Με μεγάλη μου έκπληξη, εγώ θα διαφωνήσω με τους προλαλήσαντες. Βρήκα το επεισόδιο πάρα πολύ καλό, με ιδιαίτερα υποβλητική ατμόσφαιρα. Δε χαίρομαι ιδιαίτερα που πρέπει να δώσω τα εύσημα στον Μόφατ, αλλά το σωστό να λέγεται, ο τύπος το 'χει με τα σκοτεινά επεισόδια.
Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, ότι δεν είχα και τις ενστάσεις μου, π.χ. στον μάλλον εύκολο τρόπο με τον οποίο ο μπαμπάς-Α.Ι., που υποτίθεται ότι είχε γίνει deleted, ξαφνικά δεν ήταν deleted, αλλά είχε αποκτήσει συνείδηση και πατρικό φίλτρο ώστε να σώσει την κατάσταση. Επίσης, η αναφορά στις "ψαροκροκέτες και κρέμα", το αγαπημένο φαγητό του 11. Θα μου πεις, τόσο πολύ σε ενοχλεί ο 11; Όχι, μωρέ. Και είναι λογικό ο δημιουργός του να του έχει αδυναμία. Απλά εγώ δεν έχω αδυναμία σε κανέναν από τους δύο.
Από την άλλη, πολύ μου άρεσε και η ιδέα των ασθενοφόρων ως φονικών μηχανών, αντί για οχήματα βοήθειας -- στη σκηνή, δε, όπου κάμποσα από αυτά πλησίαζαν τους ήρωες επαναλαμβάνοντας "Thoughts and prayers", έμοιαζαν πολύ με τα Ντάλεκ και τα "Exterminate" τους. Και η ολωσδιόλου εχθρική στάση του Μόφατ προς την εκκλησία μου άρεσε, έτσι όπως την παρομοιάζει με στρατό. Δεν τη γουστάρει καθόλου και δεν ενδιαφέρεται και να το κρύψει. Προσωπικά, θα το έβρισκα πιο κομψό αν το έκανε λίγο πιο διακριτικά, αλλά το καταγγελτικό ύφος του Μόφατ ήταν πάντα του στυλ "ταύρος εν υαλοπωλείω".
Καμιά ιδέα για τα χιόνια της Ρούμπι; Όχι, ε; Ούτε κι εγώ καταλαβαίνω τι γίνεται.
Αρχική Δημοσίευση από τον/την
Hrisa76
Ειδαμε και την next companion.
Η στρατιωτίνα Μάντι; Εγκρίνω.
Δικαιώματα Δημοσίευσης
Απάντηση με Παράθεση
