Από όλα είχε ο μπαξές την περίοδο διεξαγωγής του φεστιβάλ. Από Eurovision (που οι Γάλλοι απαξιώνουν πλέον και δεν ασχολούνται) από το σκάνδαλο του Στρος Καν (που συντάραξε τον παγκόσμιο πολιτικό κόσμο) τις δηλώσεις και την διαγραφή του Τρίερ από το φεστιβάλ (όλα έχουν ένα όριο) και το σημαντικότερο όλων… είχε αξιόλογες ταινίες και καλό σινεμά.
Το καλύτερο των τελευταίων ετών από πλευράς του φεστιβάλ Καννών. Σφιχτό πρόγραμμα με ενδιαφέρουσες επιλογές και κάποιες εξαιρετικές δημιουργίες. Α, και την αγαπημένη μου Jane Fonda, που θυμήθηκε αλλοτινές εποχές που οι φωτογράφοι την κυνηγούσαν για ένα ενσταντανέ της. Υπέροχη και τώρα και το κυνήγι καλά κρατούσε ακόμα…
Ο Allen, o Malick, o Almodovar, oι αδελφοί Dardenne και ο αποδιοπομπαίος τράγος και επίσημα πλέον…Trier.
12 μέρες είναι πολλές για να καλυφτούν σε ένα άρθρο, όταν υπάρχουν δεκάδες πράγματα που μπορούν να αναλυθούν και πολλά περισσότερα να ειπωθούν. Θα προσπαθήσω να μείνω σε ορισμένα όμως, αυτά που επέλεξα και θεωρώ ότι θα έχουν ενδιαφέρον, εστιάζοντας στις αρκετές και καλές ταινίες.
"Μidnight in Paris" του Woody Allen
Ο γερόλυκος Woody Allen, ανοίγει το φεστιβάλ και στα 75 του κάνει μια υπέροχη ρομάντζαδα αναμνήσεων, φιλοδοξιών, πλασματικής φαντασίας και πραγματικότητας με παριζιάνικο περιτύλιγμα και καταθέτει την καλύτερη ταινία του-τολμώ να πω- μετά τις "Σφαίρες Πάνω από το Μπροντουγαίη" του 1994! Ναι! Πολύ μου άρεσε, αλλά μ αρέσει περισσότερο αυτό που γράφω, γιατί δεν πίστευα πλέον ότι θα μπορούσα να γράψω τόσο κολακευτικά σχόλια για ταινία του Allen. Πανέμορφη ταινία το "Μεσάνυχτα στο Παρίσι", με την γνώριμη του ταυτότητα ως σκηνοθέτης, και όλες τις ενοχικές του εμμονές αλλά με περίσσια φαντασία και με απόλυτα κινηματογραφικό αξιοποιήσιμο τρόπο της Πόλης του φωτός και των ηρώων του που δρουν μέσα σε αυτήν… και στη φαντασία.
"Le Gamin au Velo"(Το παιδί με το ποδήλατο) των αδελφών Dardenne.
Δεν θεώρησα ποτέ μου αριστούργημα την Ροζέτα (1999) τους, ούτε κάποια από τις επόμενες ταινίες τους (Le fils, L’enfant , Le silence de Lorna) χωρίς να σημαίνει ότι ο κινηματογράφος που κάνουν δεν έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον. Τα πολυέπιπεδα δράματα χαρακτήρων και το γενικευμένο ρεαλιστικό δραματουργικό πλαίσιο που τα τοποθετούν είναι η δομή των περισσοτέρων ταινιών τους που μοιάζει κοινότυπη και επαναλαμβανομένη, χωρίς να προσφέρει κάτι παραπάνω κινηματογραφικά. "Το Παιδί με το ποδήλατο" όμως, ανεβαίνει ένα σκαλοπάτι παραπάνω και με εύρημα ένα ποδήλατο σκιαγραφούν πιο στρωτά κινηματογραφικά, την σχέση ενός πρόσφατα εγκαταλελειμμένου πιτσιρίκου και μιας κομμώτριας που αποφασίζει να τον υιοθετήσει, αφού οι αντιφατικές προσωπικότητες τους θα συγκρουστούν και μέσα από τις εντάσεις της σχέσης τους αλλά και από μια αλυσίδα αναγκαίων δεσμών που επιτάσσουν οι κοινωνικές νόρμες. Η καλύτερη τους ταινία μετά την Ροζέτα, που μου άρεσε αρκετά, για να μην πω περισσότερο και από την Ροζέτα.
