Κι εγώ εξέπληξα τον εαυτό μου που ευχαριστήθηκα τη συγκεκριμένη ταινία. Ήταν ευχάριστη, αστεία, δεν έπαιρνε τον εαυτό της στα σοβαρά, το καστ είχε χημεία (συνεχίζεται το τρεντ που θέλει τον Χιου Γκραντ να παίζει κακούς τώρα στα γεράματα) και η Κόκκινη Μάγισσα ήταν εντυπωσιακά τρομαχτική και επιβλητική.
Η σκηνή με τον χοντρό δράκο μπορούσε εύκολα να λείπει, μου θύμισε την επίσης όχι αγαπημένη μου σκηνή με τον χοντρό βασιλιά των Goblin στο
Χόμπιτ. Επίσης, η κίνηση σε μερικά από τα CGI ζώα, ιδίως στο ελάφι, είχε μικρά θεματάκια. (Όμως, πόσο γλυκιά η κοπελίτσα που παίζει την Ντόρικ!)
Έπρεπε να το γκουγκλάρω για να σιγουρευτώ ότι ο πρώην αγαπημένος της Χόλγκα ήταν ο Μπράντλεϊ Κούπερ.
Μια τελευταία ερώτηση για το καημένο πτώμα στο τέλος, κάποιος;
Θα σας σοκάρω, αλλά κι εγώ θα έβλεπα σίκουελ.