Απόλαυσα και τη δεύτερη σεζόν, αν και στην αρχή δυσκολεύτηκα λίγο να καταλάβω το ρόλο
Spoiler
του Τζον Κριζ. Φυσικά, τελικά αποδείχτηκε ότι παραμένει το γνωστό κάθαρμα που όλοι ξέραμε, με αποτέλεσμα ένα δυνατό φινάλε, που με κάνει να λαχταράω για τη συνέχεια.
Πάμπολλες οι αναφορές στα '80s, φυσικά, με πιο αστεία το '80s αισθητικής όνειρα του Τζόνι για την Κάρμεν. Συγκινητικό (ποιος θα το περίμενε!) το reunion της παλιάς του παρέας από το γυμνάσιο και πολύ ενδιαφέρουσα η εξέλιξη του Hawk. Αν και δεν παραπονιέμαι (μιας και είναι ο αγαπημένος μου), ο Μιγκέλ είναι κάπως μπερδεμένα γραμμένος, αν λάβουμε υπόψη και τη μετάλλαξή του στο τελευταίο επεισόδιο της πρώτης σεζόν.
Από τους νέους χαρακτήρες, πλάκα έχει ο Ρέιμοντ (μου θυμίζει τον Ζακ Γαλιφιανάκη), ενώ έχω αντιπαθήσει απέραντα την Τόρι, που, όμως, έχει σαφώς πολύ καλύτερες κινήσεις καράτε από την ολίγον ξενέρωτη Σαμάνθα ΛαΡούσο.
Συμπερασματικά, όπως λακωνικά είπε και ο σύζυγος: "Καλά το πάνε. Μήπως να το δείχναμε και στο GoT;"
Maybe there's hope.
Be ashamed to die until you have won some victory for humanity.
Horace Mann
Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. Nίκος Καζαντζάκης
Πολύ καλή και η δεύτερη. Χωρίς την πρωτοτυπία της 1ης φυσικά, αλλά δεν απέχει και πολύ.
Spoiler
Θα ήθελα λίγη περισσότερη... ωρίμανση για τους δυο αγαπημένους μας ήρωες. Ο Λαρούσο παραμένει θερμοκέφαλος όπως πάντα, και επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη. Ο Τζόνι το παλεύει, δείχνει περισσότερο συνειδητοποιημένος και αποφασισμένος, αλλά την πάτησε από τον ίδιο άνθρωπο που τον πρόδωσε τόσα χρόνια πριν.
Τα παιδιά έχουν για εμένα λιγότερο ενδιαφέρον. Η τελική μάχη έστειλε τον όποιο ρεαλισμό σε επίπεδα... Pulp Fiction (όχι απαραίτητα κακό) αλλά το τελικό twist με τον Μιγκέλ έχει ζουμί.
Ελπίζω στην επιστροφή της Άλι, αλλά και άλλων από το παρελθόν. Να δω πώς θα τα βγάλουν πέρα οι φίλοι μας χωρίς Καράτε, Κόμπρα Κάι και Μίστερ Μιγιάγκι.
Πολυ μου αρεσε.Περα απ'το οτι ξυπνησε πολλες 80s αναμνησεις το πιο δυνατο στοιχειο της σειρας ειναι πως εχει μια πολυ ωραια ειρωνια στα πραγματα,στο πως εξελισονται και δειχνει πολυπλευρους χαρακτηρες και καταστασεις.
Ενα revival που χαιρεσαι να το βλεπεις.
