Έχοντας διαβάσει (μελετήσει; ) το Σιλμαρίλλιον και τις Ατέλειωτες Ιστορίες (ναι, μελετήσει) είχα κάποιες προσδοκίες. Απ'την άλλη, βλέποντας πως τα πολλά λεφτά σημαίνουν μία λίστα παραγωγών να, και ξέροντας ότι οι κύριοι σεναριογράφοι είναι νεαροί της σχολής του JJ Abrams, είχα κάποιες...άλλες προσδοκίες. Και σίγουρα λόγω του ότι τα βιβλία είναι πολύ ελαφρά στην περιγραφή τους της Δεύτερης Εποχής, καταλαβαίνω ότι οι σεναριγράφοι θα πρέπει να δημιουργήσουν πολλούς διαλόγους, δευτερεύοντες χαρακτήρες, καταστάσεις, για να μην είναι η σειρά απλά ένα μάθημα ιστορίας. Άρα άρχισα να βλέπω την σειρά με περιέργεια.
1ο: μέτρια εντύπωση γενικά. Για επεισόδιο πιλότο έχει πολλά προβλήματα ρυθμού και είτε οι διάλογοι δεν είναι πολύ καλοί είτε οι ηθοποιοί δεν έχουν την απαραίτητη παρουσία. Ωραία εφέ άξια του κινηματογράφου αλλά κάτι λείπει. Στα πλην κατά την γνώμη μου γενικότερα τα ξωτικά, δεν έχουν αυτό το αιθέριο, το μαγικό, το υπεράνω, είναι απλά Άνθρωποι με μακριά αυτιά. Και το να τους βλέπεις να μαλώνουν για μικροπολιτική και να γράφουν πολιτικούς λόγους τους κάνει να χάνουν την αίγλη τους. Εντυπωσιακή η τελευταία σκηνή με
Spoiler
την σχεδόν-άφιση στο Βάλινορ, η αίσθηση υπερφυσικής-θρησκευτικής έκστασης είναι απεικονισμένη όπως και θα'πρεπε
αλλά ακριβώς μετά το χαλάει με
Spoiler
την απόφαση τελευταίας στιγμής της Γκαλάντριελ να βουτήξει στην θάλασσα - τι σου είναι 5000 χμ κολύμπι; Είπαμε, είναι αθάνατα τα Ξωτικά αλλά όχι κι έτσι.
2ο: σαφώς καλύτερο, δεν είχα τα προβλήματα ρυθμού. Συνεχίζουμε να ανακαλύπτουμε τον κόσμο, με τους Νάνους. Συμπαθείς ο Έλροντ με τον Ντούριν τον νεότερο και με αρκετό χιούμορ. Μια σκηνή άξια του Τόλκιν με τον
Spoiler
τύπο που έπεσε με μετεωρίτη να μιλάει στις πυγολαμπίδες και να σχηματίζουν έναν αστεριμό.
Τρελή, τρελή σεναριακή σύμπτωση ότι η Γκαλάντριελ
Spoiler
σώζεται από μία σχεδία στην μέση του ωκεανού, και ότι ένας επιβάτης είναι από κάποια βασιλική οικογένεια.
Συμπαθητικός ο μαύρος ξωτικός και η ιρανή φλερτ του.
3ο: συνεχίζω να έχω μία αρκετά καλή εντύπωση, όχι σε όλα αλλά σε γενικές γραμμές. Μου αρέσει που με κάθε επεισόδιο εισαγάγεται ένα νέο μέρος, σαν να μεγαλώνει όλο και περισσότερο ο νοητός χάρτης του κόσμου που εξερευνούμε. Εδώ, το Νούμενορ, που περίμενα χρόνια να το δω - μου αρέσει η απεικόνιση των καραβιών, το πιο μεσογειακό κλίμα του νησιού, η εικόνα της πόλης που μοιάζει με το Μίνας Τίριθ με τον βράχο και το δέντρο ψηλά. Αλλά συγχρόνως είναι κάποια πράγματα που με ξενερώνουν, πρώτη πρώτη η Γκαλάντριελ
Spoiler
που είναι ξέρω γω 5000 ετών και συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο παιδί που δεν του κάνουν το χατήρι, και που παίρνει μαθήματα από νεαρότερους από αυτήν Ανθρώπους. Καταλαβαίνω ότι θέλουν να κάνουν ένα character arc όπου θα εξελίχτεί από αυτό σε κάποια πιο σοφή και μετριασμένη, αλλά είναι γραμμένο πολύ άτσαλα. Επίσης άτσαλη η εισαγωγή του Ισίλντουρ, περνάμε από μία σκηνή στην άλλη απλά επειδή πρέπει να εισαγάγουν τον χαρακτήρα, χωρίς να ρέει η ιστορία. Αστείο ότι αυτός θα γίνει ο μεγάλος Ισίλντουρ, και καταλαβαίνω πάλι ότι αρχίζει σαν outsider για να έχει περιθώριο να εξελιχτεί σαν χαρακτήρας. Έστω.
Η αφήγηση έχει πολλά mystery boxes εκεί που δεν νομίζω ότι θα'πρεπε, ο Τόλκιν δεν είναι μυστηρίου - JJ Abrams πάλι δηλητηριάζεις άλλο ένα franchise! Πχ
Spoiler
η ταυτότητα του τύπου από τον μετεωρίτη, το τι κρύβει το κουτί των Νάνων στο προηγούμενο, ή το πρόσωπο του Άνταρ που δεν το αποκαλύπτουν πλήρως για να κάνουν cliffhanger...
4ο: αρχίζω να ξενερώνω. Η Γκαλάντριελ μου είναι ανυπόφορη. Τα σεναριακά-σκηνοθετικά εφέ για να μας κάνουν έκπληξη δεν δουλεύουν καθόλου:
Spoiler
η Μίριελ την μία σκηνή δεν εμπιστεύεται την Γκαλάντριελ την μία σκηνή την εμπιστέυεται, και μετά πάλι όχι και μετά twist! και πάλι ναι, όλα αυτά μέσα σε 15 λεπτά. Ωραίες εικόνες, η αίθουσα με τον πατέρα της τον βασιλιά είναι γεμάτη με Easter eggs, αλλά όλα αυτά με βγάζουν εντελώς από τον κόσμο. Επίσης...οι Νουμενοριανοί φοβούνται τα Ξωτικά επειδή θα τους κλέψουν τις δουλειές; Τι είναι αυτό, South Park? Ενδιαφέρουσα η πολιτική ίντριγκα με τον σύμβουλο Αλ-Φαραζόν αλλά θέλει περισσότερο χρόνο να αναπτυχθεί.
