Μάλιστα, ώστε το έπαιζε τελικά πιστή η Έκο, αλλά στην πραγματικότητα προετοίμαζε μια εκδικητική γενοκτονία. Η απώλεια του Μπέλαμι (τώρα, αλήθεια πέθανε αυτός; Εγώ γιατί πιστεύω ακόμα ότι από κάπου θα ξανασκάσει; ), όμως, ούτε στο ελάχιστο δε δικαιολογεί αυτή της τη συμπεριφορά. Η Έκο είναι μια κοινωνιοπαθής δολοφόνος και είναι κίνδυνος για την εναπομείνασα ανθρωπότητα.
Από δίπλα και η Χόουπ. Είναι απολύτως υπεύθυνη για τον (εντυπωσιακό, αν μη τι άλλο) θάνατο της μάνας της και για όλες τις συνέπειες που θα προκαλέσει η δολοφονία του Άντερς. Σωστά ο μακαρίτης τους αποκάλεσε όλους "πρωτόγονα εγωιστικά θηρία". Τόσες σεζόν, τόσες δοκιμασίες και τίποτα δεν έμαθαν, πέρα από το να σκοτώνουν χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν υπάρχει κανένας σασμός γι' αυτούς.
Η "τελική δοκιμασία" του μηνύματος της Σφαίρας είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της σεζόν. Για τι πράγμα πρόκειται ακριβώς και τι υπάρχει παρακάτω;
Πίσω στον Σάκντουμ, εκεί που έλεγα πόσο μου αρέσει η συνύπαρξη της προσωπικότητας του Σεϊχέντα στο σώμα του κυριλέ και εξωτερικά μειλίχιου Ράσελ Πράιμ, πάνε και μου τον ντύνουν πρωτόγονο πολέμαρχο. Δεν έχω μεγάλη αγωνία για την τύχη του, υποθέτω ότι στο τέλος θα νικηθεί. Ελπίζω, μόνο, αυτός που θα τον φάει να είναι ο Μέρφι, ο διστακτικός ήρωας (ο - τηρουμένων των αναλογιών - Χαν Σόλο των 100) και όχι η συνήθης ύποπτη Κλαρκ.