα review για την ταινια την μεξικανικη μετα και το συμπερασμα μου ειναι οτι πολυ κακο για το τιποτα .Μπορει να ξεκινουν απο κοινη αφετηρια αλλα προκειται για 2 διαφορετικες ταινιες .Διαφερουν σε πολλα βασικα σημεια.Οπως
Οτι στην μια ιστορια τα παιδια ο πατερας τα εκμεταλευεται γτ τα βαζει να δουλευουν και πουλαει την παραγωγη .Στην αλλη ιστορια η οικογενεια ειναι πλουσια .Ζουν σε ενα ωραιο σπιτι με πισινα και μεγαλο κηπο και τα παιδια τα εχουν τοσο μη σταξει και βρεξει που αποκλειεται ποτε να δουλεψουν .Ενω στην μεξικανικη ταινια δεν μπορουν να βγουν ουτε απο την πορτα του σπιτιου .Πισινες και κηποι δεν υπαρχουν.
Στην μια ιστορια ο πατερας ειναι γενικα βιαιος ,διασκεδαζει κακοποιωντας τα παιδια.Στην ιστορια του Λαθιμου ο πατερας ειναι εξαιρετικα υπερπροστατευτικος και τρυφερος με τα παιδια .Αυτη η ατακα θα σε εγω αφησω να παθεις κακο ;ενω ειναι καλη ατακα γενικα με ανατριχιασε .Τα παιδια στην ταινια του Λαθιμου ειναι ενιληκες η εφηβοι ,στην μεξικανικη ταινια εχει παιδια μικροτερης ηλικιας μεσα.
Γενικα απο την ιδια αφετηρια μπορει να ξεκινησει πολυς κοσμος το θεμα ειναι που θα καταληξει ο καθενας και ο Λαθιμος φαινεται να εχει τελειως διαφορετικη φιλοσοφια .Επομενως αντιγραφη οχι ,remake οχι .Ισως 2 διαφορετικες εκδοχες για το ιδιο θεμα.
Ο Κυνόδοντας ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που μισώ. Κυριολεκτικά. Θα πει κάποιος, ντροπή που δεν εντρυφείς σε κάτι βαθύτερο από κωμωδίες, περιπέτειες, δράματα, επιστημονικής φαντασίας και άλλα, εκεί όπου αυτό που βλέπεις δεν είναι αυτό που βλέπεις, αλλά ενέχει ποιητικού στοιχείου και πολλαπλού συμβολισμού. Σε εκείνον θα απαντήσω ότι κάτι τέτοια τα θεωρώ δηθενιές του κ#λ#υ... Όμως επειδή άκουσα παπάδες είπα να προβώ σε αυτό το -κάργα- απονενοημένο διάβημα.
ΟΜΩΣ τρομερό review. Με πολλαπλή ερμηνεία, εν αντιθέσει με αυτό το πράμα. Έχει κάποιες καταστάσεις mindf**k αλλά μέχρι εκεί.
υγ.Η μοναδική ανούσια επίσκεψη σε έκθεση τέχνης που έχω ποτέ κάνει ήταν αυτή στη Μπιενάλε, στο πάρκο του Τρίτση, στο Ίλιον. Ο παράδεισος της δηθενιάς και της χαζοπρόκλησης. Ελάχιστα εκθέματα "παίζανε" με το μυαλό του θεατή, εν αντιθέσει με την πλειοψηφία που το κούραζε με εμμονές του εκάστοτε δημιουργού.
Τελευταία επεξεργασία από τον/την sosas_TK; 8 Σεπτεμβρίου 2010 στις 15:00
"How wasted am I?"
"Duuude..."
Booth: Anybody besides me worried that a guy dressed like Santa is in charge? Leonard: A Homo habilis just discovering his opposable thumbs says what? ΜΙΣΕΪΛΙ ΤΑΝΝΤΑΡΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟooooooooo!!!!!!!
κυνοδοντας....μμμμμ μου κινησε το ενδιαφερον απο την πρωτη μερα!και ετσι πηγα και την ειδα(στον κινηματογραφο ημασταν μονο 2 ατομα απλα να το αναφερω για τους τυπους). πρεπει να ομολογησω οτι ισωςδεν ημουν ετοιμη να δω αυτο που ειδα. με αποτελεσμα μολις τελειωσε να θελω να κανω εμετο στην κυριολεξια.οχι γιατι δεν μου αρεσε!απλα γιατι αντιληφθηκα το ποσο αρρωστημενο μπορει να γινει το ανθρωπινο μυαλο γιατι οι γονεις αυτοι ειχαν σιγουρα προβλημα.σαν γενικο μηνυμα εξελαβα το ποσο η οικογενεια μπορει να διαμορφωσει χαρακτηρες και το ποσο ευπλαστο ον ειναι ο ανθρωπος. κατα την διαρκεια της ταινιας πιστευα οτι θα μας εξηγησει τον λογο που οι γονεις οργανωσαν ολο αυτο.πιστευα οτι ισως ειχαν χασει ενα παιδι πριν και με αυτον τον τροπο προσπαθουν να προστατεψουν τα υπολοιπα.τελικα η περιεργεια μου δεν ικανοποιηθηκε!
