This is it. Το ψηφιδωτό του πόνου και της καταστροφής, η ραδιουργία, η τιμωρία, οι συνέπειες, το ναυάγιο, ο θάνατος. Σήμερα βρέθηκα ενώπιον του σπουδαιότερου επεισοδίου του Breaking Bad. Και είμαι πολύ τυχερός για αυτό.
Το μεγαλείο της ώρας ξετυλίγεται από το cold opening που συνδέει ένα πολύ πιο αθώο παρελθόν, την στιγμή του πρώτου ψέμματος, την στιγμή που εγώ ως θεατής αναρωτιόμουν που θα φτάσει αυτός ο κύκλος της ιστορίας. Στο Οζυμάνδιας. Ξεθωριασμένα διαγράφονται τα χαμένα πλέον πρόσωπα των πρωταγωνιστών από το to'hajiilee στο πρώτο εκείνο μαγείρεμα και εμφανίζονται ως ανάγλυφα αυτά του θανάτου και του μαστιγίου. Κι όμως, το σενάριο κατάφερε και μεταχειρίστηκε τον απόλυτο όρο του cliffhanger του προηγούμενου επεισοδίου και το δικαιολόγησε καθηλωτικά. Ο Hank δεν είναι ο Χανκ του Γουόλτ, αλλά ο A.S.A.C Schrader και ο κώδικας τιμής του δεν άλλαξε ούτε και στο τελευταίο δευτερόλεπτο της ζωής του. Σαν μία τυφλωτική και εκκωφαντική διάυγεια, ο Walt βρίσκεται ένας με το χώμα, χάνοντας για πρώτη φορά ένα μέλος της οικογενείας του. Κατά τον ίδιο, φταίχτης είναι ο Jesse και η τιμωρία του θα πρέπει να είναι η μεγαλύτερη. Και παράλληλα, θα πρέπει να την παρακολουθεί με ηδονοβλεπτικές τάσεις. Mr. Chips into Scarface.
Κι όμως, ο θάνατος που προς στιγμή αποδέχθηκε η ίδια η ψυχή του Jesse μετατρέπεται σε ένα ακόμα μεγαλύτερο και πολύ πιο άδικο μαρτύριο.
''I watched Jane die'', κατάρρευση, βία και κλείδωμα σαν ξεψυχισμένο ον στο εργαστήριο όπου ο μεγαλύτερος του εφιάλτης είναι παρών.
Ένας μοναχικός αγώνας προς την επιβίωση, με ένα βαρέλι 11 εκατομμυρίων για τον Walt που το παρελθόν του (έξοχη η πινελιά του παντελονιού που πετούσε στον αέρα στον πιλότο και σήμερα βρέθηκε μπροστά του)τον κυνηγά μέσα στην έρημο. Δεν νιώθω ούτε ένα ψήγμα συμπάθειας. Το συναίσθημα μεταφράζεται ως λύπηση.
Η διαμέληση του Ozymandias ήταν τέτοια που δεν μπορούσα να πιστεύσω και συνάμα να επεξεργαστώ αυτά που έβλεπα μπροστά μου. Ήταν αναπόφευχτο να μαθευτεί η αλήθεια στον Jr όπου όλος ο κόσμος γύρω του άλλαξε, η Skyler μέσα σε μία αναπάντεχη κατάρρευση που είχε ως επιστέγασμα την συνάντηση με τον Walt. Ο χαμός της οικογένειας του είναι γεγονός και η τηλεοπτική του μεταφορά ισοπεδωτική. Το βλέμμα του Bryan Cranston και οι εσωτερικές του εναλλαγές, ο θρήνος της Skyler που καταλήγει σε σπαραχτικό ερμηνευτικό κρεσέντο μίας μητέρας που είναι έτοιμη να χάσει το παιδί της και ο έτερος θρήνος της γυναίκας Marie που έχασε τον άνθρωπο που είχε πάνω από όλα.
Ο χαμός είναι ένα πολύ μεγάλο μέρος του σημερινού επεισοδίου μιας και παρατήρησα πως όλοι οι πρωταγωνιστές είναι πιο φτωχοί. Στην ψυχή τους. Και ο ίδιος ο Walt, ένα φάντασμα που κινείται. Η τελευταία του προσπάθεια να κάνει το ορθό για την οικογένεια και συνάμα την απενεχοποίηση της Skyler υποκρύπτει την παρανοική του υπόνοια ότι ακόμα μπορεί να θεωρείται μέλος της οικογένειας. Ο Walter White, κατά την γνώμη μου, σήμερα εχασε και την οικογένεια του. Έχει μείνει μόνος. Και η κατάληξη του, μιλώντας εντελώς από την δική μου προσωπική σκοπιά, πιστεύω πως θα είναι μόνο μία.
Η τηλεόραση δεν έχει υπάρξει ποτέ καλύτερη από αυτήν την ώρα και το λέω έχοντας παρακολουθήσει πολύ μεγάλες σειρές, εφάμιλου βεληνεκούς και πολύ σπουδαία επεισόδια. Το Ozymandias είναι ένας ύμνος στην τέχνη της κινηματογράφησης, μία ώρα που χαρίζει απλόχερα μερικές από τις καλύτερες ερμηνείες που έχουν γραφεί σε τηλεοπτικό φακό, αριστουργηματική σκηνοθεσία, φωτογραφία και μοντάζ που σμιλεύουν την σειρά ως ενιαίο σύνολο 6 σεζον και μία ένταση που επιδρά στο κορμί σου.
Είμαι πολύ άπειρος να διαχειριστώ την σπουδαιότητα και την κληρονομιά του και ξέρουμε όλοι πως σε αυτά τα θέματα ο χρόνος είναι ο καλύτερος κριτής. Η ιστορία γράφεται με χρυσά γράμματα.
Απάντηση με Παράθεση
). 
.gif "Happy")
