Game of Thrones 8x06 - The Iron Throne

[Guybrush.Threepwood]

^Ωωω, αγαπητέ... δεν ξέρω τι ακριβώς διαβάσατε απ' τα γραφόμενά μου και σχηματίσατε την εντύπωση πως οι απόψεις μας ταυτίζονται. Η αλήθεια είναι πως δεν θα μπορούσαν να απέχουν περισσότερο. Και δεν σας κρύβω πως τα σχόλιά σας για την εν λόγω δεσποσύνη υπο άλλες συνθήκες θα ταν σοβαρότατη αφορμή ώστε μια τέτοια συνδιαλλαγή μεταξύ μας πρόσωπο με πρόσωπο να τερματιστεί απότομα και με πολύ δυσάρεστες συνέπειες, τουλάχιστον για έναν από εμάς. Και αυτή η ζέστη και η κάψα που θα νιώθατε ξαφνικά να κατεβαίνει στο λαιμό, θα ταν το σπαθί μου που θα τρυπούσε αυτές τις λέξεις πριν προλάβουν να ακουστούν και θα χε βγει από το σβέρκο. Θυμάστε τον Guybrush Threepwood που μονομαχούσε με τον πειρατή ανταλλάσσοντας προσβολές; Φανταστείτε πως μόλις κάνατε τη χειρότερη επιλογή διαλόγου απ'τις διαθέσιμες.



Μα αφού οι συνθήκες είναι διαφορετικές και είναι σοφότερο να λύνονται τα θέματα πολιτισμένα, θα αφήσω τα λόγια του Τζον να δώσουν μια σύντομη απάντηση, που είναι πιο συνετός και ψύχραιμος απο εμένα:

"You think our house words are stamped on our bodies when we're born and that's who we are?"

Δυο τρεις σκέψεις για περισυλλογή:

Οι περισσότεροι χαρακτήρες, αν όχι όλοι, δεν έχουν αλλάξει πραγματικά. Πολλά τους έχουν συμβεί, έχουν πονέσει, έχουν μάθει, έχουν ωριμάσει, έχουν κάνει κατακτήσεις, ίσως έχουν ευρύτερη προοπτική, ίσως ο ρόλος τους έχει μεταβληθεί. Μα ο πυρήνας τους, αυτό που πραγματικά είναι, δεν έχει αλλάξει. Πχ ο Τζέιμι και πάλι θα πετούσε τον Μπραν απο το παράθυρο αν αισθανόταν οτι κινδυνεύει η Σέρσεϊ. Ο Τζον και πάλι θα έφερνε τους άγριους μέσα ακόμη κι αν ήξερε οτι η φρουρά θα τον προδώσει. Η Σέρσεϊ πάντα θα έκανε τις ίδιες επιλογές κι ας ήξερε οτι αυτό θα την καταστρέψει. Αν τους πάρεις απο το τέλος και τους βάλεις πίσω στην αρχή, οι περισσότεροι απο αυτούς, αν όχι όλοι, πάλι τα ίδια θα έκαναν, πάλι με τον ίδιο τρόπο θα αντιδρούσαν στις διάφορες καταστάσεις, πάλι τα ίδια μυαλά θα κουβαλούσαν. Εκτός απο έναν.

Η Σάνσα είναι ο ορισμός του ανθρώπου που φτιάχνει λεμονόπιτα όταν η ζωή του δίνει λεμόνια. Ο ορισμός του ανθρώπου που ξέρει να προσαρμόζεται, να παρατηρεί, να ρουφάει σαν σφουγγάρι, να μαθαίνει, να εφαρμόζει όσα έμαθε στην πράξη. Κι αν η ζωή της ζητούσε να πεταλώνει τζιτζίκια, μια δουλειά που απαιτεί τρομερή υπομονή και δεξιότητα, αν κρίνω απο τον χαρακτήρα της και το ταλέντο στη βελόνα, είμαι σίγουρος οτι θα έκανε εξαιρετική δουλειά, καλύτερη απο τον καθένα.

Όσο για το άλλο που εικάζεις οτι θα γινόταν αν ήταν στο Κινγκς Λαντινγκ... *παίρνει ανάσα*... σε παραπέμπω στην παραπάνω εικόνα.

