Σκηνοθεσία,Σενάριο: Danny Boyle
Ηθοποιοί:James Franco,Kate Mara,Amber Tamblyn,Sean Bott
Διάρκεια:95 λεπτά
Πρεμιέρα:Πέμπτη, 3 Φεβρουαρίου 2011
Χρονολογία παραγωγής:2010
Yποψήφια για όσκαρ καλύτερης ταινίας,Α' ανδρικού ρόλου,διασκευασμένου σεναρίου,μοντάζ,μουσικής,τραγουδιού (If I Rise)
Yπόθεση
Θέμα της ταινίας είναι οι εφιαλτικές 127 ώρες που έζησε ο ορειβάτης Άρον Ράλστον, όταν ένας βράχος έπεσε πάνω στο χέρι του, παγιδεύοντάς τον σε ένα φαράγγι στη μέση του πουθενά. Στη διάρκεια της περιπέτειάς του, ο Ράλστον θυμάται τους φίλους του, την αγαπημένη του, την οικογένειά του και τις δύο πεζοπόρους που γνώρισε πριν το ατύχημά του.
«Καθώς έπεφτα, κοίταξα επάνω και είδα τον βράχο να γλιστράει προς τα πάνω µου. Σήκωσα τα χέρια µου και προσπάθησα να σπρώξω το σώµα µου προς τα πίσω για να ξεφύγω, όµως ο βράχος µού πλάκωσε το χέρι».
Πάντα προσελκύει την περιέργεια του θεατή μια ταινία βασισμένη σε αληθινό περιστατικό.Ειδικά όταν πρόκειται για ένα τόσο δραματικό γεγονός με μια τροπή που δε μπορεί να τη συλλάβει ο ανθρώπινος νούς.Τη συνέλαβε όμως ο φακός του Danny Boyle και η εξαιρετική ερμηνεία του James Franco.Θεωρώ δύσκολο το εγχείρημα του Franco να εντρυφήσει στα συναισθήματα του ορειβάτη,να "βιώσει" την τραγικότητα των 127 ωρών,να μας κάνει να συμπάσχουμε μαζί του,να νιώσουμε την απόγνωση του κάθε λεπτού που περνούσε και να αναρωτηθούμε τι θα κάναμε αν βρισκόμασταν στη θέση του..
«Φανταστείτε τον πόνο αν κατά λάθος χτυπήσετε το δάχτυλό σας στην πόρτα, και πολλαπλασιάστε τον επί εκατό. Για 45 λεπτά έβριζα σαν πειρατής», λέει στον Πάτρικ Μπάρκµαν από την «Γκάρντιαν». Κατάφερε να πιάσει ένα µπουκάλι µε νερό που είχε στην τσάντα του, αλλά ήξερε πως δεν έπρεπε να το πιει όλο. «Ηταν το µόνο που µπορούσε να µε κρατήσει ζωντανό. Το έκλεισα πάλι και προσπάθησα να συγκεντρωθώ».
Aν και η ερμηνεία του Franco ήταν αυτή που κέρδισε τα εύσημα,δε μπορούμε να μη σταθούμε και στη σκηνοθεσία του Boyle,ειδικά στα πλάνα της γύρω περιοχής και στην προσθήκη των σουρεαλιστικών σκηνών στις στιγμές των παραισθήσεων του Franco.Οι περίτεχνοι πειραματισμοί στο μοντάζ και η φωτογραφία που προσαρμόστηκε στις ψυχολογικές μεταπτώσεις του ήρωα συνέβαλλαν στη δυναμική της ταινίας.Βέβαια ο Boyle δεν ξεδίπλωσε όλο το φάσμα της σκηνοθετικής του μαεστρίας όπως μας είχε συνηθίσει σε παλαιότερες δουλειές.Αυτό είναι λογικό ωστόσο,αν αναλογιστούμε το θέμα της ταινίας.
Αρχικά ο ορειβάτης Aron Ralston δεν αισθάνθηκε άνετα με την προσθήκη ορισμένων φανταστικών σκηνών.Στη συνέχεια όμως πείστηκε ότι με αυτό τον τρόπο το κοινό θα βιώσει την εμπειρία καλύτερα.Αξίζει να σημειωθεί ότι την ταινία την είδε 8 φορές!Highlights οι σκηνές που o Franco σκάρωνε διάφορα παιχνίδια με την κάμερα προκειμένου να περνάει η ώρα & να κρατάει το μυαλό του σε εγρήγορση.
Αυτοκτονία ή ... Η πρώτη σκέψη ήταν η πιο δραστική λύση, η αυτοκτονία. Αµέσως όµως ήρθε και η εναλλακτική. «Είχα µια σουρεαλιστική συζήτηση µε τον εαυτό µου: Αρον, πρέπει να κόψεις το χέρι σου”. “Μα δεν θέλω να το κόψω!”. Τρεις - τέσσερις ερωταποκρίσεις και σταµάτησα. ∆εν µπορούσα να µιλάω στον εαυτό µου – εκτός αν συνέχιζα για να µη λιποθυµήσω».
H λύτρωση ήρθε έπειτα από µια έκρηξη οργής: δεν υπήρχε άλλη λύση από το να κόψει το χέρι του µε το µαχαίρι τού πολυεργαλείου – το οποίο δεν ήταν καν αρκετά αιχµηρό.«Το χέρι µου µε σκότωνε». Η διαδικασία τού πήρε µία ώρα. «Η στιγµή της ευφορίας ξεπερνούσε τον πόνο». «Με είχε κυριεύσει οργή. Και ξαφνικά µου ήρθε η ιδέα: “Θα χρησιµοποιήσω τον ογκόλιθο για να το σπάσω το κόκαλο!”». Η κρίσιµη απόφαση του Ράλστον, όπως υποστηρίζει ο ίδιος σήµερα, ήταν περισσότερο αποτέλεσµα της συναισθηµατικής έξαρσης και όχι της λογικής του. Ο ήχος ήταν τροµακτικός, «σαν να έγινε έκρηξη, όµως για µένα ήταν ευφορία. Ο ακρωτηριασµός είχε ήδη πραγµατωθεί στο µυαλό µου: “είναι άχρηστο, θα σε σκοτώσει, ξεφορτώσου το”».
To φινάλε συγκλονιστικό!Μετά από 5 μέρες και 7 ώρες απόγνωσης,ασιτίας,προχωρημένης αφυδάτωσης η ανάγκη για επιβίωση υπερισχύει και οπλίζει τον άνθρωπο με τέτοια δύναμη που τον ωθεί να πράξει τα αδιανόητα!Η στιγμή του ακρωτηριασμού οπωσδήποτε για γερά νεύρα!Ο ήχος του *κλίνγκ* όταν έφτανε το μαχαίρι στο κόκκαλο ανατριχιαστικός!Και έπειτα η λύτρωση!Η ευφορία,η χαρά του να είσαι ελεύθερος,να ζεις ξανά!Μαζεύεις τις δυνάμεις που δεν πίστευες ότι θα είχες και φεύγεις!Μπράβο στον James Franco που σήκωσε τέτοιο βάρος μόνος του.Μεγάλο ρίσκο,τα κατάφερε όμως και σίγουρα αν δεν ήταν αυτός δεν ξέρω κατα πόσο θα είχε επιτυχία η ταινία!
Trailer
Πηγή για τις πληροφορίες του Aron Ralston
Απάντηση με Παράθεση
"... και δυστυχως ετσι πηγε...
, πάντως αν δεν έμπαινε εκεί στο τέλος .gif "Evil Grin")
Αρχική Δημοσίευση από τον/την Above