"La Piel que Habito" (Το Δέρμα στο Οποίο Κατοικώ) του Pedro Almodovar.
Aν μιλάμε για έναν τολμηρό δημιουργό στο δια ταύτα της δημιουργίας και της καλλιτεχνικής ολοκληρωμένης έκφρασης , στάση εδώ! Ο Pedro με εξέπληξε για ακόμη μια φορά. Δια μέσου της άγνωστης προς αυτόν θεματικής της ταινίας του, στο είδος του ψυχολογικού θρίλερ, αλλά και με τον τρόπο που έδωσε στο είδος την δική του ταυτότητα, κάνοντας του δικό του και όχι δάνειο προς εξαργύρωση! Έξοχη ταινία, ατμοσφαιρικά ρεαλιστική, πονηρά συγκαλυμμένη στις εκκεντρικότητες του και στον μελοδραματισμό του( που σχεδόν δεν υπάρχει) , με το παρελθόν σε πρώτο πλάνο και πάλι να γίνεται πρωταγωνιστής, με κρυμμένα μυστικά και πάθη, με υποδειγματική αγάπη προς το έργο του και έναν πολύ καλό ερμηνευτικά Antonio Panderas. Σε άριστη φόρμα ο νεος Αlmodovar αστείρευτος και πάλι, τολμηρός, αλλά προς άλλη κατεύθυνση.
"Μelancholia" του Lars Von Trier.
Μάλιστα! Φτάσαμε και σε αυτόν… που πλέον είναι και επίσημα ανεπιθύμητος στις Κάννες. Persona non grata ολκής! Το άλλοτε Golden boy και ανακάλυψη των Καννών, που με το στανιό τον ήθελαν μεγάλο σκηνοθέτη! Πολύ μεγάλο όμως! Οι Κάννες και οι κύκλοι τους προσκείμενοι προς αυτές! Ο Ζιλ Ζακόμπ (ο πρόεδρος του φεστιβάλ) τα έπαθε τα εγκεφαλικά του, πολλά και επανωτά και δεν πίστευε στα αυτιά του όταν άκουγε στην επίσημη συνέντευξη τύπου όλα αυτά τα περί Χίτλερ και Ναζί, που δεν αφορούσαν τίποτα και κανέναν, παρά μονό την προσωπική του προκλητική συνεισφορά στην ιστορία του φεστιβάλ (και στον μετέπειτα αποκλεισμό του) και όχι στο καλλιτεχνικό του(?) έργο. Μπουκαλάκια με νερό δεν εκσφενδονίστηκαν όπως δυο χρόνια πριν στον "Αντίχριστο" όταν δήλωνε ότι είναι "ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης του κόσμου" και "οι κριτικοί είναι άχρηστοι" κτλ βέβαια, αλλά τα αρνητικά σχόλια που εισέπραξε φέτος τάραξαν την κοσμοπολίτικη Κρουαζέτ, με το παραπάνω ξεχειλίζοντας το ποτήρι...Θα μπορούσα να γράψω κατεβατά για την αφεντομουτσουνάρα του, αλλά δεν θα το κάνω…
Οφείλω όμως να είμαι αντικειμενικός με το έργο του και όχι με τις δηλώσεις του, γιατί το έργο κρίνεται και όχι ο ίδιος! Αν και ο καλλιτέχνης ποιεί την τέχνη και το έργο του και με την προσωπικότητα του και με την εικόνα του και με την ποιότητα του, διαχωρίζω εδώ και χρόνια αυτά τα δυο πράγματα.