υγ. Ρίξε μια ματιά στην ιστορία της Ελισάβετ Α.

Τωρα το επιασα κυριε Reben! Ειστε φαν της κυριας Sansa! Βαλτε με και μενα στο κλαμπ Ισως μονο στη Sansa να διαφερουν οι αποψεις μας. Διαβαζω τι γραφετε και ειμαι πολυ γεματος απο την αναλυση σας. Συγχαρητηρια! Ουτε σοβαροι αρθρογραφοι που εχω διαβασει τον τελευταιο καιρο δεν εχουν γραψει και αναλυσει τοσο ευστοχα! Ο Guybrush ηταν και ειναι ο αγαπημενος μου χαρακτηρας! Αξεπεραστο Monkey Island! Μια αφιερωση! https://www.youtube.com/watch?v=i3dB0qEcG20

[gigi]

https://www.instagram.com/p/ByFoDvGF...=1eo8f0lpj1hgu

Με λίγα λόγια, γνωστότατο reddit page (το ίδιο που ξεκίνησε το petition να ξαναγυριστεί η 8η σεζόν και μαζεύτηκαν πάνω από 1μιση εκατομμύριο υπογραφές) ξεκίνησε και fundraising υπέρ του SameYou που ίδρυσε η ηθοποιός για την αποκατάσταση ατόμων που έχουν υποστεί εγκεφαλικά ή τραύματα στον εγκέφαλο (τον Μάρτη εξομολογήθηκε την περιπέτεια με δύο ανευρύσματα που είχε κατά την διάρκεια της 2ης σεζόν του GoT και παραλίγο ακόμη να χάσει και την ζωή της).
Μέσα σε 5 μέρες είχαν μαζευτεί 38.000 δολάρια και σήμερα το έμαθε η Εμίλια και πόσταρε ευχαριστήριο μήνυμα στο Instagram της, αυτήν την στιγμή το ποσό έχει ξεπεράσει τις 60 χιλιάδες και ανεβαίνει.
Η ίδια σελίδα έχει ξεκινήσει και petition με υπογραφές για να «αναγκάσει» το HBO να χαρίσει στον Κιτ το Longclaw, μετά από τα νέα για την διαμονή του σε κέντρο ψυχικής υγείας και μιας που μέσες άκρες ο Κιτ παραπονέθηκε βασικά όταν στην αποχώρησή του από την σειρά του «χάρισαν» ένα ποίημα (LoL) και δεν τον άφησαν να κρατήσει το σπαθί σαν αναμνηστικό που ήθελε

[DamnFineCherryPie]

Πολύ «meta» κατάσταση.

[gigi]

Πολύ «meta» κατάσταση.

Αμέ!

Fundraising και στην φιλανθρωπική που υποστηρίζει ο Κιτ έχει ξεκινήσει.
Το ποσό που έχει μαζευτεί μέσα σε λίγες ώρες φτάνει τις 30 χιλιάδες ευρώ και μεγαλώνει.
https://www.justgiving.com/fundraisi...kinginthenorth

Η φιλανθρωπική έχει ήδη ενημερωθεί οπότε θα μάθει και τα νέα και ο Κιτ κάποια στιγμή, έχουν τιτιβίσει ευχαριστήριο μήνυμα στο Twitter.

Το ποσό που έχει μαζευτεί στην φιλανθρωπική της Εμίλια έχει ξεπεράσει τις 80 χιλιάδες δολάρια και συνεχίζει ακάθεκτα..
https://www.justgiving.com/fundraisi...icefordaenerys

Έδωσα τα λινκς σε περίπτωση που κάποιος θέλει να συνεισφέρει.

[Reben]

Κάτι ήξερα όταν έγραφα στο 2ο οτι όπου και να πας πάντα εδώ θα γυρίζεις...



Γιατί πόσο νομίζεις απέχει η στεναχώρια απο την καταθλιψάρα;
Μια αλλαγή στην πρώτη συλλαβή σ' ένα όνομα...