5ο: χμ. Νομίζω ότι θα το χαιρόμουν περισσότερο αν δεν είχα διαβάσει Τόλκιν.
Spoiler
Η ιστορία με το μίθριλ και το ότι τα Ξωτικά θα πεθάνουν μέσα σε μήνες (!) αν δεν το πάρουν: ένα μεγάλο ΤΙ;!; Αυτό όχι μόνο δεν το αναφέρει ο Τόλκιν, αλλά έρχεται και σε αντίθεση μαζί του - και έστω, σαν προσθήκη δεν καταλαβαίνω το γιατί. Υποθέτω για να υπάρχει περισσότερο ένταση. Συνεχίζουν οι σεναριακές ευκολίες και τα φτηνά τρικ. Ο Χάλμπραντ παρατάει το φυλακτό του και 2 δευτερόλεπτα μετά αλλάζει γνώμη και μπαίνει επική μουσική. Η μεγάλη εκστρατεία της ναυτικής υπερδύναμης είναι 3 πλοία με πλήρωμα από εθελοντές! Και ο Ισίλντουρ και η παρέα του που έχουν κάποια εκπαίδευση, αντί να τους βάλουν για ναύτες τους βάζουν στον στρατό ξηράς. Και ο Αλ-Φαραζόν θέλει να καταλάβει όλη την Μέση-Γη με στρατό από ανεκπαίδευτους εθελοντές;...
Πωπω πάρα πολλές λεπτομέρεις δεν κολλάνε.
Επίσης είναι παράξενο το πόσο πολύ σημασία στον Τόλκιν έχουν τα ταξίδια και εδώ πηγαινοέρχονται από την μία άκρη του χάρτη στην άλλη σαν αστραπή αντί να παίρνει βδομάδες ή και μήνες, μοιάζει πολύ μικρός ο κόσμος. Και το πέρασμα του χρόνου είναι παράξενο, στην ιστορία στον Νότο μοιάζουν να έχουν περάσει μόνο μερικές μέρες ενώ στην ιστορία με τα Ξωτικά και τους Νάνους σίγουρα έχουν περάσει πολλοί μήνες - βλέπε την κατασκευή του χυτηρίου του Κελέμπριμπορ. Τεσπα.
Κατεβασμένες πολύ οι προσδοκίες, τουλάχιστον χαίρομαι τα visuals.
Στα θετικά η μουσική του Bear McCreary, σταθερή αξία στα ορχηστρικά soundtracks σειρών από εποχή Battlestar Galactica. Άξια συνέχεια του Howard Shore.
1Χ05, "Partings"
Για να είμαι δίκαιη στη σειρά, επειδή την πρώτη φορά είχα κοιμηθεί στο 85% του επεισοδίου, το ξαναείδα. Δε νομίζω ότι είχα χάσει και πάρα πολλά, για να είμαι ειλικρινής. Το ζήτημα με το μίθριλ με παραξένεψε κι εμένα, δεδομένου ότι το υλικό μας είναι γνωστό από τις ταινίες, αλλά εκεί δεν είχε κάποια ιδιαίτερη πνευματική σημασία. Γενικά, όλα είναι κάπως αδιάφορα, κάπως στατικά, κάπως "κούτσου-κούτσου θα σας φτάσουμε στο φινάλε".
Η Γκαλάντριελ και ο τρόπος που κανονίζει
Spoiler
ερήμην του τη ζωή του Χάλμπραντ
είναι απλά εξοργιστικός.
Δε συμπαθώ τους πρόγονους των Χόμπιτ. Απ' ό,τι φαίνεται,
Spoiler
δε διστάζουν να αφήσουν πίσω δικούς τους συγχωριανούς, αν αυτοί δεν είναι αρκετά γρήγοροι και τους εμποδίζουν στην αποδημία τους. Και είναι περισσότερο από πρόθυμοι να ρίξουν το φταίξιμο για όσα στραβά βλέπουν γύρω τους στον "ξένο".
1Χ06, "Udun"
Α, εδώ έχουμε το τηλεοπτικό ανάλογο των "Δύο Πύργων", που είναι και η αγαπημένη μου ταινία της τριλογίας:
Spoiler
λίγοι και άμαθοι στη μάχη εναντίον πολυπληθούς στρατού -- τσεκ
ο ήρωας πρωταγωνιστής (εδώ το Ξωτικό, στην ταινία ο Άραγκορν) δίνει ελπίδα στο ανήλικο αγόρι που θα πολεμήσει στη μάχη -- τσεκ
το Ξωτικό-γαμάτος τοξότης δε χάνει το στόχο του ούτε μια φορά, εκτός από τότε που ΠΡΕΠΕΙ να ευστοχήσει (στην ταινία ο Λέγκολας με το λαμπαδηφόρο Ορκ, εδώ το Ξωτικό που *δε ρίχνει ούτε μισό βέλος* στην ομάδα των Ορκ με τον πολιορκητικό κριό) -- τσεκ
ο από μηχανής Θεός στρατός που έρχεται από τα ανατολικά, ακριβώς τη στιγμή που η μάχη δείχνει χαμένη -- τσεκ (Βέβαια, στην ταινία ο Γκάνταλφ ήξερε πού πήγαινε. Εδώ, πώς στο καλό οι Νουμενοριανοί, που δεν έχουν ιδέα από Μέση Γη, ήξεραν πώς να φτάσουν σε ένα ξεχασμένο χωριουδάκι, ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε; Για να μην αναφέρω ότι, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ελέντιλ, χρειάζονταν δύο μέρες για να φτάσουν στο βουνό κι εδώ πέρασε σκάρτα μία.)
Θα τολμήσω αν πω ότι αυτό το επεισόδιο το διασκέδασα πιο πολύ από όλα τα προηγούμενα, μάλλον επειδή είχε περισσότερη δράση και λιγότερο διάλογο. Το θέμα είναι ότι, εκτός από τους Έλροντ-Ντούριν και τον Άνταρ, οι αλληλεπιδράσεις των υπόλοιπων χαρακτήρων μεταξύ τους δεν έχουν ούτε δύναμη ούτε ενδιαφέρον. Το Ξωτικό-πολεμιστής και η μαμά (τα ρούχα της οποίας αφενός δε λερώνονται ποτέ, αφετέρου μου θυμίζουν ανέμελη ζωγράφο στη Μονμάρτρη), για παράδειγμα, δε με πείθουν καθόλου
Spoiler
για ερωτευμένοι.
