ARRIVAL πολύ καλή ταινία με μοναδική παράκρουση ήταν όταν το κορίτσι ρώτησε την μάνα "πως λέγεται επιστημονικά η κατάσταση κατά την οποία και οι 2 πλευρές κερδίζουν" και η απάντηση της ήταν "παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος" ... Seriously? Do a f. research....
One day, I shall come back. Yes, I shall come back. Until then, there must be no regrets, no tears, no anxieties.
Σωστή είναι η απάντηση. Δεν λέει zero-sum game. Αν δεν κάνω λάθος λέει non-zero-sum game.Αρχική Δημοσίευση από τον/την panagiotis1988
Φρόνημα Παναγιώτη... Εκτός του οτι δεν το λέει στην κόρη της (στην οποία παρεμπιπτόντως απαντά κάτι πολύ διαφορετικό που στη συνέχεια αποδεικνύεται σημαντικός κρίκος στην εξέλιξη της πλοκής) όταν χρησιμοποιεί τη συγκεκριμένη φράση λέει non zero sum game, το αντίθετο δηλαδή του παιχνιδιού μηδενικού αθροίσματος όπου η χασούρα του ενός ισούται με το κέρδος του άλλου.
Αυτό που βρίσκω εκπληκτικό στα παραπάνω και με προβλημάτισε βαθύτατα παρακολουθώντας τις συγκεκριμένες σκηνές αλλά και τη μετέπειτα εξέλιξη του έργου, είναι η θλιβερή διαπίστωση πως η γλώσσα που επινόησε ο άνθρωπος ως απόλυτη μορφή επικοινωνίας δεν προβλέπει λέξη για μια τέτοια κατάσταση αμοιβαίου κέρδους. Χαρακτηριστικότατο δείγμα του τρόπου που είναι δομημένη η ανθρώπινη σκέψη και κατ επέκταση ο τρόπος ζωής στις κοινωνίες που έχει αναπτύξει. Γιατί όταν λείπουν οι λέξεις, λείπουν και οι σκέψεις. Σε συνδυασμό και με τα καίρια ζητήματα που πολύ εύστοχα θέτει η ταινία για το τι σημαίνει γλώσσα και πως αποτελεί το σημαντικότερο εργαλείο που διαθέτει ο άνθρωπος για ν' αντιλαμβάνεται τον κόσμο, σχηματίζει σιγά σιγά τον κύκλο μέσα στον οποίο αναπτύσσει υποδειγματικά τις θεματικές της, με τον άνθρωπο πάντοτε ως κεντρομόλο δύναμη και τη γλώσσα ως φυγόκεντρο που τον καλεί να κοιτάξει απ' έξω.
Τα μαθηματικά είναι η γλώσσα του σύμπαντος, λένε οι σοφοί, μια φράση που πάντα με συγκινούσε ιδιαίτερα αλλά δεν είχα αντιληφθεί την πλήρη έκταση της σοφίας της. Η προσοχή μου ήταν εστιασμένη κυρίως στα μαθηματικά και το σύμπαν και δεν στάθηκα ποτέ στην τρίτη λέξη, τη σημαντικότερη, δίνοντας την προσοχή που της αξίζει. Και ποια είναι η ύψιστη μορφή γλώσσας; Χμ... Καρφωμένος στη θέση μου και χαμένος σε σκέψεις, η διαπίστωση πως το μυαλό μου ανέτρεξε σε μια αγαπημένη φράση απο μια άλλη αγαπημένη ταινία έφερε ένα χαμόγελο στα χείλη μου. Poetry. They should have sent a poet.
Το Arrival το πήγε ακόμη βαθύτερα. Για την ακρίβεια, βούτηξε αδιανόητα βαθιά, σε νερά που τα reviews δεν τολμούν ούτε να βρέξουν τα πόδια. Ταινία σταθμός για το σκεπτόμενο Sci-Fi, απ τις βαθύτερες και πολυεπίπεδες δημιουργίες που έδωσε το είδος μετά την Οδύσσεια του Kubrick.
