4 πατεράδες, ο ένας που δουλεύει πολύ, ο άλλος χωρισμένος, ο άλλος που τους βλέπει τις μισές μέρες και ο Ρανταλ που δεν είναι ο πραμγατικός πατέρας και έχασε την παιδική ηλικία της Ντέζα. Αυτό που είδα σε όλες τις ιστορίες, είναι ότι όλοι ακούν τις συζύγους τους, τις μητέρες των παιδιών τους, υπολογίζουν τη γνώμη τους και έτσι προσπερνούν τις δύσκολες στιγμές.
Στο τέλος, τί ήταν αυτό με τον Τζακ;;; Ετοιμάζω χαρτομάντηλα και πάω για το επόμενο.
Καθόλου έτοιμη να τελειώσει αυτή η σειρά, η αγαπημένη μου από όσες παίζονται αυτή τη στιγμή και μια από τις πιο αληθινές και άνθρωπινες σειρές που έχω δει γενικά.