Και πώς να πείσουν, αφού δε δόθηκε αρκετός χρόνος στο backstory τους;
Και μετά, έχουμε κι αυτά:
Spoiler
- Πού τη βρήκε η Γκαλάντριελ την ξωτικιά πανοπλία;
- Με ποια λογική το πλοίο της Αντοβασιλέως είναι και το πλοίο όπου βρίσκονται οι σταύλοι;
- Γιατί ο Ισίλντουρ δεν έδωσε στο άλογο όλο το μήλο, παρά έκοψε αυτός δύο δαγκωνιές και μετά το πέταξε στη θάλασσα; Γιατί το πέταξε στη θάλασσα;;;;;; (Μου χτύπησε πολύ άσχημα αυτή η τόσο χαζή σκηνή.)
- Γιατί οι χωρικοί δεν ανατίναξαν τη γέφυρα που οδηγούσε στο χωριό τους, μπας και κερδίσουν λίγο χρόνο παραπάνω και ξεπαστρέψουν περισσότερα Ορκ;
- Για ποιο λόγο ο σταβλίτης Ισίλντουρ είναι μαζί με την Αντιβασιλέα και αγναντεύει τη μάχη από το λόφο, αντί να είναι από τους πρώτους που θα ορμούσαν στον εχθρό;
- Το βέλος που τραυμάτισε την-πώς-τη-λένε μαμά σίγουρα τρύπησε πνεύμονα. Το ότι καυτηρίασαν την πληγή εξωτερικά δε σημαίνει επ' ουδενί ότι σταμάτησε και η εσωτερική αιμορραγία (για να μην πω για τον πνευμονοθώρακα).
- Γιατί συγκλονίστηκαν τόσο οι χωρικοί όταν ανακάλυψαν ότι σκότωσαν ανθρώπους, πρώην συγχωριανούς τους; Εκείνοι οι άνθρωποι αποφάσισαν να συμμαχήσουν με τον εχθρό και δέχτηκαν να πολεμήσουν εναντίον των ομοίων τους. Δε βλέπω κανέναν λόγο να λυπηθώ.
- Είναι δυνατόν να μην άνοιξε ΚΑΝΕΙΣ το πανί, για να τσεκάρει ότι το σπασμένο ξίφος είναι όντως εκεί; Είναι δυνατόν ένα ΤΟΣΟ σημαντικό όπλο να το δίνουν σε ένα παιδί για να το καταστρέψει, ιδίως από τη στιγμή που το παιδί αυτό ομολόγησε ότι το ξίφος ασκούσε πάνω του μια σκοτεινή δύναμη;
Με αυτά και μ' εκείνα, ο πιο ενδιαφέρων χαρακτήρας, μακράν, είναι ο Άνταρ.
Spoiler
Με πείθει για πρώην Ξωτικό, βασανισμένο ώστε να μετατραπεί σε Ούρουκ. Δεν είμαι σίγουρη ότι πρέπει να πάρω στα σοβαρά το λογύδριό του περί Ορκ, που είναι κι αυτοί "ζωντανά πλάσματα", που "χρειάζονται μια πατρίδα", αλλά φαίνεται να το εννοεί όταν τους αποκαλεί "παιδιά" του. Όλοι ξέρουμε ότι δεν έχει σκοτώσει τον Σάουρον, οπότε γιατί το είπε; Προσπαθούσε να πουλήσει φούμαρα στην Γκαλάντριελ; Όπως και να 'χει, είναι κρίμα που αυτός ο χαρακτήρας, που σε κάθε σκηνή κουβαλάει μια σιωπηλή απειλή αλλά και την κομψότητα (έστω και μαγαρισμένη από τον Σάουρον) των Ξωτικών, δεν έχει έναν αντίστοιχα ενδιαφέροντα χαρακτήρα από τη μεριά των "καλών" για να παίξει μπαλίτσα.
Τελευταία επεξεργασία από τον/την HristinaB; 23 Οκτωβρίου 2022 στις 20:48
Maybe there's hope.
Be ashamed to die until you have won some victory for humanity.
Horace Mann
Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. Nίκος Καζαντζάκης
6o: το επεισόδιο με όλη την δράση! Μου άρεσε που το συγκεκριμένο επεισόδιο διαδραματιζόταν πάνω κάτω στο ίδιο μέρος, αντί να κουράζει με τα συνεχόμενα πηγαινέλα από ιστορία σε ιστορία. Αλλά...
Spoiler
1ο ακαταλαβίστικο: υπήρχε ο πύργος με το οχυρό και αντί να κάνουν την μάχη εκεί επιλέγουν να την κάνουν στο χωριό, το οποίο ούτε καν τοίχο έχει, είναι σε πεδιάδα, πολύ πιο δύσκολο να το υπερασπιστείς. Μα δεν είμαι κάνας πορωμένος με στρατιωτικές μάχες, ούτε οι σεναριογράφοι υποθέτω, αλλά τα βασικά τα ξέρουν και τα παιδιά. Υποθέτω η μάχη στον πύργο θα παραέμοιαζε με το Helm's Deep.
2o ακαταλαβίστικο: οι του Νούμενορ, γιατί διάολο τρέχουν σαν τρελοί και ξεθεώνουν τα άλογά τους και πάνε στο συγκεκριμένο χωριό; Η Γκαλάντριελ απλά ήθελε να τους φέρει στην Μέση Γη και με πληροφορία του Χάλμπραντ πήγαν στον Νότο, δεν ήξεραν τίποτα περί μάχης, δεν είχαν κάποιο λόγο να βιαστούν - πέρα από το να δημιουργήσει ένταση η σειρά και να μιμηθεί την κατάληξη της μάχης του Helm's Deep, πάλι.
Επίσης: το όλο ταξίδι μέχρι εκεί από τις ακτές είναι μία μέρα με πλοίο συν μία μέρα με άλογο - μόλις μίκρυνε ακόμα περισσότερο ο χάρτης, άδικα περπάταγαν για μήνες η Συντροφιά του δαχτυλιδιού...
