Πραγματικά απόλαυσα την ταινία και συγκινήθηκα ειλικρινά με το γλυκόπικρο τέλος, που μπορεί και να σημάνει την ολοκλήρωση της ιστορίας των παιχνιδιών. Η Γκάμπυ Γκάμπυ (που μου θύμισε την καταραμένη κούκλα από το Chinga των X-Files!) και οι κούκλες Μπένσον πρόσθεσαν μια πινελιά τρόμου (ναι, τρόμου!), αλλά η κατάληξή τους ήταν πολύ γλυκιά. Ο Μπαζ είχε πολύ περιορισμένη παρουσία, αλλά έβγαλε γέλιο στη σκηνή με τα κλειδιά. Αυτός που έκλεψε την παράσταση, όμως, ήταν ο Ντουκ Καμπούμ, με τη φωνή του Κιάνου Ριβς (πραγματικά πρέπει να προσθέσει κάποιος το όνομά του στο καστ στο πρώτο ποστ αυτού του θρεντ!), γιατί όχι μόνο ήταν ξεκαρδιστικός, αλλά και ο τρόπος που επέλεξαν οι animators να παρουσιάσουν τις κινήσεις του ήταν φανταστικά ακριβής!
Απάντηση με Παράθεση