[vagonar]

Δεν ξερω αν επειρεαζει τις αποψεις καποιων για το τελος αλλα

Spoiler

ο ηθοποιος που υποδυεται τον Μπραν δηλωσε πως οι σεναριογραφοι του ειχαν πει πως ο Μαρτιν τους εδωσε 2 οδηγιες για το πως εξελισεται ο ρολος του Μπραν...1. το θεμα με τον Χοντορ και 2. οτι αυτος θα ειναι ο βασιλιας στο τελος

Ετσι κουβεντα να γινεται

[hakinen]

Κάτι ήξερα όταν έγραφα στο 2ο οτι όπου και να πας πάντα εδώ θα γυρίζεις...

Ξαναδές το βίντεο. Bάλε το χέρι στην καρδιά και μετά δες πάλι το 8x05.


Κάπου διάβαζα οτι η μεγάλη ανατροπή του GoT ήταν οτι το φινάλε δεν είχε ανατροπές.
Οκ, Liverpool!

[Reben]

Ξαναδές το βίντεο. Bάλε το χέρι στην καρδιά και μετά δες πάλι το 8x05.

Το ξαναείδα το βίντεο. Πονάει... Και το 5ο πονάει. Τρεις φορές το έχω δει. Πάντα με το χέρι στην καρδιά κρατώντας τη να μη σκορπίσουν τα κομμάτια. Τι περιμένεις να σου πω; Ότι η Νταινέρυς δεν είναι τρελή; Μα δεν είναι, το έχω ξαναπεί, δεν υπάρχει καμία mad queen. Μόνο Queen. Η όλα ή τίποτα.

Να το ξαναδώ το επεισόδιο, δεν έχω θέμα. Δώσε μου Κλαρκ και φύγε. Κλείσε και το φως και την πόρτα. Πάμε παρακάτω. Πες αυτό που θες να πεις.

Αλλα κάνε και συ μια χάρη. Βάλε το 8x01. Δες την πρώτη σκηνή. Πριν ακόμα μπει στο Γουίντερφελ, πριν συναντήσει τη Σάνσα, πριν μάθει για τον Τζον, πριν χάσει τον Τζόρα και τη Μισσάντει και τον δράκο. Δες τη σκηνή. Πες μου τι βλέπεις.

Μετα μπες στο YouTube. Ψάξε βρες βίντεο με αντιδράσεις του κόσμου στο επεισόδιο με την αποκάλυψη ότι ο Τζον ειναι Ταργκάρυεν. Έλα μετά να μου λύσεις την απορία: Γιατί πανηγυρίζουν;

[hakinen]

Αδελφέ δεν ξέρω γιατί πανηγυρίζουν. Βασικά δεν ξέρω ποιοί πανηγυρίζουν.

Αυτό που ξέρω είναι οτι απέτυχαν να δώσουν την μεταστροφή της Νταινέρυς. Και αυτό θεωρώ πως είναι καθολικά αποδεκτό.

Σκέψου μόνο οτι όλα όσα γράφουν για τον χαρακτήρα από το πρώτο επ θα μπορούσαν να δώσουν δικαιολογίες σε ότι και να κάνουν στο τέλος.

Και ακριβώς αυτό είναι το λάθος τους. Όλοι θα μπορούσαν να κάνουν τα πάντα. (Εκτός της ιερής αγελάδας φυσικά).

Άρυα σκοτώνει Σάνσα και την σερβίρει στον Τζόν πχ.
Οκ, το παράκανα..

[Reben]

Εγώ αυτό που βλέπω είναι μια γενικότερη υποκρισία από πολύ κόσμο που κρύβεται πίσω από τα λίγα επεισόδια και το πόσο βιαστικά μοιάζουν κάποια πράγματα και αρνείται να παραδεχτεί την αλήθεια. Ότι δεν τους έχει πειράξει το βιαστικό αλλά οτι του "σκότωσαν" τον λατρεμένο χαρακτήρα. Και είμαι πια πεπεισμένος οτι οι περισσότεροι απο αυτούς και με παραπάνω επεισόδια τα ίδια θα έλεγαν. Το πρόβλημα της σειρας δεν είναι οτι δεν έδωσε όσα επεισόδια χρειαζόταν ο κάθε "my queen" πικραμένος για να χωνέψει την πικρή αλήθεια που συνοδεύει έναν απόλυτα τραγικό χαρακτήρα με την απόλυτη δύναμη που διαφθείρει απόλυτα.