Για να πω και τίποτα καλό, μου άρεσαν οι σκηνές μάχης με τον Άροντιρ, είναι κάτι σαν να χορός αντί για κλασική ξιφομαχία. Και το παραδέχομαι ότι είναι το πρώτο επεισόδιο που τελειώνει σε τέτοιο κλιφχάνγκερ και θες να δεις την συνέχεια καπάκι.
Θα συμφωνήσω με την Χριστίνα, ενδιαφέρον και πρωτότυπος χαρακτήρας ο Άνταρ - βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο κολλάει με Τόλκιν ένας τόσο γκρι χαρακτήρας, απ'την άλλη η έλλειψη του "γκρι" στον Τόλκιν είναι ομολογουμένως κάτι που θα δυσκολεύει πολύ το να μεταφέρεις τα έργα του στην σημερινή τηλεόραση.
Spoiler
Σκότωσε, λέει, τον Σάουρον. Παίζει και αντιζηλεία και μεταξύ των κακών για το ποιός θα δοιικήσει την Μόρντορ;
7o: αν θες να προσπεράσεις διάφορες ασυναρτησίες που πλέον έχουν γίνει συνήθεια, καλό επεισόδιο.
Spoiler
Ας μην αναφέρουμε καν ότι θα έπρεπε να είχαν όλοι πεθάνει από το ηφαίστειο ή να έχουν τουλάχιστον βαριά εγκαύματα και καμένα μαλλιά - αλλά φαίνεται είναι όλοι πιο ανθεκτικοί από τα σπίτια που καίγονται γύρω γύρω.
Παραξενεύτηκα με το πού βρίσκονταν η Γκαλάντριελ και ο νέος, γιατί εκεί που τους δείχνουν μαζί με το υπόλοιπο χωριό στην αρχή, για κάποιο λόγο απομακρύνονται από μόνοι τους και περνάνε όλη την υπόλοιπη ώρα να ψάχνονται για να καταλήξουν με τους άλλους. Δεν είναι η πρώτη φορά που με μπερδεύει έτσι η σειρά.
Εκεί που η Γκαλάντριελ μίλαγε για γενοκτονία των ορκ και έβγαζαν σπίθες τα μάτια της μόλις στο προηγούμενο επεισόδιο, τώρα βγάζει διάφορα σοφά ρητά του στυλ δεν πρέπει να εύχεσαι θάνατο στον αντίπαλό σου γιατί δηλητηριάζεις την ψυχή σου - υποθέτω έχουμε εδώ κάτι που οι σεναριογράφοι θα αποκαλούσαν character development?
Πάω στοίχημα ότι το άλογο φεύγει για να βρει τον Ισίλντουρ, που ξέρουμε ότι δεν έχει πεθάνει.
Long live King Halbrand - ο οποίος δεν έχει πια βασίλειο. Και ο οποίος...κατάλαβα πού του πάνε, να δούμε το επόμενο.
Τώρα και μια λεπτομέρεια, έχει σπόιλερ και για το που το πάνε ΑΝ ακολουθήσουν τον Τόλκιν:
Spoiler
Η ιρανή λέει ότι θα μετακομίσουν στην ακτή, σε μία πρώην αποικία του Νούμενορ, το Pelargir. Έτσι που μας παρουσίασαν το Νούμενορ είναι σαν να έχουν διαλέξει την απομόνωση στο νησί τους και να μην έχουν επαφές με Μέση Γη, και η εκστρατεία αυτή να είναι η πρώτη εδώ και καιρό. Στον Τόλκιν, το Νούμενορ αναπτύσσει αποικίες στην Μέση Γη και με τους αιώνες γίνεται αποικιοκρατική δύναμη σαν την Αγγλική αυτοκρατορία - άρα νόμιζα ότι αυτό που μας παρουσιάζει η σειρά είναι η αρχή αυτής της επέκτασης, και ότι το Pelargir θα ιδρυθεί στο μέλλον. Ίσως μας πούνε ότι υπήρχε ένα παλιό κύμα αποικιών στο παρελθόν, δεν ξέρω. Βασικά με μπερδεύει το πως έχουν συμπτήξει τα γεγονότα όλης της Δεύτερης Εποχής σε μερικά χρόνια, πολλά που είναι να συμβούν θα συμβούν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και πολλά που περίμενα να έχουν συμβεί δεν έχουν συμβεί ακόμα. Book reader problems.
Για τα πρωτοχόμπιτ:
Spoiler
Αν κατάλαβα καλά βρίσκονται σχετικά κοντά στο ηφαίστειο και έπεσε κάτι εκεί και έκαψε τις μηλιές. Γιατί δεν πάνε μερικά μέτρα πιο πέρα που βλέπουμε ότι είναι πράσινα;
Είναι προφανές ότι ο Stranger είναι κάποιος (καλός) μάγος.
Για τους Νάνους:
Παίζει πολύ θεματική "το βάρος των πατεράδων στους ώμους των γιών τους", με τον Ντούριν και τον Έλροντ. Η αξία σου σαν άντρας (και συνήθως μόνο για άντρες μιλάμε) μετριέται στο πόσο τιμάς την προηγούμενη γενιά. Κι αυτό είναι άλλο ένα στοιχείο μυθολογίας / του Τόλκιν που είναι δύσκολο να το προσαρμόσεις για το μοντέρνο κοινό. Ενδιαφέρουσα πάντως η όλη φάση με τους Ντούριν πατέρα και γιό, όλη αυτή η storyline έχει τους πιο ανεπτυγμένους χαρακτήρες της σειράς.
Spoiler
Το balrog στο τέλος φτάνει μερικές χιλιάδες χρόνια νωρίς αλλά οκ.
μια Πομπηία στη Μέση Γη... δεν έχουμε. Επειδή πρέπει να επιζήσουν οι χαρακτήρες και να έχουμε και δεύτερη σεζόν. Άντε, να επιζήσουν. Γιατί έπρεπε να τους έχεις ΤΟΣΟ κοντά στην έκρηξη, όμως; Της Γκαλάντριελ της έσκασε όλο το καυτό σύννεφο στη μάπα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιζήσει από αυτό. Το σύμπαν που έχεις φτιάξει, κύριε σεναριογράφε μου, δεν επιτρέπει να συμβεί κάτι τέτοιο.