Η "Mελαγχολία" του… δεν είναι κακή ταινία! Προσωπικά την βρήκα καλή. Με δεκάδες προβλήματα βέβαια-πολλά και διάφορα- αλλά καλή. Για την ακρίβεια την καλύτερη του. Δεν θα αναλωθώ πολύ σε αυτήν (εξαιρετική φωτογραφία, πολύ καλές ερμηνείες, ενδιαφέρουσα αρχική ιδέα-ένας πλανήτης που λέγεται Μελαγχολία που θα συγκρουστεί με την γη και θα επιφέρει αλλαγές στην ψυχολογία δυο γυναικών) αλλά θα πω, ότι είναι ένας άλλος Trier, που είχε πράγματα να πει, σε πρώτη κινηματογραφική ανάλυση και όχι σε μια φιλοσοφημένη υπερανάλυση που θα του προσδώσουν οι φιλικά προσκείμενοι προς αυτόν. Δεν υπήρξε ποτέ σπουδαίος κινηματογραφιστής. Για μένα πάντοτε. Και πολλά είπα. Ως εδώ. Να πω απλά ότι η Kirsten Dunst που κέρδισε το βραβείο γυναίκειας ερμηνείας, ήταν σε απόλυτη συνάρτηση με τον ρολό της, πολύ καλή, στον καλύτερο ρολό της καριέρας της. Άσχετα αν εγώ ήθελα την Tilda Swinton στο πολύ καλό, "We need to talk about Kevin". Συγκλονιστική ήταν.
"Bir Zamanlar Anadolu’Da" (Μια Φορά κι Έναν Καιρό στην Ανατολία) του Nuri Bilge Ceylan.
Λογικά η Τουρκία θα το στείλει στο Oscar ως επίσημη πρόταση της στην ξενόγλωσση κατηγορία. Τι όμορφο αστυνομικό φιλμ. ( και όχι μόνο) Πόσο καλός κινηματογραφιστής είναι ο τούρκος Nuri Bilge Ceylan! Είχα λατρέψει τα προηγούμενα του "Uzak" (Mακρία) το 2003 και "Three Monkeys" (Τρεις Πίθηκοι) το 2008 που έφυγαν με βραβεία από τις Κάννες, όπως δίκαια και τούτο δω. Θαυμάσια ιστορία, αρκετά σκοτεινή-η αναζήτηση στοιχείων ενός αγνώστου ταυτότητας προσώπου που οι δράστες ομολόγησαν την δολοφονία του, στα αφιλόξενα βάθη της Ανατολίας. Αγώνας δρόμου για την αποκάλυψη της αληθείας που στην πορεία η συγκέντρωση στοιχείων θα ταλανίζει τους ήρωες στα γρανάζια της γραφειοκρατίας και το τελικό αποτέλεσμα. Πολύ ωραία ταινία.
"The Tree of Life" (Το Δέντρο της Ζωής) του Terence Malick
Το τροπαιούχο φιλμ των Καννών με τον Χρυσό Φοίνικα. Τι να πω για αυτήν την ταινία… για το βάθος των εικόνων της, για την συνέπεια της, για τα μηνύματα της… για το κουβάρι που ξετυλίγει. Θα τα πω στο review που θα κάνω. Δεν είναι εύκολη ταινία, είναι παγίδα, θα προκαλέσει αντιδράσεις, φιλοσοφικές αναλύσεις και συζητήσεις, θα δυσκολευτεί να βρει κοινό είδους και προσωπικά την θεωρώ την πρώτη μεγάλη ταινία της χρονιάς! Αλλά με προβλήματα… Ο Βrat Pit μπορεί να φτάσει στα Oscar στο Β’ ανδρικό, ( είναι πολύ καλός) αλλά εγώ ξεχώρισα και βάζω και το πρώτο μου στοίχημα (όπως πρόπερσι με την Μonique της "Μονάκριβης" και πέρσι τον Bardem του "Biutiful" ) στην υπέροχη και σαγηνευτική Jessica Chastain που υποδύεται την γυναίκα του, που με συνεπήρε με την παρουσία της στο φιλμ. Την σημειώνω με μεγάλα γράμματα.