Ναι, λείπουν σκηνές για να σμιλευτούν καλύτερα οι γωνίες. Η ουσία όμως παραμένει ίδια. Δεν συμφωνώ οτι απέτυχαν. Η μεταστροφή της Νταινέρυς χτίζεται σιγά σιγά εδώ και χρόνια. Και δεν είναι οτι ο χαρακτήρας είναι γραμμένος και έτσι και γιουβέτσι για να τον πάμε όπου θέλουμε. Είναι νόμισμα με δυο όψεις. Υπάρχει η gentle heart Ντάνυ, υπάρχει και η Νταινέρυς που σου λέει Ι don't have a gentle heart και οτι θα τα κάψω όλα. Δεν μας φταίει το γράψιμο που λατρέψαμε τη μια και ελπίζαμε οτι θα καταφέρει να κρατήσει τα λουριά στην άλλη. Και μη μου λες πχ οτι αυτά τα λέω τώρα γιατί πηγαίνω πίσω και ψάχνω να δω αυτά που θέλω για να επιβεβαιωθώ. Δεν ισχύει αυτό. Ορίστε, για του λόγου το αληθές πάρε ποστ πριν απο 3 χρόνια:

Θα ξεκινήσω απο την Κλαρκ. Από καιρό έχω διαπιστώσει κάτι που κάνει και δεν μου αρέσει καθόλου, κάτι που φέτος δεν το κάνει απλά, το παρακάνει και με απογοητεύει ακόμη περισσότερο. Αναφέρομαι σε αυτό το υφάκι:

Δεν ξέρω γιατί με χαλάει τόσο, ίσως το ψειρίζω, με χαλάει πάντως γιατί θεωρώ πως φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα απ' αυτό που επιδιώκει. Έτσι τουλάχιστον το εισπράττω εγώ προσωπικά, που αντί σε αυτές τις στιγμές να σκέφτομαι πόσο badass είναι η Ντάνυ σκέφτομαι πόσο αστεία μου φαίνεται η Κλαρκ και βγαίνω εκτός κλίματος. Και αυτό που με απογοητεύει περισσότερο είναι το γεγονός οτι η Κλαρκ έχει αποδείξει οτι μπορεί να βγάλει την badass πλευρά του χαρακτήρα με πολύ πιο πετυχημένο και απόλυτα πειστικό τρόπο. Για παράδειγμα στην εναρκτήρια σκηνή του επεισοδίου όπου στα δικά μου μάτια φαίνεται 10 φορές πιο badass. Δεν κάνει κάτι ιδιαίτερο, το πρόσωπό της είναι σχεδόν ανέκφραστο, το βλέμμα της σοβαρό, αυστηρό, επιβλητικό, αλλά είναι subtle και ακριβώς γι' αυτό καταφέρνει και γίνεται τόσο πειστικό. Χρησιμοποιεί με λεπτεπίλεπτο τρόπο τη γλώσσα του σώματος, τη στάση της, ακόμα και τη φωνή της, καταφέρνοντας να κάνει τον Τύριον να μοιάζει με παιδάκι που πιάστηκε με το χέρι στο βάζο με το μέλι. Βέβαια στη σκηνή προσφέρει τα μέγιστα και ο κοντός που μας θυμίζει οτι πέρα απο το acting είναι πολύ σημαντικό σε μια ερμηνεία και το reacting. Αλλά βλέπω και την Κλαρκ σε αυτή τη σκηνή και με πείθει, χωρίς να φαίνεται οτι προσπαθεί, απλά στέκεται εκεί και τον κοιτάζει και υπάρχει και κάτι στη φωνή της όταν λέει εκείνο το "The city is on the rise?", αυτός ο ήρεμος τόνος που δεν ξέρεις πως θα ξεσπάσει. Θα τον ταΐσει στους δράκους; Θα τον πετάξει κάτω απο την πυραμίδα; Με έκανε να αισθάνομαι όπως ο Τύριον, που είναι έτοιμος να τα κάνει πάνω του και ξεστομίζει δικαιολογίες περιμένοντας την τιμωρία του. Μου άρεσε πάρα πολύ η σκηνή. Αντίθετα, στην σκηνή της παραπάνω εικόνας με τις διαπραγματεύσεις, το ύφος της... απλά δεν... μου φαίνεται επιτηδευμένο, μου φαίνεται οτι προσπαθεί πολύ. Και η Μητέρα των Δράκων, η Νταινέρυς Ταργκάρυεν, δεν θα έπρεπε να προσπαθεί. Όπως δεν προσπαθεί για παράδειγμα η Turner και λατρεύω όλες τις εκφράσεις με τις οποίες δουλεύει τη Σάνσα ακριβώς γιατί είναι μετρημένες και λεπτεπίλεπτες. Το βλέμμα της, το ανεπαίσθητο χαμόγελό της, βγάζουν στην οθόνη απίστευτη ενέργεια και δύναμη. Το ίδιο που κάνει και η Λένα με την Σέρσεϊ, έχοντας αναγάγει το subtlety σε πραγματική τέχνη παραδίδοντας εκπληκτικές ερμηνείες. Less is more λοιπόν και πράγματι σε αυτές τις περιπτώσεις τα λίγα λένε πάρα πολλά. Το ίδιο θα ήθελα να δω και απο τη Ντάνυ, που με αυτό το ύφος και βλέμμα δεν μου θυμίζει Νταινέρυς, αλλά Λυάννα Μορμοντ. Όταν βλέπω τη μικρή αρκούδα να κοιτάζει έτσι τον Ράμσεϊ την βρίσκω χαριτωμένη. Απο την Βασίλισσα Νταινέρυς περιμένω άλλα πράγματα.