Πας κόντρα στην ίδια σου τη λογική. Κι αυτό είναι ΚΑΚΟ γράψιμο.
Τελοσπάντων, θέλοντας και μη, πας παρακάτω. (Έχουμε ξανακαταπιεί επιβίωση χαρακτήρα με σκάσιμο αντικειμένου στη μάπα. Δε μας άρεσε, αλλά πήγαμε παρακάτω.) Και παρακάτω, έχεις τα εξής πολύ απλά πράγματα να αναρωτηθείς:
Spoiler
Αφού τελικά γλύτωσαν ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ, γιατί δεν έψαξαν αμέσως να βρουν τυχόν επιζώντες κάτω από τα ερείπια; Σιγά το απέραντο μέρος που ήταν το χωριό και σιγά το χρόνο που θα έχαναν. Ο Ελέντιλ έχει ήδη φτάσει στα μισά της διαδρομής προς το οχυρό και ούτε τη βασίλισσά του έχει ψάξει, ούτε το γιο του.
Γιατί δε μαζεύτηκαν όλοι οι επιζώντες να φύγουν μαζί, παρά έγιναν σκορπιοχώρι;
Είναι κανά μισάωρο η Γκαλάντριελ στο οχυρό, έχει πιάσει ψιλή κουβέντα με την (απίστευτα καθαρή για άλλη μια φορά) μαμά του Θίο και λίγο πριν σηκωθούν να φύγουν, ξαφνικά θυμούνται να την ενημερώσουν για τον Χάλμπραντ. Τον οποίο εκείνη είχε λυσσάξει να φέρει στη Μέση Γη και τώρα ούτε που νοιάστηκε να ρωτήσει για την τύχη του.
Και τον βρίσκει του θανατά, τόσο μάλιστα χάλια, που πρέπει να τον τρέχει στα εξωερικά (βλ. στα Ξωτικά) για θεραπεία. Αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να βγει στητός και περπατώντας και να ανέβει και στο άλογο. Έλα ρε συ, μια γρατζουνιά θα είναι τελικά.
Οι τύπισσες με τα λευκά που παραμονεύουν τα αρχαία Χόμπιτ και τον γίγαντα οπτικά μου αρέσουν πολύ, ιδίως η ξυρισμένη με τις μαγικές δυνάμεις (οι άλλες δύο φαίνονται λίγο άμπαλες). Μου θυμίζουν τους Αρχιτέκτονες από το Prometheus. Ελπίζω να μάθουμε στοιχεία γι' αυτές: τι είναι, από πού είναι, τι θέλουν και γιατί.
Η Ντίσα γενικά μου αρέσει πολύ, επίσης. Είναι η φωνή της λογικής στην ξεροκεφαλιά και τα παιδιάστικα καμώματα των αντρών Νάνων. Καταλαβαίνω ότι το λογύδριο που βγάζει στον Ντούριν σχετικά με το μέλλον τους υποτίθεται ότι είναι ενθαρρυντικό, αλλά η αλήθεια είναι ότι την έκανε να μοιάζει άπληστη και διψασμένη για εξουσία.
Σχετικά με το τελευταίο σχόλιο του orodromeus:
Όταν ο Γκιλ-γκάλαντ εξηγούσε στον Έλροντ το πώς
Spoiler
το μίθριλ έφτασε στα έγκατα της γης, το παραμύθι είχε και πάλι Μπάλρογκ. Άρα ο δαίμονας είναι ακόμα πιο παλιός από όποια εποχή βρισκόμαστε τώρα.
Α, και γιατί το επεισόδιο ονομάζεται "Το Μάτι";
Maybe there's hope.
Be ashamed to die until you have won some victory for humanity.
Horace Mann
Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. Nίκος Καζαντζάκης
8ο και τέλος: καλό επεισόδιο από πλευράς ρυθμού και για το ότι έχει πολύ ζουμί, αλλά έχω πάρα πολλά προβλήματα με το γενικότερο σενάριο όλου του κύκλου.
Spoiler
Όπως το περίμενα από το προηγούμενο, τα άλογα τρέχουν σαν αστραπή και η Γκαλάντριελ φτάνει πέρα βόρεια στην άλλη άκρη του χάρτη. Όλη η Μέση Γη ένα χωριό.
Halbrand = Sauron λοιπόν και το ήξερα γιατί είδα spoiler. Η Γκαλάντριελ γίνεται ο λόγος για τον οποίο ο Σάουρον στρέφεται στο κακό και θα έχουμε μυριάδες θανάτους επί χιλιάδες χρόνια. Ήδη στο ίντερνετ εμφανίζονται Galadriel X Halbrand shipping memes και ο κόσμος του Τόλκιν συνοψίζεται σε μία ερωτική απογοήτευση. Δουλεύει ίσως όλο αυτό σε κάποιο επίπεδο αλλά δεν είναι η σειρά που ήθελα να δω.
Δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο για μένα αν αμιγώς ο Σάουρον ήθελε να μετανοήσει και να ζήσει μία απλή ζωή, ή αν έχει "καλές προθέσεις" αλλά λανθασμένη αντίλιψη για το τί σημαίνει να "φτιάξει" την Μέση Γη, ή αν όλα αυτά τα έκανε για να manipulate την Γκαλάντριελ μέχρι να φτάσει στην πολή των Ξωτικών και...τι; να τους κλέψει τα μυστικά της μεταλλουργίας; Αναρωτιέμαι αν στον 2ο κύκλο θα πούνε τίποτα παραπάνω για το τί σκεφτόταν ο Σάουρον όλο αυτό τον καιρό και κατά πόσο η συνάντηση στην σχεδία ήταν μία σύμπτωση, ή αν θα τα αφήσουν όλα αυτά μετέωρα.
Καλό το τρικ που ο Σάουρον δείχνει τον εαυτό του και την Γκαλάντριελ στην σχεδία και με τον αντικατοπτρισμό τους στο νερό να φαίνονται σαν βασιλιάδες - θύμισε αυτά που έλεγε ο αδελφός της Γκαλάντριελ περί καλού και κακού και το καραβάκι που κοιτάει προς τα σκούρα νερά και άμα διακρίνεται το φως μες το νερό κλπ.