Τελευταία επεξεργασία από τον/την Reben; 21 Ιανουαρίου 2017 στις 19:25
Ο άνθρωπος δεν ανέπτυξε μία γλώσσα αλλά πολλές. Και κάθε μια από αυτές διαφέρει πολύ στην ποιότητά της από τις υπόλοιπες. Στο σχόλιό μου γράφω ότι η ταινία δεν πήγε τόσο βαθιά όσο θα έπρεπε. Την θεωρώ και εγώ αριστούργημα αλλά δεν έφτασε εκεί που μπορούσε. Ο λόγος που το γράφω αυτό είναι ότι ενώ ξεκίνησε πολύ καλά επικεντρώνοντας στην γλώσσα σαν εργαλείο σκέψης δεν προχώρησε στο τι μπορούν να προσφέρουν οι άλλες ανθρώπινες γλώσσες που έχουν τελείως διαφορετική προοτπική από την αγγλική π.χ. η κινέζικη. Αντίθετα στην ταινία η αγγλική γλώσσα θεωρείται το απόλυτο εργαλείο επικοινωνίας ενώ είναι μια κατά βάση περιορισμένη γλώσσα ως επί το πλείστον λατινογενής με πολλές προσθήκες από άλλες γλώσσες π.χ. ελληνική και ένα σωρό σημειολογικούς ορισμούς λέξεων που δεν έχουν σχέση με κανένα κανόνα παραγωγής λέξεων.
Αντίθετα στα ελληνικά υπάρχουν και ρίζες και κανόνες για να δημιουργηθεί μια λέξη όποτε χρειαστεί.
Η λέξη που ψάχνεις λοιπόν στην ελληνική για μια κατάσταση αμοιβαίου κέρδους είναι αμφικερδές.
Εάν ψάξεις δεν θα την βρεις πουθενά. Οι κανόνες όμως της γλώσσας και οι ρίζες είναι τέτοιες που μπορούν να την δημιουργήσουν και όχι μόνο να την δημιουργήσουν αλλά και να καταλάβουν και οι άλλοι τι σημαίνει ακούγοντάς την για πρώτη φορά και να την προφέρουν και σωστά. Σε αυτό το σημείο το Arrival αστόχησε και δεν ξέφυγε από την πεπατημένη "ότι γίνεται στις ΗΠΑ είναι το καλύτερο σε όλο τον κόσμο" Θα μπορούσε να προχωρήσει πολύ παραπέρα δείχνοντας πόσο σημαντικό είναι να αλλάξεις προοπτική χρησιμοποιώντας μιαν άλλη γλώσσα αλλά δεν το έκανε. Έκανε κάποιες προσπάθειες να αναδείξει τους διαφορετικούς τρόπου επικοινωνίας π.χ. με την αφή στα πλάνα που παρενέβαλε ξαφνικά καθώς προσπαθούσε να σκεφτεί η επιστήμονας αλλά δε το ολοκλήρωσε. Παρέμεινε στις γνωστές αμερικανιές. Για αυτό παρόλο το ότι η ταινία μου άρεσε πολύ εντούτοις δεν θεωρώ ότι πήγε τόσο βαθιά όσο θα μπορούσε να πάει.
Στο κομμάτι που παρέθεσες, αναφέρομαι στο γεγονός οτι δεν υπάρχει λέξη στην ανθρώπινη γλώσσα (σε οποιαδήποτε γλώσσα και όχι μόνο στην αγγλική) που να ορίζει το non zero sum game. Και στέκομαι στην διαπίστωση χαρακτηρίζοντάς τη θλιβερή, διότι αντικατοπτρίζει τον τρόπο που σκέφτεται και ενεργεί ο άνθρωπος. Από εκεί και πέρα, το γεγονός οτι ο πλούτος μιας γλώσσας της επιτρέπει να γεννά νέες λέξεις με τον τρόπο που περιγράφεις, προφανώς και δεν αμφισβητείται, όμως δεν απαντά στο πρόβλημα που περιέγραψα. Το είπες και μόνος σου, η λέξη "αμφικερδές" δεν υπάρχει πουθενά. Και δεν υπάρχει, παρά το γεγονός οτι η γλώσσα διαθέτει τους μηχανισμούς για να τη δημιουργήσει, ακριβώς διότι δεν προέκυψε ποτέ ανάγκη για να υπάρξει, σ' έναν πολιτισμό που είναι χτισμένος πάνω σε κερδισμένους και χαμένους.