Άξιο αναφοράς το ανεξάρτητο "We need to talk about Kevin"με μια συγκλονιστική Tilda Swinton –απίστευτη ηθοποιός- σε μια δραματαρα δύσκαμπτη με θέμα τον γιο μιας οικογενείας που σκοτώνει τους συμμαθητές του στο σχολείο και αυτοκτονεί και το κύμα αντιδράσεων που προκαλεί στους γονείς του. Ανορθόδοξη αφήγηση, εξαιρετικές ερμηνείες, λιτή σκηνοθεσία. Υπέροχη ταινία. Την Swinton την κλειδώνω για Oscar.
To "Drive" του Δανού Nicolas Winding Refn, είναι άλλη μια πολύ καλή ταινία, που πλέον χρίζει τον Ryan Gosling ηθοποιαρα! Μα είναι ο άτιμος! Η ταινία είναι ένας σκοτεινότερος Ταξιτζής, άλλου μεγέθους και τύπου όμως, με μια εξαιρετική σκηνοθεσία και φωτογραφία, που εντυπωσίασε.
Και το "Le Havre" του Aki Kaurismaki, είναι καλή ταινία ( δεν ξετρελάθηκα ) απλά αναλώθηκε κινηματογραφικά σε πολλά θεματικά μέτωπα αφήγησης και κάπου με πέταξε. Αλλά καλύτερη από ο,τι την περίμενα. Επίσης το "Habemus Papam" του Moretti ηταν ανέλπιστα καλό ( δεν μπορώ να ξεπεράσω το κάκιστο Δωμάτιο του γιου) διαφορετικό και με έντονες δόσεις χιούμορ, ενώ το εκπληκτικά καλαίσθητο και καλλιτεχνικό ασπρόμαυρο "The Artist" του Michel Hazanavicius, ήταν αποκάλυψη και με ξετρέλανε. Ρετρό αισθητική παλιού Χόλυγουντ, βουβό, μουσικότατο, δραματικό, πανέξυπνο φιλμ πραγματικά. Κινηματογραφικότατος ο Γάλλος Jean Dujardin.
Οι Νικητές ανά κατηγορία.
ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
Palme D'Or / Χρυσός Φοίνικας - THE TREE OF LIFE - Terrence MALICK
Grand Prix -( Εξ ημισείας) BIR ZAMANLAR ANADOLU'DA (ONCE UPON A TIME IN ANATOLIA) - Nuri Bilge CEYLAN Ex-aequo LE GAMIN AU VÉLO (THE KID WITH A BIKE) - Jean-Pierre + Luc DARDENNE
Σκηνοθεσία - DRIVE - Nicolas WINDING REFN
Σενάριο - HEARAT SHULAYIM (FΟΟΤΝΟΤΕ) - Joseph CEDAR
Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία - THE ARTIST - Jean DUJARDIN
Γυναικεία Ερμηνεία - MELANCHOLIA - Kirsten DUNST
Jury Prize / Βραβείο της Επιτροπής - POLISSE - MAIWENN
και εγω περιμενω το The tree of life...τωρα για τον Von Trier..πλεον ισως να ξεφορτωθει το παρατσουκλι του...να κινηθει μακρια απο τα φεστιβαλ να δουμε τι αξιζει...!!!
Το Tree of life το περιμένω κι εγώ πως και πως!! Πάντως διάβασα πως στις Κάννες οι μισοί το γιούχαραν και οι άλλοι μισοί χειροκροτούσαν όρθιοι!! Θα δούμε...
Επίσης περιμένω με αγωνία τον νέο Γούντι (αντε ρε Above τόσο καλή ήταν η ταινία του; ) και τον Αλμοδοβάρ!! Για τον Τριερ δεν τρελαίνομαι!!
Διάβασα κι εγώ τα καλύτερα για την ερμηνεία της Tilda Swinton...αλλα δεν πήρε αυτή το βραβείο ερμηνείας!!
thanks Above για το αφιέρωμα...μας έφερες Γαλλικό άρωμα στο φόρουμ!!