Και γιατί η Galadriel την αμέσως επόμενη σκηνή δεν το λέει σε κανέναν ποιός ήταν ο Halbrand? Ντρέπεται να γίνει ρεζίλι; Όμορφη σκηνοθετικά η σκηνή με το φτιάξιμο των δαχτυλιδιών, ωραία η αισθητική των Ξωτικών για τα σκηνικά, έτσι για να πω και κάτι θετικό. Ευχαριστούμε John Howe.
Το τραγούδι στο τέλος - μέτριο μουσικά - ξαναπαίρνει το γνωστό ποίημα από τον Τόλκιν και μας υπενθυμίζει ότι είναι και τα υπόλοιπα δαχτυλίδια, για τους Ανθρούπους και τους Νάνους. Υποτίθεται ότι πρώτα θα φτιάχνονταν αυτά και μετά αυτά των Ξωτικών θα ήταν σαν το επιστέγασμα της τέχνης τους. Εδώ φτιάξαν ήδη τα 3. ΟΚ, άλλη μία αλλαγή εν σχέσει με τον Τόλκιν. Εκεί που με πειράζει είναι ότι έτσι όπως τα'χουν μπερδέψει με τις αλλαγές, πλέον έχουμε τον Σάουρον που βοηθάει τα Ξωτικά (δηλαδή τους εχθρούς του) να φτιάξουν κάτι το οποίο τους σώζει την ζωή, αντί να τους παρατήσει να πεθάνουν.
Για τα χόμπιτ έχω να πω ότι προσπαθούν πολύ να αντιγράψουν τα αρχέτυπα Φρόντο/Γκάνταλφ. Να δούμε πώς θα το συνδέσουν με τις υπόλοιπες ιστοριές, γιατί προς στιγμήν πάνε πιο μακριά, προς τα ανατολικά. (Άρα είναι ο Γκάνταλφ ή ένας από τους Μπλε μάγους.)
Για τους του Νούμενορ, ήδη φεύγουν από την Μέση Γη; Ήρθαν, έτρεξαν σαν τρελοί, έσφαξαν, κάηκαν, και μία μέρα μετά φεύγουν; Τίποτα, ούτε να πούνε ΟΚ οι μισοί μένετε εδώ φρουροί; Ενδιαφέρον το πλάνο πάνω στον Φάραζον που κοιτάει το νεκρό σώμα του βασιλιά, ξέροντας τι έπεται (κανονικά) περί θνητότητας και αθανασίας.
Αυτά. Κάποιες σκόρπιες σκηνές, διάλογοι, visuals, μου άρεσαν. Αν δεν είχε σχέση με τον Τόλκιν η σειρά δεν θα ασχολιόμουν τόσο, περίμενα περισσότερα. Τελικά δεν ξέρω σε ποιόν απευθύνεται η σειρά, αυτοί που τους αρέσει ο Τόλκιν θα βρουν πολλά που θα τους πειράξουν και αυτοί που δεν έχουν διαβάσει Τόλκιν θα βρουν πολλά προβλήματα λογικής στο σενάριο. Ένα πιο νέο κοινό ίσως να μην τους πειράξουν όλα αυτά.
Πάντως δεν θα αφήσει εποχή όπως ένα Game of Thrones. Κρίμα γιατί δεν είναι κάθε μέρα που γίνονται διαθέσιμα δισεκατομμύρια δολάρια για να γίνει μια τέτοια σειρά. Και με τα ψιλά που τους περισσεύουν θα μπορούσαν να γυρίσουν κύκλους ολόκληρους από The Expanse.
Ραντεβού σε 2 χρόνια για να δούμε τα ωραία γραφικά και να γελάσουμε με την ποιότητα των σεναρίων.
Και για να ξεσκάσω λίγο:
Spoiler
Τι μου εμπνέει η σκηνή όπου η Bronwyn, από reluctant leader, ζητωκραυγάζει έναν βασιλιά που δεν έχει δει ποτέ στην ζωή της:
Τι μου εμπνέει ο Halbrand που με θανάσιμη πληγή ταξιδεύει στην άλλη άκρη του κόσμου για να τον περιθάλψουν:
Edit: new interview με τους σεναριογράφους: https://www.vanityfair.com/hollywood...rings-of-power
"In terms of how it’s impacted season two, we wrote most of season two before season one came out. We’re refining the last bits of it now as we’re starting to shoot. But really, the cake was kind of baked before the audience response came in." Ωχ...
Τελευταία επεξεργασία από τον/την orodromeus; 27 Οκτωβρίου 2022 στις 21:26
Με πολλές λέξεις: Το σενάριο δε βγάζει κανένα απολύτως νόημα κι εγώ ειλικρινά δεν έχω καταλάβει τι βλέπω. Πρίκουελ του Άρχοντα δεν μπορεί να είναι, γιατί τα γεγονότα είναι αλλαγμένα. Μια άσχετη σειρά, επηρεασμένη από τον κόσμο του Άρχοντα, επίσης δεν είναι, γιατί ασχολείται με την κλασική ιστορία του Σάουρον και των Δαχτυλιδιών και χρησιμοποιεί (βασικά... κακοποιεί) τους γνωστούς σε όλους μας χαρακτήρες. Οπότε, τι στο ΜΠΙΠ είναι; Η μόνη απάντηση που βγάζει νόημα είναι ότι πρόκειται για alternate universe fan fiction. Από τα κακογραμμένα, όμως. Απ' αυτά που τα διαβάζεις και ετεροντρέπεσαι (βλ.: κριντζάρεις) με τη βεβαιότητα κάποιων πρώτον ότι έχουν καταλάβει το σύμπαν για το οποίο θέλουν να γράψουν και δεύτερον ότι ξέρουν να γράφουν.
