Το πρώτο πράγμα που θέλω να ξεκαθαρίσω -- και που περιμένω να απαντηθεί όταν/αν έχουμε ποτέ συνέχεια στην ιστορία -- είναι το εξής σούπερ σημαντικό:
Στο τέλος της σειράς ΚΑΙ ο Τσακ ΚΑΙ η Σάρα έχουν το Ίντερσεκτ.
Απλά, ο Τσακ έχει τη glitch-free εκδοχή, το Ίντερσεκτ 3.0 (αν και ο ίδιος ποτέ δεν είχε προβλήματα με τη μνήμη του, όποια εκδοχή του Ίντερσεκτ κι αν κουβαλούσε). Η Σάρα έχει την προηγούμενη εκδοχή, αυτή που είχε κατεβάσει και ο Μόργκαν. Στο επεισόδιο με το bullet train, υποτίθεται ότι θα συναντούσαν τη CIA στην Ιαπωνία και η Μπέκμαν θα της έβαζε ένα suppression device για να σβήσει το Ίντερσεκτ, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ. Ο Κουίν, μάλιστα, εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι η Σάρα κουβαλούσε το ελαττωματικό Ίντερσεκτ για να σβήσει τις αναμνήσεις της και να την κάνει υποχείριό του.
Θα μπορούσε κάποιος να πει, βέβαια, ότι στο τέλος η Μπέκμαν έσβησε το Ίντερσεκτ και από τους δύο -- δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα επέτρεπε ένα τόσο ισχυρό όπλο να το κατέχουν δυο απλοί πολίτες -- αλλά στο επεισόδιο δεν υπήρχε η παραμικρή υπόνοια ότι αυτό συνέβη. Και είναι εντελώς κουτό, γιατί πραγματικά το μόνο που χρειαζόταν να μας δείξουν ήταν τον Τσακ και τη Σάρα να βγάζουν τα suppression γυαλιά, η Μπέκμαν να λέει "Είστε ελεύθεροι πια" και μετά να τους χαιρετάει και να φεύγει. Μιλάμε για 4'' σκηνή. (Εννοείται, φυσικά, ότι η Σάρα θα εξακολουθούσε να μην έχει τη μνήμη της.)
Επίσης ένα τέχνασμα της τελευταίας στιγμής που εμφανίστηκε από το πουθενά, κυριολεκτικά ως από μηχανής θεός, ήταν το διαβόητο Key, που μπορεί να διορθώσει το ζαβό Ίντερσεκτ και που υπάρχει εδώ και χρόνια. Δε μάθαμε ποτέ πώς έμαθε η μαμά Μπαρτόφσκι γι' αυτό, αλλά ελπίζω να μην το ήξερε τόσα χρόνια και δεν το ανέφερε ποτέ, γιατί θα ήταν για πολλές μπούφλες. Όπως για μπούφλες ήταν και το ότι η Μπέκμαν είχε το τρίτο κομμάτι του Key και δεν το ήξερε καν. Τότε, για ποιο λόγο της το έδωσε ο μπαμπάς Μπαρτόφσκι; Τι νόημα έχει να υπάρχει κάτι τόσο σημαντικό, αν κανείς δεν ξέρει την ύπαρξή του; Και ο Κουίν πώς στο καλό το έμαθε; Plot holes παντού...
Τελοσπάντων, ο Τσακ (ξανα)κατεβάζει το Ίντερσεκτ για να απασφαλίσει τη βόμβα... αλλά τελικά το μόνο που κάνει είναι να ανοίξει το λάπτοπ, να πει ότι είναι παλιό και ότι δυσκολεύεται να το χειριστεί. Τζάμπα και βερεσέ το τελευταίο κατέβασμα του Ίντερσεκτ, δε χρησίμευσε κυριολεκτικά που-θε-νά. Πόσο βλακεία;
O Τζεφ και ο Λέστερ κυριολεκτικά τα ΕΣΠΑΣΑΝ στο φινάλε, μια με το δίκτυο των κατασκόπων τους για την εύρεση γυναικών και μια με την εμφάνισή τους στην όπερα. Η σκηνή όπου τους γίνεται πρόταση από δισκογραφική εταιρεία (φυσικά της Γερμανίας, πού αλλού; ) και φεύγουν από το Buy More ήταν εξαιρετικά συγκινητική. Δεδομένου ότι η σειρά δεν τους φέρθηκε πάντα καλά (ακόμα δεν έχω ξεπεράσει το ότι τους είχαν κατηγορήσει για τον εμπρησμό του μαγαζιού!), χάρηκα πολύ που θα ζήσουν το όνειρό τους, για όσο τους πάει (αν και θα πάνε στράφι οι γνώσεις τους στον προγραμματισμό). Και, απ' ό,τι είδα και στα behind the scenes βιντεάκια, το δάκρυ του Λέστερ ήταν αληθινό δάκρυ του ηθοποιού. Γλυκούλι!
Θα ήθελα ένα παρόμοιο feel good τέλος και για τον Big Mike, κάτι περισσότερο από το ότι θα δουλεύει πια για το Subway.
Γέλασα πολύ με το έξαλλο χειροκρότημα της Μπέκμαν όταν τελείωσε η παράσταση των Τζέφστερ και καταστράφηκε και η βόμβα, ενώ με συγκίνησε φοβερά ο Κέισι. Πολύ χαίρομαι που θα πάει να βρει την Γκέρτρουντ, του αξίζει!
Φυσικά, το καλύτερο κομμάτι του επεισοδίου ήταν όλες οι αναφορές στον πιλότο και σε άλλα προηγούμενα επεισόδια και τα flashback. Ήταν μια γλυκόπικρη (η λέξη που νομίζω χρησιμοποίησαν οι περισσότεροι για να περιγράψουν το φινάλε) αναδρομή στην ιστορία των χαρακτήρων -- κι ενώ από τη μια είναι στενάχωρο να σκέφτεται κανείς ότι όλα αυτά ο Τσακ τα θυμάται, αλλά η Σάρα όχι, από την άλλη, όμως, η ελπίδα είναι ακόμα εκεί. Είναι και μια δεύτερη ευκαιρία να δημιουργήσουν νέες αναμνήσεις, σαν να ξαναγυρίζουν πίσω στη ζωή τους και ξαναζούν τις πιο όμορφες στιγμές τους λίγο διαφορετικά. Δεδομένων των συνθηκών, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα, οπότε το τέλος δε με χαλάει. Ο Τσακ είναι με τη Σάρα, οι φίλοι τους μπορεί να είναι μακριά, αλλά είναι ζωντανοί και χαρούμενοι... Ναι, όλα θα πάνε καλά.
Εις το επανιδείν, Τσακ.
Απάντηση με Παράθεση