Σε μια εποχή που η Ευρωπαικη κινηματογραφική παραγωγή κάνει ό,τι μπορεί για να ορθοποδίσει, καθώς δεν διαθέτει την οικονομική στήριξη, την προώθηση και το μέγεθος που διαθέτουν οι αντίστοιχες αγορές των ΗΠΑ και της Ασιας, οι Κάννες θα μπορούσαν να παιξουν έναν σημαντικό ρόλο για την ανάδειξή της.
Δεν συμβαίνει όμως αυτο. Το δειγμα των ταινιών που προβάλλονται, κάθε αλλο παρά αντιπροσωπευτικό είναι. Και οι δικαιολογιες τύπου "Μα κατα καιρούς έχουν κανει ανοίγματα, έχουν δείξει ένα αλλο πρόσωπο, έχουν... έχουν... έχουν" πάλιωσαν πια και αυτες. Δεν νομίζω ότι είμαι ο μόνος που τις βαρέθηκε και που εστιάζω σε αυτό που γίνεται συστηματικά. Την ίδια κλειστή κινηματογραφική ελίτ των δημιουργών που δύσκολα βάζει άλλους στα σαλόνια της βλέπω. "Τα δικά τους παιδιά". Η ίδια μονοφωνία που καταλήγει ακόμη και να φημώνει την Ευρωπαική παραγωγή (πόσο μαλλον την παγκόσμια).
Ουτε καν πολυφωνία στις ιδέες και στις πεποιθήσεις επιδιώκουν, απ' ότι φαίνεται. Εχει κάθε δικαίωμα ο Τριερ να καταλαβαίνει τον Χίτλερ, όπως έχω κι εγώ κάθε δικαίωμα να μισώ τον Χίτλερ. Πόσο δημοκρατική είναι η αντιμετώπιση που είχε? Το μόνο που θα τους δικαιολογούσε ήταν αν ήταν παιδιά που πήγαιναν στο Δημοτικό Σχολείο και έλεγαν στον συμμαθητή τους "δεν σε παιζουμε, γιατί δεν έχεις τις ιδιες αποψεις με εμας".
Ομως είναι ώριμοι ανθρωποι και επομένως επέδειξαν φασίζουσα συμπεριφορά. Όπως ακριβώς κάνουν και με την τέχνη που επικροτούν ή την άλλη που φιμώνουν. Όπως και ο ίδιος ο Τριερ (δεν ειναι δα καμια αθώα περιστερα και του λόγου του) την είχε επιδείξει πέρισι. Βέβαια για τους Γαλλους μιλάμε, που έχουνε ανάγει το κόμπλεξ και τον σνομπισμό σε τέχνη, οκ, αλλά όλα έχουν ένα όριο.
Η τέχνη του Τριερ δεν με ενθουσιάζει και δικαιωμά μου. Διώχτηκε όμως απο το φεστιβάλ για τις απόψεις του; Και βγαινουν και το λένε έτσι; Και δεν ντρέπονται;
Πολύ ωραία παρουσίαση Above, θα δω κι εγω το tree of life, έτσι για να λεω οτι πηρα μια γεύση...
Bill γράφεις ενδιαφέροντα πράγματα και σε ένα μεγάλο βαθμό του κειμένου σου συμφωνώ, αλλά διαφωνώ κάθετα (ως και εναντιώνομαι) σε αυτό….
Αρχική Δημοσίευση από τον/την bill667
...και επομένως επέδειξαν φασίζουσα συμπεριφορά.
Το κάθε φεστιβάλ και κινηματογραφικός θεσμός, όπως και οι καθημερινές μας στοιχειώδεις νομικές υποχρεώσεις που απαιτούν σεβασμό και τιμή προς τους νόμους και τους κανόνες, δεν φιμώνουν το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου και της έκφρασης βέβαια, αλλά δεν προτάσσουν και την ασυδοσία ως απελευθερωτικό και λυτρωτικό μέσο έκφρασης. Τουτέστιν… προσβλητικές συμπεριφορές και δηλώσεις που προσβάλουν, μειώνουν ή προκαλούν οφείλουν να τιμωρούνται για να μην χάνονται οι δυσδιάκριτες υφές της ασύδοτης έκφρασης του λόγου και των πράξεων με πρόσχημα την ελευθερία λόγου και το αναφαίρετο δικαίωμα όλων μας προς αυτήν.