Το πρώτο ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ ερώτημα: Γιατί φτιάχτηκαν τα δαχτυλίδια; Ποιος μπορεί να μου εξηγήσει; Πρώτα, η σειρά μας λέει ότι τα Ξωτικά της Μέσης Γης χρειάζονται επειγόντως μεγάλες ποσότητες μίθριλ για να μην πεθάνουν (δεν κατάλαβα γιατί δεν πήγαιναν απλώς πίσω στο Βάλινορ για να... φορτιστούν με το φως του και να ξαναγυρίσουν, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα). Ποτέ δε μας εξήγησαν ΠΩΣ θα χρησιμοποιηθεί το μίθριλ, αλλά, για να λένε ότι χρειάζονται μεγάλες ποσότητες, τότε προφανώς κάθε ξωτικό θα έπρεπε να έρθει άμεσα σε επαφή μαζί του. Να το φορέσει κάπως; Να του το κάνουν ενδοφλέβια ένεση; Να το καταπιεί; Να το βάλει υπόθετο; (Ναι, ρίχνω το επίπεδο, αλλά η σειρά το έριξε πρώτη, οπότε είναι δίκαιο.) Γαργάρα την έκαναν την απάντηση σ' αυτό το ερώτημα, ούτως ώστε να μην το πολυψάξουμε όταν, ελλείψει της μεγάλης ποσότητας μίθριλ, η λύση στο πρόβλημα ήταν να φτιάξουν ένα στέμμα από το κομματάκι μίθριλ που είχαν στη διάθεσή τους. Το ΠΩΣ ένα στέμμα θα επαναφόρτιζε το φως του Βάλινορ σε όλα τα Ξωτικά της Μέσης Γης επίσης έγινε γαργάρα.
Μετά, αποφασίζουν να φτιάξουν δαχτυλίδια. Δε θυμάμαι καν γιατί άλλαξαν γνώμη, αλλά ούτε αυτό έχει σημασία, έχουμε ΤΟΣΑ άλλα θέματα που δε βγάζουν νόημα! Ας πούμε, ο Κελεμπρίμπορ, ένα σοφό Ξωτικό, ένας θρύλος, δεν μπορεί μόνος του να σκεφτεί τη λύση των μειγμάτων μετάλλων που θα ενισχύσουν τη δράση του μίθριλ και τη λύση τη δίνει ένας ταπεινός άνθρωπος; Ναι, το ξέρω ότι ο Χάλμπραντ δεν είναι ένας ταπεινός άνθρωπος, αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή αυτό ξέρουμε για την αφεντιά του. (Και όχι, εγώ δεν το είχα καταλάβει ότι ήταν ο Σάουρον, βασικά επειδή μια τέτοια σεναριακή ιδέα είναι απάλευτα σαπουνοπερική. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, δεν περίμενα κάτι τόσο γελοίο από αυτή τη σειρά.)
Μετά - κι αυτό από μόνο του είναι επαρκής λόγος για να δώσω στο επεισόδιο μια ΕΠΙΚΗ μούντζα - η Γκαλάντριελ ανακαλύπτει ποιος είναι στην πραγματικότητα ο Χάλμπραντ και ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ. Ο εχθρός που κυνηγούσε επί χιλάδες χρόνια, που σκότωσε τον αδερφό της και αναρίθμητα Ξωτικά, που θα φέρει την καταστροφή στο σύμπαν όλο είναι ανάμεσά τους κι αυτή ΔΕ ΛΕΕΙ ΚΟΥΒΕΝΤΑ. Επειδή... λόγοι. Μπροστά σε μια τόσο παράλογη παπάντζα, ο σύζυγος πολύ ορθά σκέφτηκε ότι ίσως η Γκαλάντριελ να μην ήταν η Γκαλάντριελ, αλλά ο Σάουρον ως shapeshifter. Αυτό θα ήταν μια παιδιάστικη ανατροπή, αλλά τουλάχιστον θα εξηγούσε τη μουγκαμάρα της ως προς την ταυτότητα του Χάλμπραντ. Αλί, όμως, καμία ανατροπή. Ο Σάουρον έγινε μπουχός και η Γκαλάντριελ αποφάσισε ότι η πιο σοφή αντίδραση στην όλη υπόθεση είναι να κάνει τα δύο (δαχτυλίδια) τρία. Επειδή... λόγοι (ξανά). Τα δαχτυλίδια, σημειωτέον, που, σε ένα βαθμό τουλάχιστον, ήταν ιδέα του Σάουρον. Του εχθρού, να υπενθυμίσω. Ο οποίος, βέβαια, δε φάνηκε να συμμετάσχει στη δημιουργία τους, οπότε είναι απορίας άξιον πώς κατάφερε να τους μεταδώσει τη σκοτεινή του δύναμη.
Κι εδώ θα κάνω άλλη μια σοβαρή ερώτηση: ο Χάλμπραντ-Σάουρον πώς και γιατί βρέθηκε στη βάρκα με τους άλλους ναυαγούς; Η συνάντησή του με την Γκαλάντριελ καταμεσής της θάλασσας ήταν, προφανώς, παντελώς τυχαία. Είδατε, όμως, σχέδιο που κατέστρωσε ο ατιμούλης στο άψε-σβήσε για να γυρίσει στη Μέση Γη, απ' όπου προφανώς... έφυγε;
Έχει και συνέχεια το μαρτύριο, μη χαίρεστε.
Maybe there's hope.
Be ashamed to die until you have won some victory for humanity.
Horace Mann
Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. Nίκος Καζαντζάκης
Όχι ότι τα πράγματα πήγαν πολύ καλύτερα και με την άλλη ιστορία,
Spoiler
του Γκάνταλφ. (Ναι, ο Γκάνταλφ είναι. Αλλιώς, γιατί να χρησιμοποιήσουν τη φράση του "When in doubt, always follow your nose"; ) Πρώτα απ' όλα, δε δόθηκε η παραμικρή πληροφορία για τις groupies μαγισσογκόμενες που τον ακολουθούσαν. Δεν εξηγήθηκε ποτέ γιατί πίστεψαν ότι ήταν ο Σάουρον (πόσο ξενέρωσα όταν το πρωτοείπαν), που απλά δεν ήταν ο εαυτός του, επειδή είχε... αμνησία. (Κλαίω. Κ-Λ-Α-Ι-Ω.) Κι εκεί που τουλουμιάζουν αυτόν που θεωρούν ότι είναι ένας πανίσχυρος Θεός (και δεν ανησυχούν ότι, αν όντως έχουν δίκιο κι εκείνος ξαναβρεί τη μνήμη του, θα τις τσακίσει που τον έκαναν ντα), τη σκηνή διακόπτουν τα παλαιοχόμπιτ, που τους πετάνε πετραδάκια. Θα υποθέσω ότι το σενάριο πήγαινε για comic relief, αλλά το fail ήταν γιγαντιαίων διαστάσεων κι εγώ ξενέρωσα τη ζωή μου αγρίως. Καμιά σοβαρότης.
