Μακράν το πιο αγαπημένο μου στοιχείο αυτού του επεισοδίου ήταν η αναφορά στα σκοτεινά συναισθήματα: τόσο ο Ντόκτορ όσο και ο Ρογκ έχουν χάσει αγαπημένα πρόσωπα και αυτό δεν το ξεχνούν ποτέ. Ενώ, όμως, ο Ρογκ κουβαλάει αυτή την απώλεια ως πληγή, ο Ντόκτορ τη χρησιμοποιεί για να προχωρήσει παραπέρα.
Rogue: Do you ever wonder... why keep going?
The Doctor: Because we have to. We have to live each day because they can't.
Αυτό που λάτρεψα, όμως, ήταν η τρομερή οργή του Ντόκτορ, όταν πίστεψε ότι οι εξωγήινοι του επεισοδίου είχαν σκοτώσει τη Ρούμπι:
The Doctor: How long do they live for?
Rogue: Chuldur? They have a lifespan of 600 years.
The Doctor: Good. Good. That's a long time to suffer.
Μου έφερε υπέροχες αναμνήσεις από το "The Family of Blood" και το "Waters of Mars", όταν ο Ντόκτορ θυμώνει και το σύμπαν τρέμει. Δεδομένου, μάλιστα, ότι ο 15 είναι ο πιο μοντέρνος, χαλαρός, νεανικός Ντόκτορ ως τώρα, είναι περισσότερο και από ευπρόσδεκτη η υπενθύμιση ότι πρόκειται για ένα πανάρχαιο, πανίσχυρο ον, που
πραγματικά δε θες να τσαντίσεις.
Ομολογώ ότι την ερωτική ιστορία με τον Ρογκ δεν την περίμενα να προχωρήσει τόσο πολύ. Είμαστε, όμως, στον 21ο αιώνα και κάποια στιγμή θα γίνει κοινώς αποδεκτό ότι αυτό που έχει σημασία είναι η αγάπη και όχι το φύλο. Το πρόβλημά μου, εντούτοις, είναι ότι αυτή η ερωτική ιστορία δεν πρόλαβε να αναπτυχθεί σε τέτοιο βάθος, ώστε να γίνει όσο πιστευτή χρειάζεται για να μπορέσει ο θεατής να συμπάσχει με τον Ντόκτορ στο τέλος. Προσωπικά, δεν ήμουν φαν του Ντόκτορ-Ρόουζ, αλλά στο τέλος του "Doomsday" ράγισαν και οι πέτρες, γιατί το ειδύλλιο είχε αναπτυχθεί μέσα από πολλά επεισόδια και είχε αποκτήσει ουσιαστική υπόσταση. Εδώ, μια που τον γνώρισε τον Ρογκ ο Ντόκτορ, μια που τον ερωτεύθηκε με πάθος. Πότε πρόλαβε; Πότε να προλάβει και ο θεατής να δεθεί με τον νέο χαρακτήρα;
Ε, η υπόλοιπη ιστορία με τα coslay εξωγήινα πουλιά που θέλουν να κυριεύσουν τον κόσμο κλέβοντας τις ταυτότητες των ανθρώπων δεν αντέχει και σε σοβαρή ανάλυση, έτσι δεν είναι;
ΥΓ. Όταν σκάνε όλες οι περασμένες ενσαρκώσεις του Ντόκτορ, ο 14/10 παραμένει λίγα δέκατα του δευτερολέπτου περισσότερο από τις υπόλοιπες. Να πω ότι δε μου άρεσε αυτό, ψέματα θα ήταν.
10 για πάντα, λέμε.

Αρχική Δημοσίευση από τον/την
Hrisa76
γιατι ακόμα αυτοαποκαλείται ο τελευταίος Time Lord? Υπάρχει και η Ντονα, αν θυμαμαι καλά, και ο Μαστερ επίσης αν θυμαμαι, δεν είναι και αυτος?
Η Ντόνα δεν είναι Time Lord, ποτέ δεν ήταν. Κάποια στιγμή έγινε υβρίδιο ανθρώπου-Time Lord, η Ντόκτορ Ντόνα, αλλά ο 10 της αφαίρεσε αυτή την ιδιότητα, γιατί το σώμα της δεν την άντεχε και θα πέθαινε. Ο Μάστερ, ναι, είναι Time Lord.
... Βασικά, ο Ντόκτορ ΔΕΝ είναι Time Lord. Είναι ένα Timeless Child... που έγινε Time Lord.
Αν είχα άπειρο χρόνο στη διάθεσή μου, θα έψαχνα να βρω τι ακριβώς έχει απογίνει ο Γκάλιφρεϊ. Με τόσους showrunners να επιμένουν όλοι να ασχοληθούν μαζί του ως το γκραν φινάλε της θητείας τους, προσωπικά δεν έχω πια καμιά απολύτως ιδέα πού στο καλό είναι και τι του συμβαίνει/έχει συμβεί. Έχω την αίσθηση, όμως, ότι ο RTD αυτή τη φορά δε θα ασχοληθεί καθόλου με το θέμα, μιας και ο 14 αποφάσισε να ασχοληθεί με το τραύμα του και να το ξεδιαλύνει μέσα στη θαλπωρή της Ντόνα και της οικογένειάς της.