Ειδικά όταν, σε μια καλλιτεχνική και όχι πολιτική ή ιστορική συνέντευξη τύπου, σου δίνεται το βήμα για να μιλήσεις για το έργο σου και την δημιουργία σου και όχι για να προκαλέσεις χωρίς λόγο και αιτία. Ο Τριερ έπαθε ακριβώς ό,τι του άξιζε, γιατί καταχράστηκε το βήμα που του δόθηκε, και ο ίδιος κρίθηκε persona non grata ( ανεπιθύμητο πρόσωπο ) -και όχι το έργο του, που τελικά δεν αποκλείστηκε- αφού πρόσβαλε θεσμούς και κανόνες καλής συμπεριφοράς. Η ελευθερία στην τέχνη του είναι το όχημα και δικαίωμα του ως έκφραση όχι απαραίτητα οι απόψεις του.
Διαχωρίζω αυτά τα δυο χρόνια τώρα, αλλά η προκλητική του στάση και μετέπειτα συμπεριφορά, γιατί αποκάλεσε υποτιμητικά και Εβραίο τον πρόεδρο του φεστιβάλ-που τον έκανε όνομα κιόλας- Ζιλ Ζακόμπ, αλλά και σε αρνητικό σχόλιο του συμπατριώτη του Nicolas Windig Refn για τις δηλώσεις του που τις καταδίκασε, μέσω δημοσιογράφων… είπε απλά «να πάει να …μαμηθεί!» είναι ο λόγος που τον οδήγησαν "δια νόμου" εκτός.
Συνεπώς όλα έχουν ένα όριο και καθόλου μα καθόλου φασιστική συμπεριφορά δεν επέδειξαν οι διοργανωτές των Καννών. Πόσο ακόμα θα τον ανέχονταν με το πρόσχημα της ελευθερίας του λόγου; Που υπάρχουν όρια; Προσωπικά τους συγχαίρω. Απεναντίας έχουν επιδείξει ανοχή μεγάλη και σε παλιότερες δηλώσεις του και συμπεριφορές του. Και η παρέμβαση του αμερικανού προέδρου της κριτικής επιτροπής De Niro να διαγωνιστεί το έργο του κανονικά ήταν αυτή που επικράτησε και δεν τον πέταξαν εκτός, και από το διαγωνιστικό ως τιμωρία. Ο De Niro τον έσωσε στην ουσία… οι Γάλλοι τον ήθελαν εκτός!
Αυτή είναι η γενικότερη δική μου γνώμη για τέτοιου είδους συμπεριφορές… και καλώς υπάρχουν. Και σου τονίζω ότι δεν ήταν θέμα διαφορετικών απόψεων… αλλά γενικότερης προκλητικής, παραβατικής αναίτιας και προσβλητικής συμπεριφοράς του!
Υ.Σ Βέβαια μην το τραβήξουμε πολύ αυτό με τον Τρίερ, γιατί προσωπικά αξία του δίνω και που γράφω για αυτόν ως προσωπικότητα. Είμαι αμετακίνητος σε τέτοιου είδους συμπεριφορές...Ας μείνουμε στις ταινιες των Καννών, που για μένα αυτή είναι η ουσία.
Ο σεβασμός φίλε Above δεν αποτελεί νομική υποχρέωση ( δυστυχώς ίσως) .Αντίθετα η ελευθερία του λόγου αποτελεί. Κι ελευθερία του λόγου σημαίνει αφήνω τον άλλον ελεύθερο να εκφραστεί ακόμη και όταν δεν συμφωνώ μ' αυτόν. Και ο κινηματογράφος και οι άνθρωποί του υποτίθεται οτι είναι οι πρώτοι που διατρανώνουν την ελευθερία του λόγου.Προφανός εννοούν ελευθερία όταν μιλάνε αυτοί και όχι όταν μιλάνε οι άλλοι (όπως ο Τρίερ) που λένε την άλλη άποψη.
