Από τότε που αποφάσισα να διαφυλάξω την ψυχική μου υγεία και να πάψω να ασχολούμαι με το continuity σ' αυτή τη σειρά, δεν είναι πολλά αυτά που με ενοχλούν (βοηθά ΑΠΕΙΡΑ και το γεγονός ότι έχουμε ξεφορτωθεί τον Μόφατ και τον γκρινιάρη μισάνθρωπο Ντόκτωρ του Καπάλντι, βεβαίως).
Η εποχή Chibnall είναι κατά βάση λησμονήσιμη, αυτό οφείλω να το παραδεχτώ. Εκτός από την αποκάλυψη του Timeless Child (κι αυτή στο περίπου, μη νομίζετε) δε θυμάμαι σχεδόν τίποτα άλλο. Ακόμα κι έτσι, όμως, ένιωθα ότι υπήρχαν πολλά κενά στην ιστορία, όπως και μπόλικες ομοιότητες με άλλα επεισόδια στα οποία επέστρεφαν τα Ντάλεκ -- για να μη μιλήσω για τη μονομανία της σειράς να εμφανίζει όλους τους πολιτικούς της Μεγάλης Βρετανίας ως επικίνδυνα καθίκια.
Από την άλλη, είχαμε την επιστροφή του Κάπταιν Τζακ, που είναι μεγάλη αδυναμία και τρελή απόλαυση, ειδικά αν το σενάριο του επιτρέπει να φλερτάρει ασύστολα με κάθε μορφή ζωής. Μου άρεσαν και οι διάφορες αναφορές σε προηγούμενες σεζόν, ακόμα κι αν αυτές έγιναν μόνο και μόνο για χάρη νοσταλγίας ή fan service στους παλιούς φαν.
Δε στενοχωρήθηκα ιδιαίτερα με την αποχώρηση του Ράιαν, γιατί δε θεωρώ ότι ήταν πολύ ιδιαίτερος companion (καλύτερος πάντως από την εντελώς άχρωμη και άοσμη Μπίλι, εννοείται). Ο Γκράχαμ, όμως, θα μου λείψει, ήταν ο αγαπημένος μου από τους τρεις. Για να δούμε πώς θα πάει το πράγμα με δυο κορίτσια στο Τάρντις. (Ναι, το ξέρω ότι έχουν ξαναϋπάρξει δυο κορίτσια σε ένα Τάρντις - η Κλάρα και η Ασίλντιρ - αλλά αυτό το ηλίθιο φινάλε του "Hell Bent" προσπαθώ να το ξεχάσω.)
Οπότε, ναι, δεν ήταν τίποτα σπουδαίο, αλλά δεν ήταν και τόσο κακό, ώστε να του αξίζουν οι τόσο φριχτές κριτικές που διαβάζω, που ξεσκίζουν τα πάντα. Εγώ προσωπικά θα περιμένω την επόμενη σεζόν με ενδιαφέρον.
johny f liked this post
Δικαιώματα Δημοσίευσης
Απάντηση με Παράθεση