Από εκεί και πέρα, η ταινία πραγματεύεται τις δυνατότητες της γλώσσας ως εργαλείο έκφρασης και επικοινωνίας, τη συνδέει με την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, την ανάπτυξη του εγκεφάλου και κατ επέκταση τον διαφορετικό τρόπο σκέψης ανάλογα με τη γλώσσα που μαθαίνει. Και δεν σταματά εκεί, εισχωρεί ακόμα βαθύτερα εξερευνώντας τη σύνδεση μεταξύ γλώσσας και αισθήσεων, τον τρόπο που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον κόσμο, τη σχέση του με το χώρο και το χρόνο, επαναπροσδιορίζοντας τη συναίσθηση και την επίγνωση της ίδιας του της ύπαρξης και της θέσης του στο σύμπαν. Από αγγλικά μέχρι κινεζικά, πορτογαλικά και φαρσί, η ταινία κάνει όλες τις αναφορές που απαιτούνται για να αναπτύξει τις θεματικές της, αποδεχόμενη εξαρχής οτι οι γλώσσες που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος στον μικρόκοσμό του δεν επαρκούν για να ξεκλειδώσουν τα μυστικά της δημιουργίας. Και διάολε, το πετυχαίνει κάνοντας με απόλυτη προσήλωση αυτό για το οποίο την κατηγορείς οτι δεν έκανε, εξερευνώντας απ' την αρχή ως το τέλος το πόσο σημαντικό είναι ν' αλλάζει κανείς προοπτική χρησιμοποιώντας μια άλλη γλώσσα.
Έχει ξεφύγει η ταινία, βρίσκεται αλλού, κινείται σε κοσμική προοπτική. Προσωπικά προτιμώ να φύγω μαζί της παρά να μείνω πίσω και να συζητώ για "αμερικανιές" (που έτσι κι αλλιώς η ταινία δεν θεωρώ πως έχει καμία σχέση μ' αυτό που περιγράφεις). Πέρα απ' το οτι το συγκεκριμένο νήμα δεν προσφέρεται, δεν βρίσκω και κανένα απολύτως ενδιαφέρον σε κινηματογραφική συζήτηση μ' αυτούς τους όρους.
Τελευταία επεξεργασία από τον/την Reben; 22 Ιανουαρίου 2017 στις 04:43
Εάν δεν θεωρείς "αμερικανιές" το ότι...
Spoiler
...τότε όντως μιλάμε άλλη γλώσσα. Και εγώ "έφυγα" με την κινηματογραφική μαγεία της ταινίας. Αλλά όταν κρίνω ένα έργο το κρίνω συνολικά. Δεν το κρίνω μόνο κινηματογραφικά. Και αν το έργο παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό του όπως το Arrival το κρίνω ακόμη αυστηρότερα γιατί μου δημιουργεί προσδοκίες που δεν έχω σε άλλες ταινίες.
Βασικά έχετε δίκιο για το ότι είπε non-zero sum game (οι μεταφραστές της ταινίας το είχαν μεταφράσει σαν zero-sum game) και λόγω τις νύστας μου (την είδα στον κινηματογράφο στις 12 το βράδυ) δεν παρατήρησα τα αγγλικά τους...όπως και να έχει όμως είναι λάθος μιας και αυτό που ζήταγε το κοριτσάκι (επιστημονικώς το win-win) δεν είναι το non-zero sum game αλλά το Nash equilibrium ενός non-zero sum game
Κατά τα άλλα συμφωνώ απόλυτα με τα γραφόμενα σου Reben και θέλω να σε συγχαρώ για τον τρόπο με τον οποίο γράφεις.
Τελευταία επεξεργασία από τον/την panagiotis1988; 22 Ιανουαρίου 2017 στις 18:12
One day, I shall come back. Yes, I shall come back. Until then, there must be no regrets, no tears, no anxieties.
Δικαιώματα Δημοσίευσης
|
Απάντηση με Παράθεση