θεωρω οτι οι ερμηνειες ηταν εξαιρετικες. το ολο εργο πολυ πρωτοποριακο για τα ελληνικα δεδομενα. με ξενισαν λιγο οι σκηνες αιμομιξιας ισως γιατι οπως προανεφερα δεν ημουν ετοιμη για κατι τετοιο.μετα απο τοσο καιρο δεν εχω ακομα αποφασισει αν μου αρεσει ή οχι.
Από τη μία μου άρεσε αρκετά, από την άλλη μου φάνηκε ότι έγινε για να γίνει. Ήθελα να δω πολλά περισσότερα αλλά τελικά απογοητεύτηκα. Βέβαια από την άλλη είχε και μερικές σκηνές που θα θυμάμαι για πολύ καιρό και που άξιζαν. Οπότε διφορούμενη άποψη με κλίση προς το αρνητικό.
Καταρχήν να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Above που υπάρχει στο site και μας χαρίζει τέτοια υπέροχα λογοτεχνικά κείμενα άποψης περι του κινηματογράφου!!!!!
Αυτή η ταινία, προσωπικά την είχα σνομπάρει από την αρχή. ώσπου στην εξεταστική του Ιουνίου, κλεισμένος στους 4 τοίχους είχα την έμπνευση να την κατεβάσω και να την δω!!!Να φανταστείτε είμαι ακομα μπερδεμένος και δεν έχω καταλήξει ακόμα αν ήταν καλή ή όχι!! Μπορεί με αυτά που θα γράψω να πάρω μια απόφαση.
Αρχικά η ταινία δέχτηκε από την Ελλάδα εξαιρετικές κριτικές για ποιο λόγο;; Ότι επιτέλους τόλμησε κάποιος και έκανε πειραματικό κινηματογράφο στην Ελλάδα;; ότι επιτέλους είδαν κάτι διαφορετικό από αυτά που μας σερβίρει συνέχεια η πατρίδα ή όντως, άσχετα με αυτά, πρόκειται για μια εξαιρετική ταινία;;;; Τα ρωτάω αυτά διότι σε πολλές κριτικές που εξυμνούσαν την ταινία, αναφερόταν η φράση "μπράβο που τόλμησε" όχι "μπράβο που δημιούργησε" Το διαφορετικό δεν σημαίνει ότι είναι και καλό!!!
Έτσι λοιπόν δέχομαι πως ήταν μια διαφορετική ταινία!! Είχε μια καταπληκτική ιδέα, πολύ καλές ερμηνείες,εξαιρετική σκηνογραφία (υπέροχο το σκηνικό με το σπίτι-αυλή-πισίνα-φράχτης)...αλλά... μέχρι εκεί;;;
Το σενάριο κατά την γνώμη μουόσο προχωρούσε η ώρα έμπαζε νερά και την στιγμή του φινάλε καταλάβαινες πως το καράβι είχε βουλιάξει!! Με πείραξε αφάνταστα το "γιατί" όλης αυτής της κατάσταση που έμεινε αναπάντητο!! Γιατί φερόταν έτσι ο πατέρας;; Γιατί με έβαλε ο σκηνοθέτης να δω ένα σκληρό δίωρο κινηματογραφικής τέχνης;;
Α! μήπως δεν ήθελε να μας πει το γιατί (διότι δεν υπάρχει πάντα ένα γιατί σε αυτό που ζούμε), μήπως ήθελε να μας δείξει, σκέφτηκα, την "επανάσταση"(ή όπως αλλιώς το ονομάζει κανείς) της μεγάλης κόρης, που σπάει τα δεσμά και βγαίνει έξω!! Αλλά δυστυχώς ούτε εκεί υπάρχει απάντηση στο ερώτημα "Τι απέγινε το κορίτσι;;" Τι απέγινε εκείνος ο ήρωας τον οποίο βλέπει ο θεατής επί πόση ώρα να περνάει τα πάνδεινα, να ζει σε ένα ψευτικο κόσμο χωρίς να ξέρει το γιατί;;
Είναι σαν να είχε ο Λάνθιμος στο μυαλό του μια τριλογία!! Η Αρχή (το γιατί ο πατέρας συμπεριφερόταν έτσι) η Μέση ( η είσοδος του εισβολέα, που ήταν σαν ξυπνητήρι για την μεγάλη κόρη) και το Τέλος (η κατάληξη του μοναδικού ήρωα που θέλει να βγει από αυτό το ψέμα) Δυστυχώς για εμάς, είδαμε μόνο την Μέση, με αποτέλεσμα ο καθένας να προσπαθεί να βρει το δικό του τέλος χωρίς να έχει το παραμικρό στοιχείο!!