That said, ίσως υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που η Κλαρκ επιλέγει να αποδώσει έτσι τις συγκεκριμένες στιγμές. Σίγουρα πάντως δεν είναι τυχαίο, είμαι πεπεισμένος οτι πρόκειται για ξεκάθαρη επιλογή, ακόμη περισσότερο όταν μαθαίνεις οτι ο σκηνοθέτης του BoB γύριζε για 10 ολόκληρες ώρες τη σκηνή του Τζον να σπάει τα μούτρα του Ράμσεϊ μέχρι να πετύχει ακριβώς αυτό που ήθελε. Το ίδιο έκανε και με τη Σάνσα στο φινάλε, με γυρίσματα ξανά και ξανά μέχρι να βγει το κατάλληλο χαμόγελο, όχι πολύ, ούτε λίγο, αλλά ακριβώς αυτό που χρειάζεται. Ίσως λοιπόν το συγκεκριμένο βλέμμα της Κλαρκ που εμένα με χαλάει αποτελεί δήλωση του χαρακτήρα, μια οπτική υπενθύμιση του Fire and Blood και της Νταινέρυς Ταργκάρυεν που φοράει τη μάσκα της Mad Queen, βγάζοντας την εικόνα που περιμένουν να δουν όσοι σκέφτονται οτι είναι ικανή για όλα. Και ίσως αυτό το βλέμμα πρέπει να είναι χοντροκομμένο και υπερβολικό, μιας και δεν περιμένει κανείς λεπτεπίλεπτες εκφράσεις απο την Ντάνυ που μπαίνει σε "Mad Mode". Παρότι συνεχίζει να με χαλάει η έκφραση, μου αρέσει αυτή η σκέψη και χάρηκα πολύ για΄τι στο επεισόδιο πήραμε επιτέλους σαφέστατες απαντήσεις. Η πορεία του χαρακτήρα είχε προκαλέσει προβληματισμό και όλοι περιμέναμε να δούμε που θα καταλήξει. Η γνωστή τρέλα των Ταργκάρυεν, οι συνεχείς αναφορές στον πατέρα της, το κάψιμο των Καλ, οι αγριοφωνάρες της στους Ντοθράκι όταν τους έκανε όλους "αίμα του αίματός της". Κάθε άλλο παρά θεωρίες είναι αυτά που λέει ο κόσμος και αναρωτιέται αν η Ντάνυ θα γίνει Mad Queen. Δεν είναι θεωρίες, είναι εύλογες απορίες που προκύπτουν άμεσα απο τις παρατηρήσεις. Όταν πχ φωνάζει στους Ντοθράκι οτι θα πάνε απέναντι να κατακτήσουν τα πάντα και να κατατροπώσουν τους εχθρούς της, όταν τους θυμίζει τους όρκους του Καλ Ντρόγκο σε εκείνον τον συγκλονιστικό μονόλογο που κατέβασε θεούς και δαίμονες, τι ακριβώς πρέπει να περιμένει να δει κανείς; Για τους Ντοθράκι μιλάμε, ένα βάρβαρο λαό που σκοτώνει, βιάζει, λεηλατεί. Για τους όρκους του Ντρόγκο μιλάμε, που ορκίστηκε να σκοτώσει τα παιδιά των εχθρών του και να βιάσει τις γυναίκες τους. Όταν λοιπόν πας με αυτά τα δεδομένα να κατακτήσεις το Γουέστερος, δεν είσαι η Ντάνυ η απελευθερώτρια που κάποιοι είχαν φανταστεί. Δεν είσαι "Ruler", είσαι "Conqueror". Και σίγουρα μπορείς να θεωρηθείς μια χαρά "τρελή", δίχως ίχνος υπερβολής. Περιμέναμε λοιπόν δικαιολογημένα να πάρουμε απαντήσεις και στο συγκεκριμένο επεισόδιο έγινε η αρχή.