με παμπολλες παρεξηγησεις,ενα φαντασμα απ'το παρελθον που ηρθε να βαλει ακομα περισοτερη φωτια,μια ενδιαφερουσα αντιστροφη ρολων σε πολλες φασεις απ'τη μια πλευρα στην αλλη με το θερμοαιμο στοιχειο να κυριαρχει και στις δυο πλευρες εκτος απο ελαχιστες εξαιρεσεις οπως το 9ο επισοδειο που το χαρηκα με τους Λαρουσο-Λωρενς σε ενα τυχαιο δειπνο μαζι να ειναι οκ σε ενα ανθρωπινο επιπεδο,ενω αντιθετως στο 10ο εγινε ο κακος χαμος σε ολα τα επιπεδα με τραγικη ειρωνια ο μαθητης του Λαρουσο να τραυματισει ανεντιμα και θανασιμα το μαθητη του Λωρενς που υπακουσε στην νεα εντολη του Τζονυ να δειξει ελεος.Ελπιζω να ζησει τελικα και να καταλαβουν και οι δυο ποιος ειναι ο πραγματικος τους εχθρος.Ο John Kreese,ο εγωισμος τους και το οτι δεν ειναι τοσο καλοι δασκαλοι οσο ο αειμνηστος Μιστερ Μιγιαγκι και πρεπει να κανουν κατι γι'αυτο γιατι ευθυνονται για τα παιδια.
ολοκληρωσα τη 2η σεζον και μπορω να πω τηνα απολαυσα...εχω τις ενστασεις μου για το 10ο επεισοδιο...και το τροπο που εκλεισε η σεζον...αλλα σιγουρα θα εχουν χωρο να παιξουν με πολυ σημαντικο θεμα στη τριτη σεζον.!!
Spoiler
ενα απο τα πραγματα που μου αρεσουν ειναι το γκριζο των χαρακτηρων...δεν ειναι κακος ο Μιγκελ, δεν ειναι κακος ο Ρομπι, ουτε καν η τυπισσα η Τορυ δεν ειναι κακια.!! απλα η κατασταση μιας τους φερνει στη μια πλευρα και μια στην αλλη.!!! μονος villain της σειρας ειναι μαλλον ο σενσει Κρις και ο αχωνευτος Χοκ.!!
δεν ειναι κακος ο Μιγκελ, δεν ειναι κακος ο Ρομπι, ουτε καν η τυπισσα η Τορυ δεν ειναι κακια.!! απλα η κατασταση μιας τους φερνει στη μια πλευρα και μια στην αλλη.!!! μονος villain της σειρας ειναι μαλλον ο σενσει Κρις και ο αχωνευτος Χοκ.!!
Αν και αντιπάθησα πολύ
Spoiler
την Τόρι, μπορώ να καταλάβω ότι η συμπεριφορά της είναι αποτέλεσμα της περίπου white trash ζωής της. Το ίδιο ακριβώς πιστεύω ότι ισχύει και για τον Hawk: ήταν θύμα bullying για το λαγόχειλό του και αποφάσισε να σταματήσει να είναι θύμα. Βέβαια, προφανώς ψάχνει την αυτοεκτίμησή του στο λάθος μέρος και έχει και ο ίδιος γίνει θύτης, όμως νομίζω ότι η σειρά ξεκάθαρα δείχνει ότι υπάρχει ακόμα κάτι μέσα του από το geek που ήταν κάποτε: όταν ο Ντιμίτρι του μιλάει για το Doctor Who, στιγμιαία ενθουσιάζεται ολοφάνερα.
Το ότι φαίνεται να αντιδρά θετικά στη λήξη της θητείας του Μόφατ ως showrunner προσωπικά το θεωρώ έξτρα μπόνους δείγμα καλού χαρακτήρα.
Maybe there's hope.
Be ashamed to die until you have won some victory for humanity.
Horace Mann
Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. Nίκος Καζαντζάκης
DamnFineCherryPie thanked for this post
ATHENA1971 liked this post
.gif "Covered Laugh")
Αρχική Δημοσίευση από τον/την blackys88b
Αν και αντιπάθησα πολύΤο ότι φαίνεται να αντιδρά θετικά στη λήξη της θητείας του Μόφατ ως showrunner προσωπικά το θεωρώ έξτρα μπόνους δείγμα καλού χαρακτήρα.Spoiler
Δικαιώματα Δημοσίευσης
Απάντηση με Παράθεση
Όταν μπούκαρε στο σπίτι του Τζόνυ, ήθελα να φάει το τηγάνι με τα μπέικον στο κεφάλι..gif "Clapping Hands")