Επίσης, η ταινία είναι μια αλληγορία!! Ο καθένας την αποκωδικοποιεί όπως θέλει (καθώς ο Λάνθιμος, που πολύ καλά έκανε εδώ, δεν μας έδωσε κατευθυντήριες γραμμές για το τι αντιπροσωπεύει η ταινία). Αλλά αντί να σε σοκάρει με τον αυτο καθαυτό εγκλεισμό των παιδιών από τον πατέρα τους, σε σοκάρουν η βία και το σεξ. Καταφεύγει λοιπόν ο Λάνθιμος στα φτηνά μέσα που σοκάρουν.
Spoiler
Προτίμησε η κόρη να κάτσει στο γιο και όχι ο γιος να σταματήσει την σεξουαλική του δραστηριότητα!! Ο εισβολέας έκανε ανήθικες προτάσεις στην κόρη και άλλα πολλά..
Βλέποντας την ταινία δεν βαριέσαι. Στην αρχή ξαφνιάζεσαι, στην συνέχεια..ξαφνιάζεσαι και στο τέλος...ξαφνιάζεσαι!! Προκλητικοί και ανούσιοι διάλογοι, η ερμηνεία του γιου απλά υπέροχη, σκηνοθετικά δεν εντυπωσιάστηκα αλλά μου έχουν μείνει κάποια πλάνα στο μυαλό μου!!
Την ταινία την είδα μια φορά και δεν πρόκειται να την ξαναδώ. Δεν ξέρω σε ποιον άρεσε, δεν ξέρω σε ποιον δεν έρεσε!! Το μόνο σίγουρο είναι πως η ταινία σε κάνει να την σκεφτείς-επεξεργαστείς για αρκετή ώρα και στο τέλος να μην ξέρεις που να την βάλεις: στα σκουπίδια, στο ράφι δίπλα στο όσκαρ ή στην ανακύκλωση ελπίζοντας πως θα σου ξανα-σερβιριστεί στο μέλλον καλύτερη;;;
Consider green lakes And the idiocy of clocks Someone shot nostalgia in the back Someone shot our innocence And the black colours have run
Ένα μεγάλο, όμορφο σπίτι, με όλες τις ανέσεις. Μια πενταμελής οικογένεια. Το "μέσα". Ο μεγάλος, κακός κόσμος. Το "έξω". Δεν μπορείς να φύγεις από την ασφάλεια της οικογενειακής θαλπωρής, παρά μόνο αν σου πέσει ο κυνόδοντας. Αλλά για να φύγεις, πρέπει να μάθεις να οδηγείς. Για να μάθεις να οδηγείς πρέπει να ξαναφυτρώσει ο κυνόδοντας. Αλλά για να φύγεις πρέπει να σου πέσει ο κυνόδοντας.
Ο πατέρας-δυνάστης αποτελεί αντίθεση του ίδιου του εαυτού του, του πατέρα-προστάτη.
Η μητέρα-σπιούνος αποτελεί απλά τη σκιά του πατέρα, συνεργό του και στην καταδυνάστευση και στην προστασία.
Θα μπορούσε κανείς εδώ να κάνει τη σύνδεση με το τρίπτυχο Αυτό (πατέρας-προστάτης -> συναισθηματικός πατέρας/ικανοποίηση σωματικών αναγκών/βίαια ένστικτα), Υπερεγώ (πατέρας-δυνάστης -> καταπιεστικός πατέρας/ψεύτης πατέρας/ εγκέφαλος ενός ψεύτικου κόσμου που είναι ικανός να κάνει τα πάντα για να διατηρήσει) και Εγώ (μητέρα-σπιούνος -> είναι απλά άβουλο όργανο που υποκύπτει πότε στη μία πλευρά του πατέρα και πότε στην άλλη).