Η Ντάνυ στην αρχική σκηνή αποκαλύπτει στον Τύριον το σχέδιο της: Θα τους κάψει όλους ζωντανούς και θα κάνει στάχτη τις πόλεις τους. Ο Τύριον, όσο κωμικός κι αν είναι ο τρόπος που προσπαθεί να δικαιολογηθεί, ξέρει οτι έχει δίκιο, απλώς δεν είναι καθόλου σίγουρος οτι αυτή τη φορά θα καταφέρει να την πείσει. Κι όμως, η Ντάνυ προς έκπληξη του (και όλων μας) ακούει τη συμβουλή του. Είναι μια μεγάλη στιγμή για τον χαρακτήρα, που σε συνδυασμό και με την συμμαχία με τη Γιάρα αργότερα νομίζω πως δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις της και τον τρόπο που σκέφτεται. Η Ντάνυ τα έκανε θάλασσα στην πολιτική, απέτυχε παταγωδώς στην διακυβέρνηση του Μηρήν και των λαών που απελευθέρωσε. Και βρίσκοντας την πόλη σε πολιορκία επιστρέφοντας, η πρώτη της ενστικτώδης αντίδραση είναι και πάλι να απαντήσει με βια, με καθαρά στρατιωτική επέμβαση και όχι με ψύχραιμη σκέψη. ο Τύριον που έχει δει μπόλικη βία στη ζωή του και έχει μπουχτίσει (εξαιρετική λεπτομέρεια η στιμγή που γυρίζει το κεφάλι και δεν κοιτάζει όταν ο Γκρίζος εκτελεί τους δυο αφέντες) της προτείνει μια άλλη λύση. Της παρουσιάζει και πάλι το πολιτικό σκηνικό, της εξηγεί τους λόγους που επιτίθενται οι Άρχοντες και φροντίζει ώστε να την ενημερώσει πλήρως για τους εχθρούς της, για το τι ακριβώς θέλουν, για τον τρόπο που σκέφτονται και ενεργούν, της μιλά για τη σύγκρουση του παλιού και του νέου τρόπου ζωής, της μιλά για όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζει ένας πραγματικός ηγέτης πριν πάρει τις αποφάσεις του. Και η Ντάνυ δέχεται τις συμβουλές του, τον ακούει, λαμβάνει υπόψη της όλες τις παραμέτρους και καταλαβαίνει οτι το παιχνίδι δεν θα μπορέσει ποτέ να το κερδίσει μόνο με τα όπλα. Αντί λοιπόν να πέσει στην παγίδα της "τρέλας" και να απαντήσει με βία, στήνει παγίδα στους εχθρούς της και τελειώνει την ιστορία στο άψε σβήσε. Πάνω λοιπόν που περιμέναμε να δούμε αν θα πέσει θύμα του τρελού εαυτού της, εκείνη έδειξε ανέλπιστη σοφία και σύνεση και απέδειξε οτι πράγματι μπορεί να γίνει άξια Βασίλισσα και να κυβερνήσει, αρκεί να έχει δίπλα της τους κατάλληλους ανθρώπους για να την βοηθούν και να την συμβουλεύουν. Μεγάλη αρετη το γεγονός οτι κρατάει μάτια και αυτιά ανοιχτά και δέχεται συμβουλές. Και στη συνέχεια, λέγοντας στη Γιάρα οτι θα πρέπει να εγκαταλείψουν τους παλιούς τρόπους ζωής δείχνει και οτι οι προθέσεις της απομακρύνονται απο την "Conqueror" που την ενδιαφέρει απλά και μόνο να κατακτήσει. Θέλει να γίνει "Ruler", θέλει να κυβερνήσει, θέλει να φτιάξει έναν κόσμο καλύτερο απο αυτόν που άφησαν πίσω οι πατεράδες τους και θέλει να το κάνει διατηρώντας αναλλοίωτη την ανθρωπιά, την κατανόηση, τη συμπόνια για κάθε ανθρώπινη δυστυχία και πόνο που προκάλεσαν όλοι αυτοί οι πόλεμοι. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε λοιπόν και πως θα καταφέρει να ελέγξει τους Ντοθράκι, αφού αυτό που ζητάει απο την Γιάρα θα πρέπει να βρει τον τρόπο να το πετύχει και η ίδια με το βάρβαρο στρατό της.

