Αν θέλω να είμαι σωστή και τυπική, θα έπρεπε να αρχίσω να γκρινιάζω για την επανεμφάνιση των Ντάλεκ. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι με τόσες επανεκκινήσεις που έχουν κάνει όλοι απαξάπαντες στην ιστορία τους, έχω χάσει πια την μπάλα σχετικά με το πόσα Ντάλεκ υπάρχουν, πόσες φορές έχουν καταστραφεί ολοσχερώς και πόσες φορές ξαναγεννήθηκαν από τις στάχτες τους.
Αν, λοιπόν, ξεπεράσουμε αυτή την κοτρώνα του σεναρίου, το επεισόδιο δεν ήταν και τόσο κακό. Ήταν η κατά Ντόκτορ Χου εκδοχή της Μέρας της Μαρμότας (το έκαναν και τα X-Files με το υπέροχο "Monday" στην έκτη τους σεζόν) και ήταν μια χαρά. Σίγουρα όχι αριστούργημα, αλλά βρήκα συμπαθητικούς τους δυο νέους χαρακτήρες και ξετρελάθηκα με την ιρλανδική προφορά της Σάρα και τις μεταλλικές φωνές των Ντάλεκ. Ο έρωτας της Γιαζ για την Ντόκτορ... μμμ, αχρείαστος, θα έλεγα. Δεν προλαβαίνει καν να αναπτυχθεί στα εναπομείναντα επεισόδια, οπότε δεν υπήρχε και λόγος να αναφερθεί.
Τελευταία επεξεργασία από τον/την HristinaB; 16 Νοεμβρίου 2022 στις 01:35
Maybe there's hope.
Be ashamed to die until you have won some victory for humanity.
Horace Mann
Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. Nίκος Καζαντζάκης
johny f liked this post
Δικαιώματα Δημοσίευσης
Απάντηση με Παράθεση