Τα παιδιά. Αντικείμενα κοινωνικού πειράματος, τρόπον τινά, αποκομμένα από εξωτερικά ερεθίσματα, περιορισμένα σε μια ύπαρξη πέρα από το χρόνο και τον τόπο. Πιστεύουν ό,τι τους πουν, κάνουν ό,τι τους πουν και είναι, με δυο λόγια, η προσωποποίηση μιας αθωότητας που εξαρχής ξέρεις ότι θα καταλήξει πολύ στραβά.
Α broken arrow in a bloody pool
The wound in the face of midnight proposals
Someone shot nostalgia in the back
Someone shot our innocence
Πώς, όμως, είναι δυνατό δύο γονείς που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να προφυλάξουν τα παιδιά τους από το "έξω", που δημιουργούν δικό τους λεξιλόγιο προκειμένου να αποφύγουν την επαφή των παιδιών με "κακές" λέξεις που θα τους βάλουν ιδέες να μην θεωρούν το σεξ εξίσου κακό/βρώμικο/ανήθικο; Την αιμομιξία;
Πώς είναι δυνατό να θυμούνται όλες τις λέξεις στις οποίες έχουν δώσει ψεύτικους ορισμούς και να φέρνουν προμήθειες απ'έξω στο σπίτι, αλλά τα παιδιά να μην αναρωτιούνται ποτέ για το "έξω";
Πώς είναι δυνατό να κρατάνε τα παιδιά πειθαρχημένα και υπάκουα τη στιγμή που αυτοί οι ίδιοι είναι υποκριτές και δεν πιστεύουν αυτά που διδάσκουν; Ο πατέρας δουλεύει κανονικότατα, έχει επαφή με τον έξω κόσμο και το ζευγάρι βλέπει πορνό χαϊδευόμενο σαν να μην τρέχει τίποτα.
Πώς γίνεται τα παιδιά να είναι ικανά για στοιχειωδώς λογική σκέψη αλλά να μη συνειδητοποιούν το παράλογο του επιχειρήματος του κυνόδοντα; Ή του ανύπαρκτου αδερφού που ζει έξω από το φράχτη;
Πώς γίνεται τα παιδιά που ανταγωνίζονται διαρκώς το ένα το άλλο και προκαλούν το ένα το άλλο να μην έχουν επιχειρήσει ποτέ ως παιχνίδι να βγουν από το φράχτη;
Η απάντηση σε όλα τα άνωθεν ερωτήματα είναι απλή: δεν γίνεται.
All our dreams have melted down
We are hiding in the bushes
From dead men
Doing Douglas Fairbanks' stunts
Δεν γίνεται να υπάρχει δράση αλλά όχι αντίδραση, πράξη αλλά όχι συνέπεια. Δεν γίνεται αυτά τα παιδιά να είναι απλά υπερβολικά αθώα και αδαή. Πού είναι οι συνέπειες; Στο ότι δεν παρουσιάζουν συναισθηματικό πλούτο; Εδώ όμως υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα. Αν η συνέπεια ήταν αυτή, τότε γιατί το "έξω" παρουσιάζεται ακριβώς το ίδιο με το "μέσα"; Γιατί η Χριστίνα, ο συνάδελφος του πατέρα, ο εκπαιδευτής του σκύλου δίνουν εξίσου άνευρες, ξύλινες και συναισθηματικά "ανάπηρες" ερμηνείες με τους γονείς και τα παιδιά; Αν για τα παιδιά ήταν σκηνοθετική οδηγία και δεν οφείλεται σε άλλους παράγοντες (έλλειψη εμπειρίας/ταλέντου εκ μέρους των ηθοποιών, για παράδειγμα), γιατί και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες παίζουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο; Πού είναι οι συνέπειες στον ψυχισμό των ηρώων, επομένως;
Το χαμόγελο της μεγάλης κόρης λίγο πριν το τέλος θυμίζει το χαμόγελο του Anthony Perkins στο τέλος του "Ψυχώ" κι εδώ υπάρχει μια ενδιαφέρουσα αντίφαση ανάμεσα στον πρωταγωνιστή του "Ψυχώ" που βρίσκει την αρρωστημένη του ικανοποίηση στα δεσμά του φρενοβλαβούς και στην μεγάλη κόρη του "Κυνόδοντα" που τη βρίσκει στην ελευθερία και τον κίνδυνο του έξω κόσμου.
All our stories burnt
Our films lost in the rushes
We can't paint any pictures
As the moon had all our brushes
Ποιος, όμως, ήταν τελικά ο στόχος του "Κυνόδοντα"; Αμφιβάλλω σοβαρά για το κατά πόσο ο ίδιος ο δημιουργός του γνωρίζει την απάντηση. Τι ήθελε να πει; Για τι πράγμα ήθελε να μιλήσει; Δυσκολεύομαι να αντιμετωπίσω την ταινία ως συμβολική, κυρίως γιατί της λείπει η συμβολική διάσταση. Πιο κοντά σε ψευδο-ντοκιμαντέρ βρίσκεται, παρά στο συμβολισμό.