Το να είναι ο Τρίερ λόγω των απόψεών του ανεπιθύμητος, είναι φασίζουσα αλλά και υποκριτική συμπεριφορά. Δηλαδή τί θα πεί "σε γουστάρουμε σαν δημιουργό αλλά αν βραβευθείς να μην έρθεις να το παραλάβεις" ; Πάλι καλά που δεν του πήραν και τα λεφτά για το κολατσιό του. Απλά δυστυχώς απέδειξαν για άλλη μια φορά οτι η καλλιτεχνική αξία δεν έχει να κάνει με τις βραβεύσεις οι οποίες είναι θέμα μάρκετινγκ και δημοσίων σχέσεων.
Για το υπόλοιπο φεστιβαλ δεν έν έχω να πω τίποτα, κυρίως γιατι ακόμη δεν έχω δεί κάποια απο τις ταινίες. Το μόνο που μπορώ να σχολιάσω είναι οτι οι υποψήφιοι δημιουργοί ήταν για ακόμη μια φορά οι "συνήθεις ύποπτοι" του θεσμού και οτι η ταινία του Μάλικ ακουγόταν ως φαβορί απο πριν αρχίσουν. Άρα όλα καλά και προβλέψιμα (ευτυχώς που λέει και καμιά μ****ία ο Τρίερ και γίνεται και λίγο τζερτζελο).
Μπράβο για την παρουσίαση Above. Για τις ταινίες θα τα πούμε όταν αρχίσουν να παίζονται ευρέως.
Για να διαβάζετε comics σε μορφή cbr ή cbz κατεβάστε το CDisplay απο εδώ
Above για αλλη μια φορα εξαιρετικος!
Καλα τι να πω οτι περιμενω?? To tree of life και κανω και cross fingers για το Οσκαρ στον αδικημενο επι χρονια απο την Ακαδημια Πιτ. Αλλα και για τον Πεν εννοητε.
Ακομα περιμενουμε να δουμε Αλεν αν και ποτε δεν ηταν (προσωπικα) αγαπημενος σκηνοθετης.
Ακομα θελω να δω την Μελαγχολια του Τριερ και τη "We need to talk about Kevin" και τον "Οδηγο" του Γκοσλιν.
Οσο για τα υπολοιπα, ανθρωποι που ειναι προτυπα για τους νεοτερους (και ο Τριερ καλος η κακος (δεν κρινω αυτο) ειναι προτυπο) πρεπει να ξερουν μεχρι που θα φτασουν και τι θα πουν. Παρομοια σκηνικα ειχαμε και στον κοσμο της μοδας προσφατα με τον Τζον Γκαλιανο και εκδιωχθηκε για τις ακροτητες των λογων του. Αλλωστε στο ονομα της και καλα "δημοκρατιας" να δικαιολογουμε τα παντα .
Τελευταία επεξεργασία από τον/την tanoulitsa; 24 Μαΐου 2011 στις 23:04
^^^ kKKK εχω εντελώς διαφορετική άποψη και για το ήθος και τον σεβασμό ειδικά των καλλιτεχνών στην τέχνη. Καθώς και των φορέων του. Και τονίζω ο,τι δεν κατακρίθηκαν οι απόψεις του επί καλλιτεχνικού αλλά επί προσωπικού και προκλητικού περιεχόμενου. Οι οποίες ήταν με το πρόσχημα της προσωπικής ελευθερίας του λόγου και αναίτιες.
Ήθελαν μόνο να προκαλέσουν, χωρίς να προσφέρουν κάτι στην ταινία και το έργο. Σε αυτό εστιάζω, οχι σε ένα γενικευμένο πλαίσιο περί ελευθερίας του λογού, που οφείλει να υπάρχει και κανένας δεν του τον αφαίρεσε.
Όποτε διαφωνούμε 100%..στο συγκεκριμένο.
Σε ευχαριστώ πάντως...για τις ταινιες ναι, θα τα πούμε...
Απάντηση με Παράθεση
-.gif "Smile")
Αρχική Δημοσίευση από τον/την bill667
.gif "Evil Grin")
