Η σειρά κάνει πλέον τρελό fan serving. Και όχι γι ατους παλιούς αλλά για τους νέους και νεαρούς fans.
Καταρχήν έχουμε φτάσει 6ο επεισόδιο και είναι όλα αυτοτελή. Δεν υπάρχει κεντρική ιστορία. Που απο την μία δεν είναι κακό γιατι φεύγουν νεράκι τα επεισόδια, απο την άλλη, το νιώθεις και σαν procedural, δηλαδή, ειναι οι χαρακτήρες και κάθε βδομάδα βλέπουμε άλλο.
Τo mention στο Bridgerton, πολύ ωραίο και έξυπνο. Και υιοθέτησε και τις διασκευές τραγουδιών.
Και θα πρέπει να είμαι ειλικρινής. Αρχικά και για κανένα 5λεπτο, χαλάστηκα που έδειξε την ιστορία μεταξύ των δύο αντρων γιατι δεν είχε ξαναδείξει αυτή την πλευρά και γιατι πραγματικά νιώθω ότι αυτό που βλέπω 6 επεισόδια τώρα, δεν ειναι doctor who, με εξαίρεση το επεισόδιο του Μοφφατ.
Αμέσως μετά, είπα στον εαυτό μου, είσαι ηλιθια? Εσύ πάντα έλεγες ότι ο Δόκτορας είναι εξωγήινος και είναι πιο πέρα και υπεράνω φύλων.
Δεν υπήρχε πιο παλιά τέτοια ιστορία, (ξέρουμε όλοι γιατί-αν και είμαι σίγουρη ότι τουλάχιστον ο Τενναντ, δεν θα είχε πρόβλημα να παίξει με την σεξουαλικότητα το Δόκτορα και ίσως και ο Σμιθ) και τώρα φοβάμαι ότι θα βλέπουμε μόνο γκει ιστορίες, πααβλέποντας το γεγονός ότι ο Δόκτορας έχει γυναίκα και κόρη (που την ανέφερε στο δεύτερο επεισόδιο)
Ή μάλλον όχι. Αυτό που με χάλασε νομίζω οτι είναι το γεγονός ότι μέχρι στιγμής τον Δόκτορα δεν ηταν σεξουαλικός τύπος γενικώς, ανεξάρτητα φύλου. Δηλαδή, είδαμε τον 10ο με την αχώνευτη ότι υπήρχε χημεία, έρωτας κλπ αλλά προσπαθούσε να το καταπιέσει ο 10. Υπήρχε ο γάμος του με την θεάρα, αλλά δεν είναι ότι θα γύριζαν και τις 9 1/2 βδομάδες. Ηταν πιο κωμικό.
Εδώ η χημεία των δύο αντρών ήταν απίστευτη (αν και νομίζω ότι ο Ncuti έχει καταπληκτική χημεία μεχρι και με τους τοίχους). Το θέμα είναι ότι ήταν ξαφνικά πολύ έντονο ερωτικά, χωρίς να εχει ξαναγίνει έτσι ποτέ άλλοτε. Και το ακόμα χειρότερο είναι ότι μου έμοιασε πολύ βεβιασμένο.
Επίσης, με συγχωρείτε, αλλά γιατι ακόμα αυτοαποκαλείται ο τελευταίος Time Lord? Υπάρχει και η Ντονα, αν θυμαμαι καλά, και ο Μαστερ επίσης αν θυμαμαι, δεν είναι και αυτος?
Τα επεισόδια σαν επεισόδια βλέπονται πολυ εύκολα και ευχάριστα και επιτέλους είναι και φωτεινά.
Αλλά η όλη αίσθηση είναι ότι βλέπω κάτι άλλο, και όχι Doctor Who. (Οπως τελικά για μένα είναι λάθος το bigeneration γιατι περιπλεξε τα πράγματα)
Το πιο πιθανό είναι ότι θα συνηθίσω, αλλά όσο καλά ένιωσα όταν είδα τον Ncuti (σχεδόν αντίστοιχα όταν είχα δει τον αγαπημένο μου Ματτ), τοσο απογοητεύομαι που τα επεισόδια είναι επιφανειακά και τους λείπει το βάθος που είχαν πιο παλιά.
To πρωταγωνιστικό δίδυμο είναι εξαιρετικό, το γκεστ ήταν πολύ καλό αλλά έχω ένα κενό.
Αργος και βασανιστικός θάνατος για τους Aemond, Criston, Aegon, Larys.
Μετριο επισοδειο κι αυτο,με αστειους κακουληδες κατι πουλια,που τα κοστουμια τους κανουν πιο μπαμ κι απ' αυτων του 19ου αιωνα.Επισοδειο που προσπαθει να το σωσει με το συναισθημα που προσπαθει να το βγαλει μεσα απο ενα καρο κλισε και με τη χαριτωμενια του νεου Ντοκτορ που τοσο που εχει χρησιμοποιηθει ηδη,εχει γινει απο μονη της ενα κλισε που τελικα συρρικνωνει τον χαρακτηρα.Οκ εχουν περασει 20 χρονια απ'τη νεα βερσιον και 60κατι απ'τη πρωτη,ποσο θα το παει η Ντισνευ με τοσο μετρια επισοδεια αφου,δημιουργηκα τα εχουν πει σχεδον ολα οι δημιουργοι του τοσα χρονια,αναρωτιεμαι.
Απάντηση με Παράθεση