Μετά, ο άγνωστος γίγαντας πέφτει σε μίνι κατάθλιψη, γιατί πίστεψε τις μαγισσογκόμενες, επειδή του "έδειξαν ποιος πραγματικά είναι". Που σημαίνει ότι κάτι αναγνώρισε για τον εαυτό του σε αυτά που του έδειξαν. Όμως, όχι! Κακώς το αναγνώρισε, αφού η Νόρι του λέει ότι είναι καλούλης. Δε βαριέσαι, ας πιστέψουμε το χόμπιτ (που στο προηγούμενο επεισόδιο ήταν όπου φύγει-φύγει από κοντά του). Και τώρα που έμαθε ποιος ΔΕΝ είναι - γιατί ακόμα δεν ξέρει ποιος είναι - η χαρά του είναι τόση, που, ενώ πριν δύο δευτερόλεπτα με το ζόρι ψέλιζε δυο λέξεις, τώρα λύθηκε η γλώσσα του και πλέον πάει ροδάνι.
Φριχτό, φριχτότατο το τραγούδι του τέλους. Ήταν σαν οι νότες να μην ήθελαν με τίποτα να δημιουργήσουν αρμονία.
Θα πω, όμως, και μια καλή κουβέντα: μου άρεσε πάρα πολύ το πράσινο φόρεμα της Γκαλάντριελ.
"we wrote most of season two before season one came out. But really, the cake was kind of baked before the audience response came in."
Καλά να είμαστε και θα έχουμε πολλά να κράξουμε σε δυο χρόνια από τώρα... αν έχουμε ακόμα τη διάθεση να το δούμε.
ΥΓ. Πείτε μου αλήθεια, σοβαρά παίζουν σχόλια περί
Spoiler
ρομάντσου Γκαλάντριελ-Σάουρον;
Σοβαρά; Τι συμβαίνει με την ανθρωπότητα;;;!!;
Maybe there's hope.
Be ashamed to die until you have won some victory for humanity.
Horace Mann
Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. Nίκος Καζαντζάκης
Μόλις είδα την πρώτη σεζόν. Δεν θα συμφωνήσω με όσα διαβάζω, εγώ την σειρά την βρήκα εξαιρετική, απόλαυσα όλα τα επεισόδια μου άρεσαν οι ηθοποιοί οι χαρακτήρες η εικόνα που είχε η σειρά το στόρι με λίγα λόγια τα πάντα. Ειδικά τα 3 τελευταία επεισόδια ήταν φανταστικά.
Spoiler
Η αποκάλυψη για τον Σάουρον με σόκαρε δεν το περίμενα καθόλου όσο για τον μάγο σίγουρα δεν είναι ο Σάρουμαν ίσως ο Γκάνταλφ ίσως κάποιος άλλος θα δούμε
διαβάζω εδώ ότι κάποιοι έχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα, περιμένετε βρε παιδιά από την πρώτη σεζόν θα μας δώσουν όλες τις απαντήσεις το πώς και γιατί ο καθένας βρέθηκε εκεί που βρέθηκε ή γιατί αποφάσισαν να κάνουν ότι έκαναν ; Όλα σίγουρα θα απαντηθούν στην πορεία της σειράς ! Πιστεύω ότι ο περισσότερος κόσμος έκρινε πολύ αυστηρά την σειρά , δεν ξέρω βέβαια τι περίμενε ο καθένας.. εμένα με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο σαν θεατή , ανυπομονώ με το καλό για την δεύτερη σεζόν
Εμ αυτό είναι το πρόβλημα. Αλλάζουν πράγματα εν σχέσει με τα βιβλία αλλά δεν σκέφτονται τι επιπτώσεις έχει αυτό. Καταλαβαίνω την ανάγκη για αλλαγές σε μία εφαρμογή σε τηλεοπτική σειρά, διαφορετικό μέσο, αλλά και μέσα από την λογική της σειράς δεν πολυβγαίνει νόημα.
Spoiler
Όλη η ιστορία με τον Έλροντ είναι για να μαζέψουν όσο πολύ μίθριλ γίνεται γιατί πεθαίνουν τα Ξωτικά, και τελικά τους φτάνει το...free sample.
Για μένα παραμένει μεγάλο πρόβλημα λογικής ότι ο Σάουρον τους βοηθάει να σωθούν. Στα βιβλία τους ξεγελά με τα υπόλοιπα δαχτυλίδια, αυτά τα τρία είναι σκοπίμως φτιαγμένα χωρίς την επήρειά του για να τα ελέγχουν μόνο τα Ξωτικά.
Βασικά πήραν την ιδέα από τα βιβλία ότι χάνεται η μαγεία από τον Κόσμο και σιγά σιγά αποχωρούν τα Ξωτικά, και από χιλιάδες χρόνια την συμπιέσαν σε μερικούς μήνες. Παρομοίως όλη η τέχνη του Κελεμπρίμπορ συνοψίζεται σε μερικές μέρες; βδομάδες; συνεργασίας με τον Σάουρον. Και πάλι, εντάξει να συμπιεστεί κάπως η χρονολογία αλλά είχαμε 7 επεισόδια world-building και ένα επεισόδιο που γίνονται τα μισά γεγονότα της Δεύτερης Εποχής.
Συγκρίνετε την σκηνή της άφιξης στην Λοθλόριεν στις ταινίες με τις σκηνές στις πόλεις των Ξωτικών εδώ. Τα Ξωτικά συμπεριφέρονται σαν Άνθρωποι, πού είναι η μαγεία;
Αρχική Δημοσίευση από τον/την HristinaB
ΥΓ. Πείτε μου αλήθεια, σοβαρά παίζουν σχόλια περί
Spoiler
ρομάντσου Γκαλάντριελ-Σάουρον;
Σοβαρά; Τι συμβαίνει με την ανθρωπότητα;;;!!;
[/justify]
Αναμένω κι εγώ να δω πως θα χειριστούν τον 2ο κύκλο και άμα θα δώσουν απαντήσεις σε μερικές τρομερές συμπτώσεις του πρώτου κύκλου. Κρατάω ελπίδα ότι θα καλυτερεύσει, αλλά έχω πολύ μειωμένες προσδοκίες.
.gif "It wasn't me")
Απάντηση με Παράθεση
Δε μας άρεσε, αλλά πήγαμε παρακάτω.) Και παρακάτω, έχεις τα εξής πολύ απλά πράγματα να αναρωτηθείς:
Αρχική Δημοσίευση από τον/την HristinaB