Δεν πιστεύω στην τέχνη για λίγους και δεν πιστεύω στην "τέχνη για την τέχνη". Γι'αυτό ίσως και η άποψή μου για την ταινία είναι τόσο σκληρή. Ο "Κυνόδοντας" είναι ένα δημιούργημα που χτίστηκε στα συντρίμμια του υπερρεαλισμού, για να ικανοποιήσει τη μεγαλομανία και τη ματαιοδοξία των ψευτοκουλτουριάρηδων κριτικών που το παίζουν φωστήρες ενώ τους λείπει η ευρύτερη παιδεία που θα τους επέτρεπε να διακρίνουν τις εμφανείς του αδυναμίες. Είναι μια ταινία που φτιάχτηκε δήθεν για να προβληματίσει, αλλά στην πραγματικότητα απλά και μόνο για να σοκάρει, ελπίζοντας πως κάτι το σοκ, κάτι το σεξ και η βία, κάτι τα ακατανόητα αίτια για τα οποία γίνονταν όλα αυτά, θα ξυπνούσαν το ενδιαφέρον όλων εκείνων που αποθεώνουν αυτό που δεν καταλαβαίνουν, λες και όσο πιο ακατανόητη είναι η τέχνη τόσο μεγαλώνει η αξία της.
Extracting wasps from stings in flight
Who killed Mr. Moonlight?
Who killed Mr. Moonlight
In the shadow of his smile
Who killed Mr. Moonlight
In the shadow of his smile
Εν ολίγοις, ο σκοπός του "Κυνόδοντα" ήταν να εντυπωσιάσει τους κριτικούς και τα Ευρωπαϊκά φεστιβάλ, να πετύχει διάκριση και να περάσει στο μυαλό του κοινού ως το "alternative αριστούργημα" που δεν είναι. Αν η "Λευκή Κορδέλα" ήταν ο οργασμός του σινεφίλ, ο "Κυνόδοντας" ήταν ο οργασμός του κριτικού κινηματογράφου. Ο Λάνθιμος ήξερε πολύ καλά τι έκανε και πέτυχε απόλυτα. Αλλά το πόσο η ταινία του αποτελεί "υψηλή τέχνη" είναι αμφίβολο -το λιγότερο.
Τελευταία επεξεργασία από τον/την elgalla; 16 Σεπτεμβρίου 2010 στις 01:39
"No one holds command over me. No man. No god. No Prince.What is a claim of age for ones who are immortal? What is a claim of power for ones who defy death? Call your damnable hunt. We shall see who I drag screaming to hell with me."
Νομιζω οτι ηταν εμφανες οτι ο π0ατερας ηταν διαταραγμενος .Ενα ατομο που τρελαινει τα παιδια του και νομιζει οτι τους κανει καλο ,Και που εκει που μιλαει ακρως ηρεμα με την Χριστινα την χτυπαει στο κεφαλι με το βιντεο δεν μπορει να ειναι καλα στο λογικο του .Αρα κατα ποσο μπορουμε να βρουμε λογικη στο μυαλο ενος διαταραγμενου ανθρωπου ;Πατερας και μητερα λειτουργουν σαν να ειναι σε καποια περιεργη αιρεση .Και ειναι αρκετα εξυπνος ωστε να κρυψει το προβλημα του απο το κοσμο .Βασικα ο κοσμος δεν ξερει οτι εχει παιδια.Προφανως μιλανε για την γυναικα του αλλα αυτος εχει διαδωσει οτι λογω αναπηριας δεν βγαινει απο το σπιτι ..Αρα ζει τελειως στο κοσμο του.Τωρα αν αυτοι καποια στιγμη πεθαιναν τι θα γινοταν τα παιδια;Αφου προφανως δεν ηξερε για την υπαρξη τους κανεις;
Αυτο μου θυμιζει μια σειρα με δολοφονιες οσοι την εχουν δει θα καταλαβουν ποια λεω που στο τελος γινοταν η συζητηση μα γιατι ενεργησε ο δολοφονος ετσι δεν ηταν λογικο και δεν ενεργησε αλλιως .Οταν μιλαμε για διαταραγμενους ανθρωπους δικαιολογουνται να ενεργουν περιεργα.
.gif "Evil Grin")
Απάντηση με Παράθεση
και αναρωτιέμαι αν όντως η ταινία θα είναι το κάτι παραπάνω στον ελληνικό κινηματογράφο. -.gif "Smile")