Και τώρα εγώ πρέπει για κάποιο λόγο, επειδή το twitter και τα λοιπά sm ξύπνησαν απότομα, να κάνω το άσπρο μαύρο, να ξεχάσω τα μισά (και βάλε) απο όσα έχω δει μέχρι εδώ και να υπογράψω petition να γυριστεί ξανά η σεζόν και η Νταινέρυς να γίνει η Ντάνυ η "my queen"... Να μου λείπει. Τον λατρεύω και έτσι τον χαρακτήρα. Όχι τον μισό που μου αρέσει. Ολόκληρο. Και δεν με απασχολεί ΄τι είναι καθολικά αποδεκτό και τι όχι. Με ενδιαφέρουν μόνο επιχειρήματα. Και απο την "καθολικά αποδεκτή" πλευρά δεν βλέπω και πολλά.

υγ. Εννοείται οτι δεν θα πάρεις προσωπικά όσα γράφω. Γενικά και αόριστα στον κακό χαμό που γίνεται αναφέρομαι.

υγ2. Για ένα πράγμα έχω αλλάξει γνώμη. Για τον Τζον. Όπως αποφάσισα οτι δεν πρέπει να λέω τη Νταινέρυς mad queen, αποφάσισα οτι δεν πρέπει να λέω και τον Τζον "χαζομουνάκια" (που δεν τον είπα ποτέ, αλλά λέμε τώρα, για χάρη συντομίας). Να ανεβαίνω πχ εγώ τα σκαλιά και να βλέπω μπροστά μου αυτό το πλάσμα να έρχεται και πίσω της να ανοίγουν τα φτερά. Και μετά να με κοιτάνε αυτές οι ματάρες, να με φιλάει και εγώ να λέω όχι... ναι σίγουρα.. αυτό θα έκανα... Θεία ξεθεία... Αφού δεν τη βούτηξε να της δώσει το πιο ζουμερό και παθιασμένο γλωσσόφιλο όλων των εποχών και μετά να πει "πάμε μωρό μου να κάψουμε ό,τι θες"... όχι μπράβο... τον παραδέχομαι... Ο Τζον μόνο. Κανένας άλλος. Ο πιο respect ΑΝΤΡΑΣ όλων των εποχών είναι!