Έβαλα 4 γιατί νιώθω γενναιόδωρη, αλλά η αλήθεια είναι ότι το επεισόδιο μου φάνηκε βιαστικό και κακογραμμένο.
Πρώτα και κύρια, ενώ η λογική αντίδραση της Οκτάβια και της Έκο στα νέα του θανάτου του Μπέλαμι θα ήταν να σαπίσουν την %^$#@Κλαρκ στο ξύλο και μετά να της ξεριζώσουν το κεφάλι με τα γυμνά τους χέρια, αυτές όχι μόνο τη συγχωρούν χωρίς δεύτερη σκέψη, αλλά και την καταλαβαίνουν! Γιατί το ΜΟΝΟ πράγμα που θα μπορούσε να γίνει με τον Μπέλαμι - του οποίου η τρομερή αμαρτία ήταν ότι πίστεψε σε μια "θρησκεία" που ήθελε να σώσει όλη την ανθρωπότητα - θα ήταν να τον σκοτώσει κάποιος, όχι, δεν υπήρχε άλλη λύση! Ρε, για τον Μπέλαμι μιλάμε, πάτε καλά όλες σας, την τρέλα μου μέσα;
Και μετά, η Κλαρκ κάνει αυτό που έκανε πάντα: αποφασίζει μόνη της για όλους. Και ΦΥΣΙΚΑ, για άλλη μια φορά, παίρνει τη λάθος απόφαση. Όπως ΠΑΝΤΑ. Καταστρέφει το κράνος, τους κρατάει όλους όμηρους στη Γη και δε νοιάζεται καν για τους αθώους ανθρώπους που βρίσκονται στον Σάνκτουμ και τον Μπάρντο, οι οποίοι έχουν ακριβώς το ίδιο δικαίωμα με εκείνη να ζήσουν ασφαλείς και προστατευμένοι. Και πάλι δε βρίσκεται κανένας να της χώσει μια μπούφλα, να της πει ότι ως (αυτοανακηρυγμένη) αρχηγός ήταν ό,τι χειρότερο είχε συμβεί στην εναπομείνασα ανθρωπότητα και ότι κανείς ποτέ δεν της εδωσε το δικαίωμα του "αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν". Πάλι καλά που ο Μέρφι διαφωνεί, ακόμα κι αν δεν το λέει μπροστά της -- και διαφωνεί για τους σωστούς λόγους, ακριβώς επειδή σκέφτεται τους υπόλοιπους ανθρώπους. Και η Μάντι διαφωνεί, αλλά όχι ακριβώς για τους σωστούς λόγους: διαφωνεί, γιατί σκέφτεται τη δική της ζωή και πώς αυτή επηρεάζεται (εντάξει, δεκτό, έφηβη είναι). Επίσης, διαφωνεί λόγω του συναισθηματικού βάρους που η Κλαρκ θα πρέπει να κουβαλάει λόγω των αποφάσεών της, αλλά να σας πω κάτι; Η Κλαρκ είναι απόλυτα υπεύθυνη για όλες τις πράξεις της, αλλά ως κοινωνιοπαθής που είναι, δε φαίνεται να νιώθει καν τύψεις για όλο το θανατικό που έχει προκαλέσει. Οπότε, ΚΑΝΕΝΑΣ οίκτος για την Κλαρκ. Σχεδόν εξαρχής είναι ο κακός της σειράς και της αξίζει ό,τι κι αν πάθει (και ακόμα χειρότερα).
Γενικά, το επεισόδιο ήταν γεμάτο με συγχωροχάρτια και εγώ προσωπικά τα βρήκα πολύ μελιστάλαχτα και επιφανειακά όλα αυτά. Όχι, η Έκο δεν αξίζει εύκολη και αυτόματη συγχώρεση "επειδή είναι απλά άνθρωπος". Ούτε η Γκάια με την Ίντρα είναι δυνατόν να τα βρουν τόσο εύκολα και γρήγορα, όταν η πληγή μεταξύ τους κρατούσε τόσα χρόνια.
Όσο για τα σεναριακά κενά: ας ελπίσουμε ότι θα μας εξηγήσουν γιατί ανοίγει η πύλη πίσω στον Μπάρντο όταν αυτομαχαιρώνονται. Αυτό που δε βλέπω να μας εξηγούν είναι τι στο καλό είναι αυτά τα πράσινα μπαλάκια, που τα κατάπιε ο Μπιλ και τηλεμεταφέρθηκε. Γιατί αν η τηλεμεταφορά είναι τόσο απλή και εύκολη, τι στο καλό χρειάζονται οι Σφαίρες;;;;
Η Χόουπ με τον Τζόρνταν πότε άρχισαν να αλληλογουστάρονται; Μου φάνηκε εντελώς από το πουθενά το σκηνικό. Η αναφορά, όμως, στις τύψεις που ένιωθαν και οι δύο επειδή επέτρεψαν στον εαυτό τους να χαρεί και να διασκεδάσει, ενώ οι γονείς τους είχαν πεθάνει, ήταν μια πολύ ανθρώπινη πινελιά και μια από τις τρεις καλές στιγμές του επεισοδίου. Οι άλλες δύο ήταν η αντίδραση του Μέρφι στην ηλίθια απόφαση της Κλαρκ να σπάσει το κράνος και ο θάνατος του Γαβριήλ (που πολύ τον συμπαθούσα), με την Οκτάβια να του προσφέρει την αποχαιρετιστήρια προσευχή της Κιβωτού.
Το νου σας, ρεμάλια, μη μου σκοτώσετε τον Τζον και την Εμόρι!!